Σοφία Δημοπούλου (συγγραφέας)

Written by

H Σοφία Δημοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, η καταγωγή της όμως είναι από τα Λουσικά, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό. Εργάστηκε ως μηχανικός στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Lapis lazuli, η πέτρα που λείπει (2012) και Άλμα θα πει ψυχή (2013) το οποίο βρέθηκε στη βραχεία λίστα των βραβείων Public 2014. Με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο Σε σωστή ώρα νυχτώνει η Σοφία Δημοπούλου παραχώρησε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο thessaloniki-portal

6613_566 (1)

  • «Γράφουμε γιατί φοβόμαστε τον θάνατο; Γιατί φοβόμαστε να ζούμε; Γιατί νοσταλγούμε την παιδική μας ηλικία;» ρωτάει ο Ταμπούκι. «Γράφω γιατί δεν μπορώ να κάνω μια κανονική δουλειά, όπως οι άλλοι άνθρωποι» απαντάει ο Παμούκ, «γράφω για κείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν» λέει ο Λειβαδίτης, «μόνο μιαν άκρη της αλήθειας να σηκώσω, να ρίξω λίγο φως στην πλαστογραφημένη μας ζωή, όσο μπορώ, κι όσο κρατήσω» συμπληρώνει ο Πατρίκιος.  Εσείς γιατί γράφετε, ποια είναι αυτή η βαθύτερη ανάγκη που σας ωθεί να κάθεστε με τις ώρες για να συνθέσετε μια ιστορία; Που ή σε τι αποβλέπετε;    Γράφω γιατί δεν έχω άλλο τρόπο να καταλάβω τον εαυτό μου και τον κόσμο. Γράφοντας, σκαλίζω την ύπαρξή μου πρώτα, ψηλαφώ τα πάθη, τα λάθη και τα όνειρά μου, ανατέμνω την ανθρώπινη ύπαρξη.  Γίνομαι κι εγώ ένας μικρός Θεός που αναδομεί ένα παράλληλο σύμπαν, στο οποίο καταφεύγω για να αποδεχτώ και να κατανοήσω το πραγματικό. Ίσως και για να ζήσω εμπειρίες που στην πραγματική μου ζωή δεν μπορώ.
  • Κατά τη διάρκεια που έχετε αποφασίσει να γράψετε κάτι νέο, εξακολουθείτε και διαβάζετε άλλα βιβλία; Από πού παίρνετε ερεθίσματα; Παρατήρηση ή φαντασία έχει περισσότερη σημασία για σας κατά τη συγγραφή; Έχω ανάγκη το διάβασμα πάντα, πολύ περισσότερο όμως την περίοδο που και η ίδια γράφω. Με την ανάγνωση ξεκλειδώνεται και η δική μου δημιουργική πλευρά και ζωντανεύει η επιθυμία της έκφρασης. Τα ερεθίσματα προκύπτουν από παντού. Αρκεί κάτι να κεντρίσει το μυαλό ή το συναίσθημά μου και τότε η φαντασία αναλαμβάνει τα υπόλοιπα. Η παρατήρηση των πραγμάτων γύρω μου βοηθά στο να αναπτύξω την αντιληπτικότητα που θα συλλάβει το ερέθισμα. Ο συνδυασμός λοιπόν της παρατήρησης με τη φαντασία δίνει το αποτέλεσμα.
  • Πως λειτουργεί επάνω σας η συγγραφή; Πιστεύετε πως όταν  γράφετε ένα βιβλίο αυτό μπορεί έχει επιπτώσεις θετικές, αρνητικές στη προσωπικότητα σας.  Η συγγραφή δρα σε μένα ψυχαναλυτικά. Αυξάνει τη συνειδητότητά μου, την αυτογνωσία μου και με κάνει να κατανοώ και να συμπονώ τους ανθρώπους γύρω μου. Επιπλέον αυξάνει την ηρεμία μου, όχι μόνο γιατί τακτοποιώ τις σκέψεις μου, αλλά και γιατί είναι μια διαδικασία μοναχική, που με εξαναγκάζει να συμμαχώ με τον εαυτό μου και να περνάω καλά μαζί του.
  • Ποιο πιστεύετε πως είναι το δυνατό σας σημείο σαν συγγραφέας; Με ποιον τρόπο πιστεύεται πως η γραφή σας μπορεί να επηρεάσει ένα αναγνώστη σας ;  Δεν μπορώ να προσδιορίσω τα σημεία στα οποία θα μπορούσε κάποιος να σταθεί όσο αφορά στη γραφή μου. Καθένας στέκεται σε διαφορετικά πράγματα για να αγαπήσει ή να απορρίψει έναν συγγραφέα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως προσπαθώ να γράφω καλά ελληνικά και μέσα από τη γραφή να μεταδίδω, όσο μπορώ, λίγα από τα συναισθήματα που με διακατέχουν την ώρα της συγγραφής. Αν το καταφέρνω, αυτό είναι και η επιτυχία των βιβλίων μου.
  • Ο Μαρσέλ Προυστ υποστήριζε ότι το λογοτεχνικό εγώ είναι διαφορετικό από το πραγματικό. Με σας τι συμβαίνει; Πόσο κοντά σε σας είναι τα βιβλία σας, πόσο είσαι εσείς μέσα από αυτά;  Είναι αναπόφευκτο νομίζω να μπαίνει ένα κομμάτι της προσωπικότητας του συγγραφέα μέσα στο έργο του. Ακόμα κι αν το θέμα που γράφει δεν έχει καμιά σχέση με τη ζωή του, ασυνείδητα εισχωρούν στο γραπτό στοιχεία του ενδότερου εαυτού του. Ο τρόπος γραφής, η πλοκή, το θέμα, οι χαρακτήρες, όλα αντανακλούν στοιχεία του ίδιου του συγγραφέα. Προσωπικά μέσα από γραπτό μου εκφράζω τις δικές μου ιδέες, σκέψεις και φόβους για τον κόσμο, άσχετα με αυτό που θα ήθελε ή θα περίμενε ίσως ο αναγνώστης. Γράφω γιατί θέλω εγώ να πω κάτι, με τον τρόπο που θέλω και άρα αυτό που γράφω απεικονίζει απόλυτα τον εαυτό μου.
  • Διαβάζοντας το τελευταίο σας βιβλίο, Σε σωστή ώρα νυχτώνει, μου δημιουργήθηκε πολύ έντονα η αίσθηση μιας απέραντης μοναξιάς και σε συνδυασμό με το Άλμα θα πει ψυχή, μου γεννήθηκε η εικόνα ενός ανθρώπου που λογοδοτεί στον ίδιο του τον εαυτό, ίσως ακόμα και αυτοτιμωρείται στη προσπάθεια του να πετάξει από πάνω του ένα βάρος που τον  συνθλίβει. Τι ισχύει με τους ήρωες σας και πόσο αυτοί κουβαλάνε δικά σας κομμάτια; Η μοναξιά για μένα είναι ευχή και απειλή ταυτόχρονα. Ζώντας σε μια μεγάλη οικογένεια – είμαι πολύτεκνη μητέρα- η μοναξιά είναι συναίσθημα που δεν έχω βιώσει ως τώρα και ίσως γι’ αυτό να με τρομάζει. Ίσως στο λογοτεχνικό μου σύμπαν να απεικονίζεται ό,τι με φοβίζει και ό,τι αισθάνομαι πως με απειλεί. Στην πραγματικότητα είμαι φύσει αισιόδοξη, με μεγάλη αγάπη για τη ζωή και τους ανθρώπους. Όσο αφορά στα δικά μου βιβλία, όσοι με ξέρουν καλά, αναγνωρίζουν κομμάτια από την ψυχοσύνθεσή μου σε κάποιο χαρακτήρα κάθε φορά. Αυτό δεν γίνεται συνειδητά, αλλά κυρίως γιατί μόνο τον εαυτό μου ξέρω πολύ καλά για να τον περιγράψω. Κι έπειτα, τις δικές μου ιδέες και απόψεις για τον κόσμο θέλω να εκφράσω.
  • Πιστεύετε  πως είστε καλύτερος συγγραφέας ή αναγνώστης;  Αναγνώστης ελπίζω. Αν κάποιος δεν διαβάζει πολύ και ενσυνείδητα, δεν μπορεί να γράψει κάτι καλό. Εξάλλου έχω διαβάσει πολύ περισσότερο απ΄ όσο έχω γράψει.
  • Τι μας επιφυλάσσετε στο άμεσο μέλλον, ποια είναι τα σχέδια σας;  Έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω το καινούριο μου βιβλίο, ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με φόντο τη δεκαετία του ’70. Είναι μια ιστορία που πατά πάνω σε αληθινά γεγονότα και χαρακτήρες και βέβαια εμπεριέχει και τις δικές μου μνήμες από εκείνη την εποχή. Ακόμα ωστόσο χρειάζεται αρκετή δουλειά και δεν μπορώ να προσδιορίσω το πότε θα τελειώσει.
  • θα ήθελα να τελειώσουμε αυτή την συνομιλία μας ζητώντας σας να προσθέσετε τη δική σας λίστα με τα 10 βιβλία που διαβάσατε και με κάποιο τρόπο σας συγκλόνισαν ή ακόμα κάποια τα ζηλέψατε ή θα θέλατε να τα είχατε γράψει εσείς.      Λοιπόν, αν και είναι πάρα πολλά τα βιβλία που με έχουν συγκλονίσει, πρόχειρα ξεχωρίζω τα εξής:
  1. «Εκατό χρόνια μοναξιάς», Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες
  2. «Εξιλέωση». Ίαν ΜακΓιούαν
  3. « Ο ξένος», Αλμπέρ Καμύ
  4. « Η δίκη», Φραντς Κάφκα
  5. «Τα σταφύλια της οργής», Τζων Στάιμπεκ
  6. «Ο Θεός των μικρών πραγμάτων», Αρουντάτι Ρόι
  7. «Ο γέρος και η θάλασσα», Έρνεστ Χέμινγουεϊ
  8. «Όταν έκλαψε ο Νίτσε», Ίρβιν Γιάλομ
  9. « Τα σακιά», Ιωάννα Καρυστιάνη
  10. « Τι χρονικό μιας μοιχείας», Μάρω Βαμβουνάκη.