Ο Μάρκος Σεφερλής επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη μετά από 11 χρόνια απουσίας (με εξαίρεση ελάχιστες εμφανίσεις του σε νυχτερινά μαγαζιά με stand up comedy) με την παράσταση «Σουλεϊμάρκ ο Μεγαλοπρεπής» και το κοινό της Θεσσαλονίκης ήταν εκεί για να τον καλωσορίσει.
Η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε χωρίς λαμπερές παρουσίες και μεγάλα ονόματα. Εξάλλου κανένας κοσμικός της Θεσσαλονίκης δεν θα ήθελε να φωτογραφηθεί ή να σταθεί δίπλα στον «λαϊκό» κόσμο και τον «λαϊκό» Σεφερλή.
Παρόλα αυτά την ουρά που σχηματίστηκε στα εκδοτήρια θα την ζήλευαν πάρα πολλές θεατρικές παραστάσεις που έχουν ανέβει στην πόλη, καθώς η προσέλευση κατάφερε να καθυστερήσει την έναρξη της παράστασης που τελικά ξεκίνησε 20 λεπτά πριν τις 22:00. Οι θεατές κάλυπταν όλο το φάσμα των ηλικιών, από παιδιά δημοτικού μέχρι τις γιαγιάδες τους, ενώ δεν ήταν λίγες οι παρέες και τα ζευγάρια που έδωσαν το παρών στο Ράδιο Σίτυ για να περάσουν ένα ευχάριστο βράδυ.
Τα σκηνικά της παράστασης δεν είχαν καμία μεγαλοπρέπεια, εξάλλου στους καιρούς που ζούμε το κόστος πρέπει να είναι χαμηλό και είναι ασύμφορο τόσο να κατασκευάσεις όσο και να μεταφέρεις μεγάλα σκηνικά από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη για μικρό αριθμό εμφανίσεων.
Με την είσοδο του Σεφερλή το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα, ενώ ο ίδιος δεν καθυστέρησε να αρχίσει τα παιχνίδια μαζί του, χαρακτηριστικό που κάνει την κάθε παράστασή του ξεχωριστή. Πολύ σύντομα η παράσταση απέκτησε 2-3 νέους πρωταγωνιστές που θα αλλάζουν σε κάθε παράσταση που θα δοθεί μέχρι το Νοέμβριο.
Αν και η μόδα των τούρκικων σειρών έχει ξεφτίσει και δεν είναι πια τόσο επίκαιρο το θέμα, ωστόσο όλοι κατάφεραν να προσαρμοστούν στο κλίμα. Τα υπόλοιπα σκετς και χαρακτήρες της παράστασης δεν έχουν καμία σχέση με τον τίτλο της, ούτε και συνδέονται μεταξύ τους. Ανά διαστήματα στην σκηνή εμφανίζονται νέοι αλλά και παλιοί χαρακτήρες που έχει ενσαρκώσει ανά διαστήματα ο Σεφερλής, δημιουργώντας αυτόνομες μικρές ιστορίες.
Σίγουρα οι διάλογοι και οι ερμηνείες της παράστασης δεν διεκδικούν κανένα βραβείο και έχουν δεχθεί πολλά υποτιμητικά σχόλια από κριτικούς, ανθρώπους του θεάτρου και το κοινό. Ο Σεφερλής έχει χαρακτηριστεί ως ρηχός, επιφανειακός, κρύος και έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για το επαναλαμβανόμενο προϊόν που προσφέρει. Οι παραστάσεις του δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στο κοινό, κανένας θεατής δεν κερδίζει, δεν μαθαίνει, δεν βελτιώνεται. Ισχύει…
Τα έργα του δεν μπορούν να χαρακτηριστούν Αριστοφανικά και αυτό γιατί ο Μάρκος προσφέρει το χιούμορ της παρέας. Στις παραστάσεις του θα ακούσεις τα αστεία που θα έλεγες με τους φίλους σου (είτε είναι κρύα είτε πετυχημένα), θα είσαι χαλαρός, θα είσαι ο εαυτός σου. Θα ακούσεις αυτά που σκέφτεσαι και θα ήθελες να πεις για θέματα της επικαιρότητας και θα σχολιάσεις ότι θες χωρίς να φοβηθείς μην κολλήσεις την ταμπέλα του ομοφοβικού, του ρατσιστή, του δεξιού, του αριστερού κλπ. Ίσως τα πράγματα να μην παρουσιάζονται με τον καλύτερο τρόπο πάντα, αλλά το σίγουρο είναι πως αυτός είναι ο λόγος που ο Σεφερλής παραμένει τόσο δημοφιλής μετά από χρόνια παρουσίας στην ελληνική τηλεόραση και το θέατρο. Αυτός και το ταλέντο του να δημιουργεί συνεχώς ατάκες εκμεταλλευόμενος το κάθε τι που θα δει ή θα ακούσει, ακόμα και αν είναι ένα γέλιο από το κοινό, μια παρουσία ή το τεχνικό πρόβλημα που είχε το μικρόφωνο της συναδέλφου του κατά την διάρκεια του σκετς με τα μωρά και τον ανάγκασε να απασχολήσει το κοινό για τουλάχιστον 5 λεπτά εκτός κειμένου μέχρι και να αποκατασταθεί. Αυτό δεν θα μπορούσαν να το κάνουν πολλοί…
Η παράσταση τελείωσε 20 λεπτά πριν τις 02:00. Αρκετοί γονείς είχαν ήδη αποχωρήσει με τα παιδιά τους που δεν άντεξαν να μείνουν ξύπνια μετά τα μεσάνυχτα, αλλά ακόμα και οι υπόλοιποι που έδωσαν το παρών στην πρεμιέρα ένιωσαν τα μάτια τους να βαραίνουν, αφού η διάρκεια ήταν μεγάλη και υπήρξε μόνο ένα 10λεπτο διάλειμμα. Οι μόνοι ακούραστοι έμοιαζαν να είναι οι πρωταγωνιστές της παράστασης που μέχρι το τελευταίο λεπτό προσπαθούσαν να ικανοποιήσουν το κοινό τους. Ένα κοινό που τους χειροκρότησε ένθερμα όρθιο για αρκετά λεπτά μέχρι να πέσει η αυλαία.