Δύσκολες οι εποχές, δύσκολες και οι συνθήκες και εμείς ακροβατούμε στα όρια της αντοχής μας. Προσπαθώντας να αντεπεξέρθουμε σε όσα έχουμε να κάνουμε υιοθετώντας οποιαδήποτε πιθανή λύση, που θα αυξήσει τις δυνάμεις μας.
Λίγο το γυμναστήριο, λίγο οι βιταμίνες, λίγο το να διαβάζουμε άρθρα ψυχολογίας που αφορούν στην θετική ψυχολογία και ενέργεια. Μεταφυσικές ανησυχίες και ενεργειακές πέτρες. Φενγκ σούι και γιόγκα. Παρουσιάσεις βιβλίων, συμμετοχή σε κοινωνικές ομάδες προσφοράς. Αρωματικά κεριά, αλληλεγγύη και μελέτη βιβλίων και ενίοτε ψεύτικα χαμόγελα.
Όμως παραμένουμε ακόμα στα όρια της αντοχής μας. Όχι γιατί φταίει το φενγκ σούι ή οι βιταμίνες. Ο εαυτός μας φταίει και αν τον ρωτήσουμε του φταίμε και εμείς. Όχι για όλα τα θαυμαστά που κάνουμε αλλά για όσα ανώφελα κάνουμε.
Όχι γιατί δεν θέλουμε πραγματικά να αυξήσουμε την αντοχή μας. Όχι πως θέλουμε πραγματικά να ανοίξουμε το παράθυρο και να ουρλιάξουμε – Μπορεί να με βοηθήσει κανείς; Αλλά γιατί δε ξέρουμε στην ουσία τι πράγμα αυξάνει την αντοχή μας.
Στα όρια της αντοχής μας, με τόση βλακεία που σέρνεται καθημερινά. Με μηνύματα κρυφά και φανερά που μας καταδιώκουν. Με συμπεριφορές ανθρώπων οικείων και ξένων που μοιάζουν αλλόκοτες και παράλογες. Για την ζωή μας που κάπως αλλιώς την φανταστήκαμε και κάπως μας γλίστρησε στη γωνία.
Πόσο μπορεί να αντέξει κάποιος; Και αυτά τα όρια της αντοχής πόσο κρατάνε άραγε; Γιατί δεν σπάνε να τα φτιάξουμε όλα από την αρχή; Όμως ούτε να σπάσουμε αντέχουμε γιατί αντέχουμε να μην σπάσουμε(!) αλλά δεν αντέχουμε και να προχωρήσουμε.
Μέχρι να κάτσουμε ένα απόγευμα δίπλα στη θάλασσα, να μυρίσουμε λίγο ιώδιο και ο ήλιος να μας κάψει λίγο ακόμα τον καμένο μας εγκέφαλο (αυτή τη φορά με φυσιολογικό τρόπο) και να αναλογιστούμε.
Τα όρια της αντοχής μας είναι το καμπανάκι που μας προειδοποιεί να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας. Αντί να γυρνάμε σε διάφορα θαυμαστά, ας πάρουμε ένα ψαλίδι ή ότι προτιμά ο καθένας και ας κόψουμε ότι μας κάνει να μην το αντέχουμε.
Ποιος φωτισμένος δάσκαλος μας δίδαξε πως πρέπει να αντέχουμε και να μην ξεσπάμε; Είναι και αυτό φυσιολογικό, ίσως η πιο φυσιολογική αντίδραση όταν φτάνουμε στα όρια να κάνουμε μεταβολή και πίσω. Αλλάζοντας δρόμο και πορεία. Άμεσα.
Δεν είναι κακό να μην αντέχουμε, είναι καλό να φτάνουμε στα όρια μας και να αντιδρούμε. Είναι κακό να μην αντιδρούμε και να προσποιούμαστε πως όλα είναι καλά. Είναι καλό όταν φλερτάρουμε με τα όριά μας να εντοπίζουμε το πρόβλημα με καθαρό βλέμμα και να στρεφόμαστε στην λύση του. Να μην κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε προκειμένου να αποφύγουμε την σύγκρουση με τον εαυτό μας.
Και είναι αλήθεια τόσα πολλά, όσα δεν μας μάθανε και όσα αν τα γνωρίζαμε και τα εφαρμόζαμε η ζωή θα ήταν ευκολότερη.