Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και όμως όλο κενά σοκολατάκια φερέρο ροσέ αγοράζουμε.Στην εποχή της εικόνας και του εντυπωσιασμού, υπάρχουν πολλές κούφιες ιστορίες.
Πριν λίγες μέρες έπεσε το μάτι μου σε μια στήλη ενημέρωσης. Γνώριμη προσωπικότητα η «Αγγελιώ». Τυγχάνει να τη γνωρίζω από μικρή ηλικία αρκετά καλά.
Η Αγγελιώ, πλασάρεται ως η νέα ταλαντούχα νεαρά, φέρελπις στον χώρο των εικαστικών. Η νεαρά που κατάφερε να κάνει στροφή του κοινού στον τομέα αυτό, η νεαρά που αφιλοκερδώς πασχίζει για τον πόλεμο στη Συρία, η νεαρά που αγωνίζεται για τους ταπεινούς και καταφρονεμένους , η νεαρά που συγκλονίζεται από τον πόνο των άλλων.
Η Αγγελιώ λοιπόν, είναι το μήνυμα αισιοδοξίας που μας έλειπε. Σωρός τα μπράβο! Διάχυτη η αισιοδοξία. Η Αγγελιώ έφτασε μέχρι τη Νέα Υόρκη, Ρωσία, Γερμανία κάνει λαμπρό το όνομα της χώρας, τέτοιους ανθρώπους θέλουμε, να μας τονώνουν το ηθικό.
Όχι σαν τα παιδιά που κάθε μέρα είναι χωμένα στο ίντερνετ, που χάνουν την ώρα τους και που δεν τους νοιάζει τι γίνεται στο κόσμο. Μπράβο και εύγε! Να γίνετε όλοι σαν την Αγγελιώ ή μήπως τη λένε Ευγενιώ, από την προσποιητή ευγένεια που μοιράζει με επιτυχία; Εθελοντισμός και ανιδιοτελής προσφορά. Ξεκινάει και τον δικό της εκδοτικό οίκο τώρα πια.!!!
Πόσοι όμως γνωρίζουν την ιστορία όπως έχει;
H φέρελπις νεαρά αφού απέτυχε παταγωδώς να μπει στη σχολή καλών τεχνών γιατί ήταν τέρας ευφυΐας -παρά την προσπάθεια ώθησης της οικογένειας- χώθηκε σε μια ιδιωτική σχολή του εξωτερικού από τις αξιόπιστες. Εν συνεχεία, ο μπαμπάς, μεγάλος γκαλερίστας του χώρου από τον οποίο ψωνίζει όλη η καλή κοινωνία ανεξαιρέτως, φρόντισε να προωθήσει την νεαρά. Μέρος της προώθησης ήταν να τις ανοίξουν οι σωστές πόρτες ώστε να δοθεί βάση στην εθελοντική και μεγαλεπήβολη ιδέα που είχε. Και άνοιξαν όλες ο πόρτες και όλοι οι μεγάλοι υποκλίθηκαν στο ταλέντο της και στην τόλμη της. (Άσχετα που το βράδυ ο μπαμπάς ξενυχτούσε για να της κάνει φροντιστήρια μάρκετινγκ, σωστής συμπεριφοράς και όπου δεν έπιανε, έπαιρνε ο ίδιος τηλέφωνο – Ακούς τι σου λέω; Eίναι κόρη μου και θα βοηθήσεις αλλιώς θα βγάλω όλα τα άπλυτα σου στα φόρα!) και το θέμα διεκπεραιωνόταν. Και κάπως έτσι έχει η ιστορία…
Και κάπως έτσι βολεύτηκε η φίλη μας πίσω από την αξία της και την ανιδιοτελή της προσφορα. Και της δόθηκε και υποτροφία τιμής ένεκεν για το έργο της και ακούστηκε πολύ. Και πήρε και άλλα μπράβο. Και ξεπήδησε από το πουθενά σαν μανιτάρι ή μήπως σαν μαϊντανός;
Το ηθικό ζήτημα:
- Σίγουρα η μικρή μπορεί να προσπαθήσει και να τα καταφέρει στο μέλλον χάριν στις δικές της δυνάμεις. Δεν θα την κρίνουμε.
- Σίγουρα αν έχεις μπαμπά τον συγκεκριμένο γκαλερίστα όλες οι πόρτες ανοίγουν και ποιος δεν θα το εκμεταλλευόταν αυτό.
- Σίγουρα όμως δε γίνεται να μιλάς για πολιτισμό όταν δεν είχες σε ηλικία που έπρεπε στοιχειώδεις γνώσεις για θεμελιώδη πράγματα.
- Σίγουρα η αρχή μπορεί να ήταν ευνοϊκή αλλά ένας άνθρωπος κρίνεται από την πορεία του.
- Όμως τι γίνεται με όλους τους άλλους πραγματικά άξιους ανθρώπους που παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις, δουλεύοντας σκληρά για να ανοίξουν έστω μισή πόρτα;
Πριν δώσουμε τα εύσημα σε κάποιον έχουμε χρέος να ψάξουμε ποιος είναι και να κοιτάξουμε βαθιά στα μάτια. Να διακρίνουμε τυχόν υφέρποντα κίνητρα καλά καμουφλαρισμένα πίσω από τις αγαθές προθέσεις,
Πιστεύω ακράδαντα πως αν έχεις αξία και παλέψεις για τον στόχο σου, με κόπο και προσπάθεια θα τα καταφέρεις. Αλλά να μην παρασυρόμαστε από την επιθυμία για αισιοδοξία και δίνουμε υπεραξία σε μαϊντανούς περιοδεύοντες.
Ας ξεφύγουμε επιτέλους από την δικτατορία της εικόνας και του εντυπωσιασμού και να σκάψουμε λίγο στην ουσία. Μήπως και έτσι αρχίσουμε να αναδεικνύουμε όλους εκείνους που πραγματικά το αξίζουν.
Γράφει η Ντίνα Γιαννουπλάκη ιστορικός-φιλόλογος