Ένα γατάκι ακουγόταν να παρακαλάει με την τσιριχτή φωνή του. Ένα κλάμα, μια απελπισμένη έκκληση για βοήθεια. Μόλις είχα κλείσει τα εννιά. Ήταν ένα Αυγουστιάτικο βράδυ. Ήθελα απεγνωσμένα να σηκωθώ από το κρεββάτι μου και να πάω να δω από που ερχόταν αυτή η φωνούλα. Η ηλικία μου όμως δε μου επέτρεπε ένα τέτοιο σκασιαρχείο μέσα στην νύχτα. Υποσχέθηκα στο γατάκι πως όταν θα μεγαλώσω θα γίνω η σούπερ ηρωίδα των αδέσποτων τετράποδων.
Και ναι, είχα πια μεγαλώσει!! Μπορούσα πλέον να σηκωθώ μέσα στην νύχτα και να σώσω ένα εγκλωβισμένο γατάκι κάτω από την ρόδα ενός αυτοκινήτου. Μπορούσα να του προσφέρω γάλα. Αλλά δε μπορούσα να το πάρω στο σπίτι μου. Όχι ζώα μέσα στο σπίτι. Ήταν κανόνας.
Παραβίασα αυτόν τον κανόνα όταν είχα ζητήσει από τον θείο μου να μου φέρει για δώρο ένα ποντίκι χάμστερ. Κι ακολούθησε ένα πασχαλινό αληθινό παπάκι. Ενήλικη πλέον, είχα ασκήσει βέτο και υιοθέτησα σκύλο. Ένα μαλλιαρό πλασματάκι που εάν και μου έτρωγε τα παπούτσια εγώ το λάτρευα.
Δε μπόρεσα να το κρατήσω για πολύ λόγο επαγγελματικών υποχρεώσεων και με μεγάλη μου λύπη το έδωσα για υιοθεσία. Όμως η αγάπη μου ήταν αστείρευτη και έτσι συνέχισα να βοηθάω αδεσποτάκια.
Ένα μεγάλο αρσενικό γατάκι
Ο πρώτος χρόνος της σχέσης μoυ με τον σύζυγο μου, δεν επισφραγίστηκε με κάποιο κόσμημα (εξάλλου ποτέ δεν μου άρεσαν), ούτε με μια ανθοδέσμη η οποία θα είχε ζωή μόνο λίγες ημέρες. Ένας φίλος μας είχε μια θηλυκιά Σιάμ γατούλα η οποία είχε γεννήσει. Το δώρο μου ήταν το μεγαλύτερο αρσενικό γατάκι. Τρέλα ρε φίλε! Έρωτας με την πρώτη ματιά! Μια άσπρη χιονόμπαλα, με δύο καταγάλανα μάτια. Εγώ και εσύ μαζί,που λέει και το τραγούδι. Αυτή η κίνηση του άντρα μου ήταν και η επιβεβαίωση ότι ναι,αυτός ο άνθρωπος με ήξερε καλύτερα από τον καθένα.
Το γατάκι Speedy Gonzales
Διάλεξα το όνομα του ανάμεσα σε πολλά. Επικράτησε όμως το όνομα του αγαπημένου μου καρτούν, του μικρού ποντικιού Speedy Gonzales. Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια συγκατοίκηση με ένα γατάκι που μέχρι σήμερα μου έχει χαρίσει απίστευτα συναισθήματα.
Μαζί με τον Speedy ταξιδέψαμε,με καράβια, τρένα και αεροπλάνα.Κάποτε είχαμε περάσει το Κάβο Ντόρο με 8 μποφόρ. Τότε δούλευα στην Σαντορίνη, οπότε τα ταξίδια ήταν συχνά και ο Speedy πάντα μαζί μου. Στην παραλία κάτω από την ομπρέλα, ακομά και για μια βουτιά στην θάλασσα,όσο και να ακούγεται περίεργο για γατάκι, με ακολουθούσε μέσα στο νερό.Βέβαια ακολουθούσε και ένα μικρό μαρτύριο να καθαρίσω την άμμο από την μεταξένια γούνα του,αλλά αλήθεια τώρα; Πόσοι έχετε δει γάτο να ακολουθεί τον γονέα του στην παραλία;
Σε ένα ταξίδι επιστροφής προς την θεσσαλονική, είχα σηκώσει το κλουβί μεταφοράς για να δω αν κοιμόταν…και τότε βγάζει το πόδι του έξω από το κλουβί. Παραλίγο θα γύριζα μονόφθαλμη στην Θεσσαλονίκη, αφού τα νύχια του είχαν προσγειωθεί μέσα στο μάτι μου. Δεν του είχα θυμώσει, είχε δίκιο, είχε κουραστεί από τα ταξίδια.
Την επόμενη χρονιά η μαμά μου είχε αναλάβει χρέη γατογιαγιάς για την καλοκαιρινή σεζόν. Όποτε μιλούσα στο τηλέφωνο με την μαμά μου, ζητούσα να μιλήσω στο γατάκι μου. Μου έλλειπε πολύ,αλλά αυτό μου έδινε δύναμη να βοηθάω πιο πολλά αδέσποτα.Τους χειμώνες περνούσαμε ατελείωτες ώρες παίζοντας με ένα λέιζερ,χουχουλιάζοντας παρέα και ενώ εκείνος γουργούριζε, εγώ ηρεμούσα από μια δύσκολη μέρα.
Και ύστερα ήρθαν τα παιδιά
Πέρασαν τα χρόνια και περιμέναμε το πρώτο μας παιδί. Ο Speedy, συμμετείχε ενεργά σε όλη την περιόδο της εγκυμοσύνης μου. Καθόταν ευλαβικά στην κοιλιά μου και ”ζύμωνε.” Οταν γεννήθηκε το μωρό έπρεπε για λίγο καιρό να τον φιλοξενήσει η γατογιαγιά, λόγο προβλημάτων υγειάς του μωρού
μου. Η πρώτη φορά που ο γάτος – δεν ήταν πλεόν γατάκι – ήρθε σε επαφή με το μωρό, ήταν μοναδική. Το μύριζε,το επεξεργαζόταν για ώρα. Οταν γύρισε πίσω στο σπίτι μας, η κόρη μου είχε αποκτήσει έναν μοναδικό φίλο. Κοιμόταν μαζί, έπαιζαν μαζί,όταν εκείνη μπουσουλούσε, εκείνος έτρεχε να κρυφτεί για να τον βρει και εγώ δεν έχανα την ευκαιρία να αποθανατίζω την κάθε τους στιγμή με την φωτογραφική μου.
Μετά από λίγο καιρό γεννήθηκε και η δεύτερη μας κόρη. Πλέον είχα ένα γιο και δύο κόρες! Όλα κυλούσαν ομαλά. ‘Εβλεπα τα παιδιά μου να μεγαλώνουν μαζί με τον γάτο μου – γατάκι για μένα – και ήμουν ευτυχισμένη που δεν ακολούθησα τις συμβουλές κάποιων που μου έλεγαν ότι οι γάτες είναι μοχθηρές με τα παιδιά και ότι θα έπρεπε να τον διώξω.Το ένστικτο μου έλεγε ότι ο Speedy δε θα ήταν έτσι και επαληθεύτηκα. Μια μέρα χρειάστηκε να επέμβει, όταν η κόρη μου είχε νυχτερινό τρόμο. Χώθηκε στην αγκαλιά της και την ηρέμησε. Τι μοναδικό πλάσμα θεέ μου, πόσο τυχερή είμαι!
Εφτάψυχα γατιά
Η κόρη μου δε το ξέχασε αυτό…..όταν ο Speedy παραλίγο θα μας άφηνε για να πάει στον γατοπαράδεισο, εκείνη ήταν στο πλευρό του. Κάθε φορά που τον πηγαίναμε στην κτηνίατρο για θεραπεία, ήταν εκεί να του κρατάει την πατούσα. Είχαμε προετοιμαστεί ότι ο Speedy δε θα ήταν πια μαζί μας. Εγώ μέσα μου υπέφερα,έκλαιγα αλλά δεν έπρεπε να με δουν τα παιδιά. Και ναι είχε γίνει το θαύμα!!!Ο Speedy ήταν η επιβεβαίωση ότι οι γάτες είναι επτάψυχες. Αλλά όχι, δεν ήταν αυτό, ήταν η αμοιβαία αγάπη, ήταν ο σεβασμός , ήταν ότι ο Speedy δεν ήταν απλά ένα κατοικίδιο, ήταν ένα πλάσμα που έκανε την ζωή μας πιο όμορφη και αυτό τον κράτησε στην ζωή.
Ο Speedy αυτή τη στιγμή κάθεται δίπλα στο τζάκι, εκεί είναι το στέκι του. Είναι πλέον δεκατέσσερα χρονών. Είναι παππούλης αλλά ακμαίος. Νιαουρίζει ζωηρά όποτε θέλει μεζεδάκι, κοιμάται πάντα επάνω μου και όταν αρρωσταίνει κάποιο από τα παιδιά μου δε φεύγει από κοντά τους.
Η συγκατοίκηση με ένα γατάκι μου έχει διδάξει ότι μπορώ να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος,ότι η αγάπη μπορεί να κάνει θαύματα. Στα παιδιά μου έμαθε τον σεβασμό στα πλάσματα και την φύση, ξέρουν ότι δεν είναι παιχνίδια αλλά ζωντανές ψυχές με συναισθήματα,που πονάνε και νιώθουν, που αγαπούν. Αν τις ρωτήσεις τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, θα σου απαντήσουν …κτηνίατρος
cityculture.gr/ γράφει η Θεανώ Παναγούδη