Αυτά τα αράγματα στην παραλιακή.. Ναι, αυτά με τις μεγάλες παρέες που αποτελούνται από άτομα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Που μοιράζονται όμως τόσα πολλά. Και αυτές οι συζητήσεις που προκύπτουν από το πουθενά. Στο χέρι μια μπύρα και κουβέντες για τον κόσμο, την πίστη, τη μουσική, τα αστέρια, τον έρωτα, την φιλία, τα άγχη και τις ανησυχίες.
Συζητήσεις…
που δένουν, που δημιουργούν ενώσεις και δεσμούς μοναδικούς. Ανακαλύπτεις, αμφισβητείς, διαφωνείς, αμφιβάλλεις, σκέφτεσαι, αναλύεις, νιώθεις, μοιράζεσαι.
Νομίζω πως σε ξέρω στο φως του ήλιου. Όμως οι πραγματικές γνωριμίες γίνονται κάτω από αυτά τα βραδινά φώτα. Ή κάποια παρόμοια. Δεν έχει σημασία. Είσαι εσύ, πιο ανοιχτός από ποτέ και απέναντι σου άλλοι κόσμοι, διαφορετικοί, έτοιμοι να σου ανοιχτούν κι εκείνοι.
Και μετά από κάτι τέτοιες συζητήσεις, ξέρεις ότι κέρδισες.. ότι έφυγες λίγο καλύτερος, λίγο πιο γεμάτος ρε παιδί μου!
cityculture.gr/ γράφει η Ευμορφίλη Καλαϊτζή φοιτήτρια δημοσιογραφίας στο ΑΠΘ