Όταν τα άλογα του χρόνου σταματούν στην πόρτα μου
Πάντα διστάζω λίγο να τα δω να πίνουν
Αφού σβήνουν τη δίψα τους με το ίδιο μου το αίμα.
Στρέφουν στο πρόσωπό μου μάτι ευγνώμον
Την ώρα που οι μεγάλες γουλιές τους μ’ εξαντλούν
Και μ’ αφήνουν τόσο κουρασμένο, μόνο κι αποθαρρημένο
Που μια πρόσκαιρη νύχτα κυριεύει τα βλέφαρά μου
Και ξάφνου πρέπει ν’ανακτήσω τις δυνάμεις μου.
Ώστε μια μέρα που το διψασμένο ζευγάρι θα ξανάρθει
Να μπορώ ακόμα να ζω και να το ξεδιψάσω.
ΖΥΛ ΣΟΥΠΕΡΒΙΕΛΛ (1884 Μοντεβιδέο-1960 Παρίσι)
JULES SUPERVIELLE
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΤΕΝΙΖ ΑΝΔΡΙΤΣΑΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ PRINTA
Επιλογή:΄ΑΓΓΕΛΑ ΜΑΝΤΖΙΟΥ