Ρεαλιστικό με μιαν αύρα δραματική στον πυρήνα του και στις θραυσματικές επιμέρους σκηνές του, όπως παρουσιάζεται στη θεατρική του μεταγραφή, το κινηματογραφικό έργο Τα Κόκκινα Φανάρια, από την θεατρική ομάδα Θέατρο του Άλλοτε, στο θέατρο Αυλαία.
Τολμηρή επιλογή ως προς τους συγκριτικούς άξονες- προσώπων, εποχής, μέσων, αισθητικής, κανόνων, κωδίκων- της κινηματογραφικής ταινίας και της θεατρικής παράστασης, η μετατόπιση ανάγνωσης, από τον κινηματογράφο στο θέατρο, λειτούργησε και ως ενδιαφέρον παιχνίδι επικοινωνίας της τέχνης. Θεματικά επίκαιρο κοινωνικό πρόβλημα στο στιγματικό και αποσιωπητικό του κέλυφος.
Σκηνοθετικά ενδιαφέρουσα παρουσίαση με μικρές ψηφίδες επινοημένων υπονοήσεων διακριτικά φωτισμένων στη ροή της παράστασης. Οι μικρές ιστορίες των γυναικών των κόκκινων φαναριών, ενταγμένες στη μικρή και μεγάλη κλίμακα ατομικών παθημάτων και κοινωνικών-οικονομικών όρων, αποτυπώθηκαν σε μικρούς πολυεστιακούς στροβιλισμούς, σε παράλληλες σκηνές πολυεπίπεδης καταγραφής μέχρι τη λύση του δράματος.
Οι ηθοποιοί της παράστασης κινήθηκαν σε έναν σκηνικό χώρο διαχωρισμένο σε βαθμίδες στην με σκιές και βάθος προέκτασή του. Οι χώροι του σπιτιού φωτίστηκαν ανάλογα και το δωμάτιο με το συμβολικό κόκκινο αμπαζούρ, έγινε η σκηνή του θεάτρου όταν και οι ηθοποιοί γίνονται και αυτοί θεατές-ακροατές, μετατοπίζοντας το σχήμα. Η παρουσία του μουσικού στη σκηνή, ενίσχυσε το αισθητικό πλαίσιο και η μουσική άφησε μια ρευστή εντύπωση καθώς οι μουσικές φράσεις έντυσαν συμπληρωματικά τα λόγια των προσώπων και την εξέλιξη της δράσης.
Υποκριτικά οι ερμηνείες κινήθηκαν με διαφορετικές ταχύτητες ως προς την έκφραση των χαρακτήρων και την πειστικότητά τους και κάποιες σκηνές ήταν βιωματικά ασαφείς και χωρίς δυνατή αίσθηση. Η συνολική όμως ενέργεια της ομάδας άφησε στην ατμόσφαιρα της παράστασης τον διακριτό σχολιασμό της και ζωηρή εντύπωση συγκίνησης και στη σύνθεση της τελικής σκηνής. Όταν με το ομαδικό τραγούδι, αυτό της εισαγωγής, κλείνει ο κύκλος της παράστασης και το σαλόνι του σπιτιού των κόκκινων φαναριών φωτίζεται ως ανοιχτή πρό(σ)κληση των θεατών και των σχολίων τους.
Θέατρο του Άλλοτε – Κόκκινα Φανάρια του Αλέκου Γαλανού
Σκηνοθεσία: Βαρβάρα Δουμανίδου
Μουσική: Πέτρος Σατραζάνης
Τραγούδι: Νατάσα Κοψαχείλη
Σκηνικά: Θέατρο του ‘Αλλοτε
Δημιουργία σκηνικών: Ευάγγελος Μίχος, Τάσος Μίχος, Μιχαήλ Δουμανίδης
Σκηνικά αντικείμενα: Μη με λησμόνει
Δημιουργία αφίσας: Φωτεινή Φιλοξενίδου
Promo teaser: Τόμης Βρακάς – Κώστας Βρακάς Φωτογραφίες: Νίκος Γκάρας
Διανομή:
Μαντάμ Παρή: ‘Ολγα Καλαμάρα
Μιχαήλος: Δημήτρης Βασιλειάδης
Μαίρη: Τζώρτζια Βογιατζόγλου
Μαρίνα: ‘Αννα – Μαρία Γάτου
Μυρσίνη: Μαρία Σεμερτζίδου
Ελένη: Βαρβάρα Δουμανίδου
Κατερίνα: Θεοδώρα Κωστάκου
Καπετάνιος: Στέργιος Κωνσταντζίκης
Ντόρης: Γιάννης Κυφωνίδης
Μιχάλης: Γιώργος Κωνσταντίνου
Γέρος: Ευάγγελος Μίχος
Πέτρος: Πέτρος Φραγκόπουλος
Τραγουδίστρια: Νατάσα Κοψαχείλη
Αστυνομικός: Νίκος Γκάρας
Πιανίστας: Πέτρος Σατραζάνης
cityculture.gr/ γράφει η Άγγελα Μάντζιου