Όνειρα. Όνειρα μεγάλα ή μικρά. Απλά όνειρα. Τα όνειρα προέρχονται από το συνειδητό ή το ασυνείδητο του ανθρώπου και κρύβουν διάφορες παραστάσεις, επιθυμίες, συναισθήματα. Άλλες φορές τα όνειρα ντύνονται με την υπερβολή και την εξιδανίκευση, άλλες πάλι μένουν απλώς όνειρα. Σε μια τόσο δύσκολη περίοδο όπως είναι αυτή που διανύουμε όλοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, μαθητές, φοιτητές, συνταξιούχοι προσπαθούμε να βρούμε χώρο κάπου μέσα μας να χωρέσουμε το όνειρο. Αυτό μπορεί να είναι μικρό ή μεγάλο, πραγματοποιήσιμο ή όχι, καμία σημασία δεν έχει. Κι αυτό γιατί τα όνειρα δεν έχουν όρια, δεν έχουν τιμή, δεν εξαγοράζονται, δεν διαπραγματεύονται. Τα όνειρα δεν έχουν ηλικία, εθνότητα, φύλο. Τα όνειρα έχουν ταυτότητα -τη δική μας. Τα όνειρά μας μπορούν ενδόμυχα να υπάρχουν κάπου σε κάποιο σημείο του μυαλού μας και απλώς βρίσκονται σε λίστα αναμονής μέχρι εμείς οι ίδιοι να τα πάρουμε στα σοβαρά. Γιατί όσο υπάρχουν μέσα μας, ασφυκτιούν. Μπορούμε όμως να κάνουμε όνειρα ακόμη κι όταν η εποχή δείχνει να αντίκειται σε οτιδήποτε μοιάζει ουτοπικό;
Η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με την ανεργία σχηματίζουν «Χ» απαγορεύοντας στον άνθρωπο να ελπίσει. Ο σύγχρονος άνθρωπος βλέπει παντού αδιέξοδα και «μπλοκάρει» ψάχνοντας για σανίδες σωτηρίας οποιασδήποτε προέλευσης. Στη συνέχεια αυτός ξεχνάει τα όνειρά του, απελπίζεται και συμβιβάζεται σε ό,τι του δίνεται, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή ασήμαντο. Η ελεύθερη φύση των ονείρων είναι αυτή που δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να ελπίζει, κι όταν ελπίζει κανείς πιο εύκολα μπορεί να κινητοποιηθεί, να αλλάξει ό,τι δεν του αρέσει, να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του, να αναπνεύσει. Τα όνειρα είναι τα φτερά μας. Τα όνειρα είναι αυτά που μας δίνουν ώθηση να κοιτάμε παραπέρα, να σταθμίζουμε καταστάσεις, ευκαιρίες, πιθανότητες. Χωρίς τα όνειρά του ο άνθρωπος μένει άπραγος, ακίνητος, απαισιόδοξος. Τα όνειρα που μπορεί καθημερινά να κάνουμε κρύβουν ελπίδα και δύναμη να πάμε παρακάτω, να εξελιχθούμε όπως εμείς έχουμε επιλέξει για τον εαυτό μας. Όσο τρελά κι αν αυτά είναι κανείς δεν μπορεί να μας τα στερήσει πέρα από τον εαυτό μας. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως δεν οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να έχουμε επίγνωση της όποιας κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, δυσκολίες όμως πάντα θα υπάρχουν για τον άνθρωπο.
Το να αγωνίζεται κανείς σε καιρούς χαλεπούς δεν είναι εύκολο, το να μην μπορεί όμως να ονειρευτεί είναι τραγικό διότι έτσι σβήνει κάθε πιθανή ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Όχι, τα όνειρα δεν είναι για τους ονειροπόλους και για τους βολεμένους. Τα όνειρα είναι για όλους όσους προσπαθούν καθημερινά για τους ίδιους ή τα παιδιά τους ή για οποιονδήποτε ξένο. Όνειρο για τον μετανάστη μπορεί να είναι η επιβίωση κι όχι απομιμήσεις επιβίωσης τύπου “Survivor”. Όνειρο μπορεί να είναι για τον ιδιωτικό υπάλληλο να διατηρήσει τη δουλειά του. Όνειρο για τον άνεργο μπορεί να είναι η εύρεση εργασίας ακόμη κι αν αυτή δεν είναι η ιδανική. Όνειρο για τον φοιτητή είναι να έχουν αντίκρισμα και αναγνώριση οι σπουδές του. Τα όνειρα είναι οι καθημερινές ανθρώπινες σιωπηρές ευχές που χτίζουμε για να τα κάνουμε πραγματικότητα. Τα όνειρά μας είναι ανέξοδα στην εποχή της κατανάλωσης. Και στα όνειρα δεν χωρούν εκπτώσεις.
cityculture.gr/ γράφει η Βασιλική Ρούσκα