Ο Θωρ (Thor ή στα Γερμανικά Donar/Donner) είναι ο κοκκινομάλλης και γενειοφόρος θεός του κεραυνού και της αστραπής στη Γερμανική και Σκανδιναβική μυθολογία. Στην ταινία όμως είναι ο ξανθομάλλης υπερήρωας της Marvel που επιστρέφει για να σώσει όχι μόνο τη Γη, αλλά και τον δικό του κόσμο.
Την παραγωγή της ταινίας ανέλαβε η Marvel Studios και τη διανομή η Walt Disney Pictures. Το πρώτο το λες και πλεονέκτημα γιατί η Marvel έχει δημιουργήσει μερικούς από τους πιο καλοδουλεμένους χαρακτήρες, που αντιμετωπίζουν όχι μόνο εξωτερικά προβλήματα, αλλά και εσωτερικούς δαίμονες. Αποτελούν πρότυπα, περνούν μηνύματα και είναι ιδανικοί για την δημιουργία blockbusters. Το δεύτερο το λες και μεγάλο μειονέκτημα γιατί σημαίνει αυτόματα ότι η ταινία προορίζεται για όλη την οικογένεια και έτσι αποκλείεται να δεις αίμα, ρεαλιστικούς διαλόγους και ότι άλλο θα μπορούσε να απογειώσει μια ταινία, οδηγώντας με ακρίβεια σε χαντάκωμα τον χαρακτήρα πρωταγωνιστή μετατρέποντάς τον σε έναν clean cut φλώρο.
Αποτελεί συνέχεια της ταινίας του 2011 Thor και την όγδοη προσθήκη στο Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel. Ο Άλαν Τέιλορ ανέλαβε τη σκηνοθεσία και οι Κρίστοφερ Γιοστ, Κρίστοφερ Μάρκους και Στίβεν ΜακΦίλι έγραψαν το σενάριο. Οι Κρις Χέμσγουορθ, Νάταλι Πόρτμαν, Τομ Χίντλστον, Άντονι Χόπκινς, Ίντρις Έλμπα, Ρενέ Ρούσο, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Κατ Ντένινγκς επαναλαμβάνουν τους ρόλους που υποδύθηκαν στην πρώτη ταινία, ενώ στο καστ προστίθενται οι Κρίστοφερ Έκλεστον, Αντεουάλε Ακινουόγιε-Αγκμπάζε και Ζάκαρι Λέβι.
Η πλοκή της ταινίας διαδραματίζεται ένα χρόνο μετά τα γεγονότα της ταινίας Οι Εκδικητές. Ο Thor δίνει μάχη για να σώσει και τα Εννέα Βασίλεια από ένα μυστηριώδη εχθρό παλαιότερο και από το ίδιο το σύμπαν. Μια σατανική φυλή που ηγείται ο Μάλεκιθ, ο οποίος θέλει να πάρει εκδίκηση, σκοπεύει να βυθίσει το σύμπαν στο σκοτάδι. Ο Thor πρέπει να επανενωθεί με την Τζέιν Φόστερ και να ξεκινήσει ένα επικίνδυνο ταξίδι που θα τον αναγκάσει να κάνει μια ύστατη θυσία.
Για ακόμα μια φορά κάποιοι πίστεψαν ότι με το να φορτώσουν μια ταινία με ειδικά εφέ, θα έφτιαχναν ένα αριστούργημα. Μέγα λάθος. Οι πραγματικά καλές ταινίες δεν περιμένουν τους υπολογιστές, αλλά τους ανθρώπους για να τις απογειώσουν. Έτσι και στις δύο ταινίες του Θορ μπορέσαμε να δούμε θεαματικά ειδικά εφέ, αλλά τα θάμπωναν οι κακές ερμηνείες των ηθοποιών και οι ανύπαρκτοι διάλογοι.
Ο ξανθός γενειοφόρος πρωταγωνιστής θα μπορούσε να αντικατασταθεί με ένα σακί πατάτες, αφού και τον ίδιο όγκο θα καταλάμβανε και τις ίδιες ερμηνευτικές ικανότητες θα είχε. Κανένα πάθος, καμιά δύναμη, δεν εμπνέει, δεν πωρώνει. Ακόμα και η Νάταλι Πόρτμαν (εκπληκτικής ομορφιάς και ταλέντου κατατάλλα ηθοποιός) είναι αδιάφορη έως εκνευριστικά ρηχή. Ο μόνος ίσως που παίζει σαν να ζει στην ιστορία είναι ο Άντονι Χόπκινς, μιλάει και κινείται όντως σαν σοφός γέρος βασιλιάς. Αυτό όμως δεν αρκεί να σώσει τίποτα. Η ώρα κυλά βασανιστικά και αν και η ταινία κατάφερε να ξεπεράσει σε εισπράξεις την πρώτη, οι κριτικές των ειδικών και του κοινού παρέμειναν στα ίδια επίπεδα. Θορ συγγνώμη, αλλά είσαι ο πιο αδύναμος κρίκος.