Τι με λες, τι σε λέω; Είναι γνωστό το γλωσσικό αθηναϊκό bullying προς τους Θεσσαλονικείς για τον ιδιαίτερο τρόπο που χρησιμοποιούν τις γραμματικές προθέσεις, δημιουργώντας μας ένα ανούσιο κόμπλεξ (;;;).
Διαβάζοντας για πολλοστή φορά τα ποιήματα του Καβάφη, διαπίστωσα πως όχι μόνο δεν κάνουμε λάθος ως προς την προφορά, αλλά οι Θεσσαλονικείς ομιλούμε την Κοινή των Ελλήνων Λαλιά, την ελληνιστική γλώσσα, την γλώσσα του Καβάφη.
Απ’ τες Eννιά
…………….
Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!
Γκρίζα
……
Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν.
Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,
ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψι.
Εν Εσπέρα
……….
Πάντως δεν θα διαρκούσανε πολύ. Η πείρα
των χρόνων με το δείχνει.
Εν τω Mηνί Aθύρ
…………..
Με φαίνεται που ο Λεύκιος μεγάλως θ’ αγαπήθη.
Εύνοια του Aλεξάνδρου Bάλα
…………..
Με τα καλά κρασιά, και μες στα ωραία ρόδα
την νύχτα θα περάσω. Η Aντιόχεια με ανήκει.
Η Σατραπεία
……………..
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
…………
Aυτά πού θα σε τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
Η Ιθάκη
……………..
Η Ιθάκη σε έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Καισαρίων
………
με φάνηκε που εμπρός μου στάθηκες· ως θα ήσουν
μες στην κατακτημένην Aλεξάνδρεια
Κατά τες συνταγές αρχαίων Eλληνοσύρων μάγων
…….
ποιο απόσταγμα κατά τες συνταγές
αρχαίων Ελληνοσύρων μάγων καμωμένο
………
τα είκοσι τρία μου χρόνια να με φέρει
ξανά· τον φίλον μου στα είκοσι δυο του χρόνια
να με φέρει ξανά— την εμορφιά του, την αγάπη του.
Κίμων Λεάρχου, 22 ετών, σπουδαστής Eλληνικών γραμμάτων (εν Kυρήνη)
………………….
Με το έστειλεν ο γράψας γνωστός μου ποιητής.
Με το έστειλ’ επειδή ήξερε συγγενής
ότ’ ήμουν του Μαρύλου: δεν ήξερε άλλο τι.
………………….
Το ίνδαλμα του Μαρύλου
θάρχεται ανάμεσό μας, και θα νομίζω που
με λέγει, Ιδού είσαι τώρα ικανοποιημένος.
Νέοι της Σιδώνος (400 μ.X.)
…………..
A! δεν με αρέσει το τετράστιχον αυτό.
Ένας Έρως
……………………………….
Με έλεγε ο πατέρας μου πολλά για να με πείση.
Aλλ’ η καλή μητέρα μου δεν με έλεγε μια λέξι…
Έπος Kαρδίας
………..
Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισά
απ’ εκείνα που πιέζουν την ερώσαν μου καρδιά
και στα χείλη μου ορμούνε με μια μόνη σου ματιά.
Μη με ομιλής αν θέλης, μη με πης γοητευτικά
λόγια αγάπης και λατρείας. Φθάνει να ’σαι εδώ κοντά,
να σε λέγω πως σε θέλω, να σ’ εγγίζω, την δροσιά
του πρωιού που αναπνέεις ν’ αναπνέω· κι αν και αυτά
υπερβολικά τα βρίσκης, να σε βλέπω μοναχά!
Μισή Ώρα
………………
Και το κατάλαβες με φαίνεται,
κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
Ο Δεμένος Ώμος
Ξανάδεσα τον ώμο, και στο δέσιμο
αργούσα κάπως· γιατί δεν πονούσε,
και με άρεζε να βλέπω το αίμα. Πράγμα
του έρωτός μου το αίμα εκείνο ήταν.
Πρόσθεσις
……………..
Μες στ’ ολικό ποσό
δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά με αρκεί.
Στες Σκάλες
………………….
Κι όμως τον έρωτα που ήθελες τον είχα να σ’ τον δώσω·
τον έρωτα που ήθελα — τα μάτια σου με το ’παν
τα κουρασμένα καί ύποπτα — είχες να με τον δώσεις.
Στο Θέατρο
………….
Κι αμέσως γύρισαν στο νου μου πίσω
όσα με είπανε το απόγευμα για σένα,
κ’ η σκέψις και το σώμα μου συγκινηθήκαν.
Κ’ ενώ εκοίταζα γοητευμένος
την κουρασμένη σου εμορφιά, τα κουρασμένα νιάτα,
το ντύσιμό σου το εκλεκτικό,
σε φανταζόμουν και σε εικόνιζα,
καθώς με είπανε το απόγευμα για σένα.
Τεχνητά Άνθη
……………………….
Δεν θέλω τους αληθινούς ναρκίσσους — μηδέ κρίνοι
με αρέσουν, μηδέ ρόδ’ αληθινά.
Τους τετριμμένους, τους κοινούς κήπους κοσμούν.
Με δίνει η σάρκα των πικρία, κούρασι, κι οδύνη —
τα κάλλη των βαρυούμαι τα φθαρτά.
Φιλέλλην
………………………
Την χάραξι φρόντισε τεχνικά να γίνει.
Έκφρασις σοβαρή και μεγαλοπρεπής.
Το διάδημα καλλίτερα μάλλον στενό·
εκείνα τα φαρδιά των Πάρθων δεν με αρέσουν.
……………….
Και τώρα μη με αρχίζεις ευφυολογίες,
τα «Πού οι Έλληνες;» και «Πού τα Ελληνικά;»
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από την κόρη μου, η οποία κάθε φορά που μ(ε)ου έλεγε: «Μπαμπά να σε κάνω καφέ;», εγώ την διόρθωνα «να μου κάνεις καφέ».
Αγαπητοί συμπατριώτες Θεσσαλονικείς, της ελληνικής λαλιάς ειδήμονες, ομιλείτε ελεύθερα Ελληνικά!!!!!
cityculture.gr/ γράφει ο Παναγιώτης Καμπάνης*
* Ο Παναγιώτης Καμπάνης είναι Δρ. Αρχαιολόγος-Ιστορικός, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Μεταδιδακτορικός ερευνητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης