Το έργο του Χένρικ Ίψεν, ΝΟΡΑ ή Το Κουκλόσπιτο, από το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, σε σκηνοθεσία κ. Δ. Φοινίτση, παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αυλαία.
Η παράσταση δομημένη σε δύο μέρη, εξελίσσεται ως δράμα συνειδήσεων και κοινωνικό σχόλιο, καταγράφοντας χαρακτήρες και σχέσεις, υπογραμμίζοντας παράλληλα άμεσα και τον ρόλο του θεάτρου. Με στοιχεία τραγικής ειρωνείας και σύντομους διαλόγους, αποκαλύπτεται σταδιακά το δράμα των προσώπων και ο εγκλωβισμός σε μια ψευδαισθητική πραγματικότητα, έως την τελική ρήξη.
Στο παράδειγμα των δύο κεντρικών προσώπων, της Νόρας και του Τόρβαλτ, καθώς και των άλλων χαρακτήρων που ολοκληρώνουν, με την εμπλοκή τους, την αφύπνιση- αντίδραση της ηρωίδας, στο τέλος του έργου, απεικονίζεται μια, διαχρονικού τύπου, σχέση εξάρτησης, ως ηθική δικαίωση -κατάκτηση ευτυχίας, σε ένα έργο συμπεριφορών και ενισχυμένης κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας.
Σύγχρονη ανάγνωση και με ενδιαφέρουσες υποδείξεις, αν και ανολοκλήρωτες σε βασικά σημεία, δημιούργησε το πλαίσιο της εσωτερικής –κυριολεκτικά και μεταφορικά- δράσης. Το πρώτο μέρος με σταδιακή αποκάλυψη των κινήτρων των προσώπων και από μιαν απροσδιοριστία χώρου, δεν κατόρθωσε ωστόσο να ολοκληρωθεί , παρά την ένταση, στο δεύτερο μέρος. Ιδιαίτερα η επιλογή της μουσικής, στη σκηνή του πάρτυ, αποδυνάμωσε, κατά την άποψή μας, αισθητικά το αποτέλεσμα. Τα κοστούμια της παράστασης , επίσης ένας συνδυασμός σύγχρονης αισθητικής και με χρωματική σκληρότητα (που διαβάζεται και θετικά) περασμένων δεκαετιών, ενίσχυσαν το αποτέλεσμα της σταδιακής απογύμνωσης, υποδηλώνοντας ρητά, στο θεατρικό παιχνίδι συγκάλυψης –αποκάλυψης, την κοινωνική διάσταση των ρόλων.
Η χρήση του βίντεο ενίσχυσε τη σύγχρονη οπτική, σε υπόδειξη της επικοινωνίας ως εισβολή και εξωτερική απειλή, της εύθραυστης οικογενειακής ευτυχίας καθώς και ο χορός της ηρωίδας, σε παράλληλη ψευδαισθητική μιμητική, έδωσε ένταση και τραγικότητα στον χαρακτήρα της Νόρας. Ακόμη το βίντεο συμπλήρωσε την ιστορία, δημιουργώντας πολυεπίπεδη δράση προοικονομίας, αν και όχι πολύ ολοκληρωμένης μορφής αισθητικά.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών, αν και δεν είχαν όλες την ίδια ποιότητα έκφρασης, ήταν σε γενικές γραμμές στο πνεύμα του έργου. Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι ήταν πειστικοί και είχαν την υπέρβαση που απαιτείται, ιδιαίτερα ο ρόλος της Νόρας αποδόθηκε με πολλές αποχρώσεις. Εύπλαστη ερμηνεία, ελεγχόμενη δραματικότητα, ωραίες ισορροπίες. Ο ρόλος του Τόρβαλτ διέγραψε κύκλους κυκλοθυμίας, συμπληρώνοντας το σκηνικό της οικογενειακής κατάστασης, στη διάσταση είναι-φαίνεσθαι.
Νόρα, στη σκηνοθετική γραμμή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, μια απόπειρα αποστασιοποίησης, στην παρατήρηση της έντασης των σχέσεων.
Ένας παραλογισμός θεάτρου –πραγματικότητας, ως κοινωνικό σχόλιο της επίπλαστης ευτυχίας, που θέτει ερωτήματα και εμπλέκει εν μέρει και τον θεατή στη σκηνή ενός πάρτυ, στη θεατρική δράση μετατόπισης της οπτικής των πραγμάτων.
Νόρα ή το κουκλόσπιτο, έργο του 1879,του Χένρικ Ίψεν. Έργο ερωτηματικών που επικαλείται και υπονοεί το θέατρο, ως πραγματικότητα σχέσεων, για τον ηθικό τρόπο επιλογής και την κατάκτηση της ευτυχίας.
Συντελεστές:
Απόδοση-διασκευή-σκηνοθεσία: Δημήτρης Φοινίτσης
Σκηνικός χώρος: Βαγγέλης Γρηγοράκης
Ενδυματολογική επιμέλεια: Όλγα Καλογήρου
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Τριανταφύλλου
Βίντεο: Κωνσταντίνος Θάνος
Μουσική επιμέλεια: Νατάσα Λιτσαρδοπούλου
Φωτογραφίες: Κατερίνα Καμηλάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Στρατάκη
Διανομή:
Νόρα: Μικαέλα Κεφαλογιάννη
Τόρβαλτ: Νικόλας Αλεξίου
Κυρία Λίντε: Σοφία Δερμιτζάκη
Κρόγκσταντ: Δημήτρης Φοινίτσης