Είναι γεγονός ότι τα διασωθέντα «σπαράγματα» της αρχαιοελληνικής σκέψεως (µόνο 5% των αρχαιοελληνικών γραπτών διεσώθησαν), προκαλούν ακόμη και σήμερα με τα μυστικά που κρύβουν. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο δίσκο της Φαιστού ή στη πρόσφατη ανακάλυψη της ελληνικής γραφής που βρέθηκε στο Δισπηλιό της Καστοριάς και χρονολογείται στη 5η χιλιετία ΠΧ. Κατά μια μερίδα ερευνητών το ελληνικό αλφάβητο, η σειρά των γραμμάτων του αλφαβήτου και το σχήμα και η έννοια των γραμμάτων, όχι µόνο δεν είναι τυχαία αλλά κρύβουν μεγάλα μυστικά. Μία μάλιστα εκδοχή που βρήκαμε στο διαδίκτυο και στηρίζεται στην Ερμητική φιλοσοφία και τον αποκρυφισμό υποστηρίζει ότι το ελληνικό αλφάβητο είναι µία προσευχή προς τον Ήλιο.
Η Ελληνική γλώσσα εκφράζει µε απόλυτη αρμονία, συμπαντικές και κοσμικές έννοιες.
Η θεωρία λέει πως υπάρχει μια πανάρχαια προσευχή – επίκληση που λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του. Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης. Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής: