Κάθεσαι στην άκρη της προβλήτας και κοιτάς το νερό. Και ξαφνικά σαν ταινία περνά από μπροστά σου η ζωή και κυρίως οι στιγμές στις οποίες ένιωσες το ίδιο δίλημμα. Να βουτήξω ή να μην βουτήξω; To swim or not to swim? Είναι βαθύ το νερό; Μήπως είναι κρύο; Κι άντε, είναι κομπλέ από άποψη θερμοκρασίας! Μήπως μωρέ να βάλω τα μπρατσάκια καλού κακού γιατί είναι και λίγο θολό και μην πάθω και καμιά κράμπα και φτάσω μολύβι στον βυθό! Κι ‘’αν’’…. Και άλλα ‘’αν’’! Και ‘’μήπως’’ μπόλικα και τελειωμό δεν έχει.
Mazzy Star – “Fade Into You”
(Μια μικρή συμβουλή, βάλε το τραγούδι να παίζει καθώς θα διαβάζεις)
Είναι αναπόφευκτη ρε μεγάλε η βουτιά. Εκτός κι αν θες να σκάσεις καλοκαιριάτικα κάτω από τον ήλιο. Και για να στο προχωρήσω στην μεταφορά, είναι αναπόφευκτη η βουτιά αν δεν θες να είσαι μόνος σου χωρίς ανθρώπινη επαφή. Εντάξει δεν εξισώνω όλες τις σχέσεις, εννοείται. Άλλες ενέχουν μικρότερα ρίσκα κι άλλες είναι η αρχή ενός τέλους. Ξέρεις τι σε λέω ντε. Αυτές που όταν τις ξεκινάς αρχίζουν να βαράνε όλα μαζί τα καμπανάκια μέσα σου ‘’warning’’, ‘’danger’’ κι όλα τα σχετικά.
Γιατί ξέρεις ότι κάτι θα χάσεις, κι όχι με την κακή έννοια το χάσιμο. Γιατί ρε φίλε έχουμε συνυφάνει το χάσιμο με κάτι κακό; Μπορεί να χάσεις το μυαλό σου ή να αποβάλλεις ένα χαζό σκεπτικό ή μια πρακτική. Ή να σου πω και το άλλο, ακόμα και να χάσεις θα έχεις κερδίσει τόσα, όπως εμπειρίες, αναμνήσεις και αξιοζήλευτες στιγμές ευτυχίας.
Συνεχίζοντας λίγο ακόμα την μεταφορά, απάντησε σε κάτι πολύ απλό στον εαυτό σου. Πότε απολαμβάνεις το μπάνιο στην θάλασσα; Όταν απλά μπαίνεις και πλατσουρίζεις στα ρηχά ή όταν ξανοίγεσαι στα βαθιά και κάνεις την μία βουτιά μετά την άλλη; (Εντάξει αγαπημένε μου, δεν μιλάω για εσένα που δεν στα έφερε η τύχη να μάθεις μπάνιο. Μάθε οσονούπω, δεν έχεις ιδέα τι χάνεις!)
Θάλασσες είναι κι οι άνθρωποι.
Θάλασσες είναι κι οι άνθρωποι. Άλλες ρηχές, ασφαλείς με πεντακάθαρα νερά κι άλλες τρομακτικές, βαθιές και αδιανόητα όμορφες. Και για να τις απολαύσεις βουτάς με το κεφάλι. Γιατί δες ρε συ πώς έχει το πράγμα. Ακόμα και να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον βυθό άσχημα, αναλογίσου εκείνες τις στιγμές της απόλυτης ηρεμίας, ευτυχίας και ησυχίας που σου προσφέρει το νερό πριν την τράκα.
To swim or not to swim?
Τώρα θα σκέφτεσαι κάπου εδώ εσύ ‘’ωραία μας τα λέει η τύπισσα, ωραία όλα στην θεωρία, αλλά ο φόβος;’’ Και το ίδιο σκέφτομαι κι εγώ. Ότι ο φόβος είναι τεράστιος καθώς και μια αξιοσημείωτη πηγή αλλαγών και στρατηγικών. Πόσα και πόσα τσιτάτα δεν κυκλοφορούν για αυτό το θέμα. Γιατί πολύ απλά είναι ό,τι πιο δύσκολο να τιθασεύσεις τον φόβο σου μπροστά στο καινούριο, στο άγνωστο. Και να το κάνεις όσο πιο γρήγορα μπορείς, χωρίς σκέψεις δεύτερες και τρίτες. Γιατί το παράθυρο της ευκαιρίας για ‘’ωκεανούς’’ είναι μικρό, σπάνιο και μένει για πολύ λίγο ανοιχτό.
cityculture.gr/ To swim or not to swim? / γράφει η Aριαδνη Γεμενετζιδου
Υ.Γ.( καθιερωμένο πια): Για να σου λύσω μια απορία που μπορεί και να σου έχει δημιουργηθεί, ναι κι εγώ φοβήθηκα μπροστά στον ωκεανό που μου έτυχε, και ναι την έχασα την ευκαιρία μου. Κι όλα αυτά τα γράφω γιατί ελπίζω να αποτελέσουν την κλωτσιά στην πλάτη σου που θα σε πετάξει μέσα στο νερό.
Κολύμπα!