Από τις 10 Οκτωβρίου το Θωρηκτό Αβέρωφ βρίσκεται στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Μέσα στις τρεις πρώτες βδομάδες, από όσο έχω διαβάσει, δέχθηκε 52.000 επισκέπτες. Όσους δέχεται μέσα σε ένα χρόνο στην μόνιμη θέση του στο Πειραιά. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην παράταση της παραμονής του μέχρι και τις 21 Νοεμβρίου.
Το θωρηκτό ναυπηγήθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας και καθελκύστηκε το 1910, ενώ έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά την 1η Σεπτεμβρίου του 1911. Το ένα τρίτο του ποσού αγοράς προήλθε από την κληρονομιά του Γεωργίου Αβέρωφ, που είχε παραχωρήσει στο Ταμείο Εθνικού Στόλου, για αυτό και πήρε το όνομά του. Το θωρηκτό δεν είναι θωρηκτό αλλά καταδρομικό. Ήταν το πιο σύγχρονο και ταχύτερο στην εποχή του και κινούνταν με ατμό. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Σε καιρό ειρήνης είχε πλήρωμα 690 ανδρών, ενώ σε καιρό πολέμου το πλήρωμα τριπλασιαζόταν. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το ΓΕΝ αποφάσισε να το βυθίσει για να μη πέσει στα χέρια των Γερμανών. Το πλήρωμα όμως εξεγέρθηκε και διέφυγε με το πλοίο στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ήταν από τα λίγα ελληνικά πλοία που κατάφεραν να διαφύγουν, ενώ σε όλη τη διάρκεια του πολέμου έκανε περιπολίες στον Ινδικό Ωκεανό. Το 1944, μετέφερε την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα. Παροπλίστηκε το 1952, και παρέμεινε αγκυροβολημένο στον Πόρο. Το 1984 αποφασίστηκε να μετατραπεί σε μουσείο και μεταφέρθηκε στο Φάληρο, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.
Δηλαδή, σήμερα είναι στην Θεσσαλονίκη, διαπλέοντας το Αιγαίο μετά από σχεδόν 70 χρόνια. Στην προβλήτα του Λιμανιού γίνεται ένας χαμός. Σχολεία, σύλλογοι, ΚΑΠΗ, μεμονωμένοι επισκέπτες και ξένοι τουρίστες, περιμένουν υπομονετικά για την επίσκεψη. Η αναμονή δεν είναι μεγάλη, περίμενα μόνο ένα 10λεπτο και πήγα μεμονωμένα. Τα γκρουπ είναι γύρω στα 40 άτομα, και γίνεται ξενάγηση τόσο στο κατάστρωμα όσο και στο εσωτερικό του πλοίου, που βρίσκονται τα εκθέματα. Μόλις τελειώσει η ξενάγηση μπορείς να περιηγηθείς τα καταστρώματα και να ανέβεις μέχρι και τη γέφυρα.
Στο δικό μου γκρουπ ήταν άτομα διαφόρων ηλικιών. Ήταν και ένας κύριος, σίγουρα γύρω στα 85, μαζί με τον γιο του που φαινόταν πάνω από 60 χρονών. Το βλέμμα του 85χρονου έδειχνε ότι είχε μνήμες. Ακουμπούσε το σκαρί με ευλάβεια και δέος. Ο γιος, όπου έμενε το βλέμμα του πατέρα σήκωνε την μηχανή και έβγαζε φωτογραφία….
Τα παιδιά των σχολείων, συνάντησα Γυμνάσιο από τη Νικήτη Χαλκιδικής και ένα δημοτικό από τη Θεσσαλονίκη, έπαιζαν πόλεμο. Θαύμαζαν τα κανόνια, χάιδευαν τα τεράστια βλήματα, φαντάζονταν τον εαυτό τους πάνω σε ένα πολεμικό πλοίο να επιδίδονται σε διάφορους ηρωισμούς. Τα μέλη ενός ΚΑΠΗ, που μπήκαν μετά από εμάς, περιδιάβαιναν το πλοίο με το βλέμμα των παιδιών που βίωσαν τον πόλεμο και δεν θα ήθελαν καμία επόμενη γενιά να ζήσει την φρίκη του.
Πήγα για την επίσκεψη μου στο θωρηκτό με την σκέψη ότι είναι ένα ζωντανό μέρος της ιστορίας της χώρας, χωρίς να δώσω ιδιαίτερη βαρύτητα. Έφυγα γεμάτη συγκίνηση. Πραγματικά. Σε πιάνει χωρίς να το καταλάβεις. Όσο ακούς το νεαρό ναύτη να αφηγείται την ιστορία του πλοίου, σε πιάνει ένα δέος.
ώρες επίσκεψης μέχρι και τον απόπλου
Δευτέρα έως Παρασκευή
09.00 – 13.15 Ανοιχτό για ομάδες μαθητών σχολείων ή κοινού (40 άτομα)
13.15 – 15.00 Κλειστό
15.00 – 17.30 Ανοιχτό για το κοινό (ομάδες 40 ατόμων)
ώρες επίσκεψης: Σάββατο, Κυριακή και Αργίες
09.00 – 13.15 Ανοιχτό για το κοινό (ομάδες 40 άτομων)
13.15 – 15.00 Κλειστό
15.00 – 17.30 Ανοιχτό για το κοινό (ομάδες 40 ατόμων)
τιμή εισιτηρίου 3 ευρώ.
