Ο Αγγελόπουλος έχει συνδέσει αρκετές ταινίες του με τη Θεσσαλονίκη. Το χειμωνιάτικο τοπίο της Θεσσαλονίκης, η παραλία, το λιμάνι της, η ομίχλη, η υγρασία που αναδύεται από παντού, ήταν ένα έτοιμο σκηνικό για την υψηλή αισθητική του Αγγελόπουλου.
Ποιο λοιπόν πιο ιδανικό σημείο για να τον ξαναθυμηθούμε;
Μπροστά στον Λευκό Πύργο στήθηκε το πιάνο και η μουσική της Καραϊνδρου ξεχύθηκε στον αέρα. Σταμάτησαν οι ψίθυροι, οι μικροπωλητές σταμάτησαν και αυτοί.
Οι χορευτές ξεχύθηκαν αέρινοι. Της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μας παρέσυραν και μας με τα βαλς τους. Να χορεύεις βαλς με φόντο τον Λευκό Πύργο!
‘Ενα ταξίδι στην αιωνιότητα. Αλήθεια!
Και πήραμε μια γεύση της παράστασης που ανεβαίνει 28 και 29 στο Μέγαρο Μουσικής στα πλαίσια των 48ων Δημητρίων.
Ένας μικρός φόρος τιμής στον Αγγελόπουλο σε χορογραφίες του Ρενάτο Τζανέλλα.
Κόσμος πολύς. Που περίμενε υπομονετικά. Άλλοι είχαν έρθει από μακριά. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν: ήταν λίγο.
Ναι λίγο αλλά μαγικό. Ας κρατήσουμε την ομορφιά αυτού του “happening”. Τα έχουμε ανάγκη αυτά τα μαγικά σταματήματα της καθημερινότητάς μας.
Εξαιρετική η Καραϊνδρου
Και για όσους θέλουν να κρατήσουν λίγο ακόμα τα μαγικά ακούσματα ας δουν ΕΔΩ
Ακούστε μια συναυλία της Καραϊνδρου και απολαύστε την ΕΔΩ
Αποσπάσματα από μουσικά κομμάτια της Καραϊνδρου ΕΔΩ
Το ταξίδι στα Κύθηρα με τον Νταλάρα ΕΔΩ
Μια αιωνιότητα και μια μέρα ΕΔΩ
Οι χορευτές περιμένουν υπομονετικά πριν
και μετά την παράσταση
