Βερόνικα Δαβάκη: Μαγεμένη από πάντα με το θέατρο και το τραγούδι
Ποια ήταν η πρώτη στιγμή στη ζωή σας που συλλάβατε τον εαυτό σας να μαγεύεται από το θέατρο και την τέχνη και να λέει ”εγώ αυτό θα κάνω στη ζωή μου”;
Βερόνικα Δαβάκη: Το θέατρο και το τραγούδι ήταν πάντα ο προορισμός . Σαν να λέμε μαγεμένη από πάντα..Δεν υπήρξε νομίζω κάποιο γεγονός η ερέθισμα συγκεκριμένο , ούτε και χρονικά μια δεδομένη στιγμή. Απλώς άνοιγε ο δρόμος σιγά σιγά. Όταν άφησα τη Νομική όλα έγιναν πιο επίσημα, μέσα μου όμως δεν ήταν κάτι καινούργιο.
Σας συγκινεί περισσότερο το θέατρο ή το τραγούδι; και γιατί; Αν θα έπρεπε να διαλέξετε τι θα επιλέγατε;
Βερόνικα Δαβάκη: Με συγκινούν τα παραμύθια και έχω ανάγκη να τα ζωντανέψω , να τα «φορέσω» με έναν τρόπο εγώ για να τα επικοινωνήσω σε άλλους. Αυτό κάνω είτε μέσα από το τραγούδι είτε μέσα από το θέατρο. Θέλω να πάμε μια βόλτα μαζί στον χώρο και στον χρόνο. Εύχομαι να μη χρειαστεί να διαλέξω ποτέ !
Το αποτέλεσμα της παράστασης Ρεμπέτικη Ακολουθία του Νυμφίου ήταν ένας φοβερά ταιριαστός συνδυασμός! Χασάπικα, απτάλικα, αμανέδες, ψαλμοί και προσευχές
Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας με τους συνεργασία με τους Bijoux de Kant και τη μουσική παράσταση «Ρεμπέτικη Ακολουθία του Νυμφίου». Ακούγεται ανατρεπτική!
Βερόνικα Δαβάκη: Μου τηλεφώνησε η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη όταν οι bisoux de Kant ξεκίνησαν να λειτουργούν το hood, τον δικό τους χώρο στην οδό Αθηνάς. Ήταν λίγο πριν τη μεγάλη εβδομάδα.Τα κείμενα προέρχονταν από την ακολουθία του Νυμφίου και με βάση αυτά διαλέξαμε και τα μουσικά μέρη.Οι αφηρημένες έννοιες του πάθους, της αμαρτίας, της προσευχής και τελικά της λυτρωτικής αγάπης του θρησκευτικού κειμένου, στο ρεμπέτικο γίνονται ύλη, πράξη, αποκτούν σάρκα, συμβαίνουν.
Έχω την αίσθηση πως η ψυχική διαδρομή ενός γλεντιού και μιας θρησκευτικής λειτουργίας είναι ίδιες, μόνο που αλλάζει το μέσο. Και αυτό γιατί είναι και οι δυο διαδικασίες υπερβατικές όσο και ανθρώπινες και γιατί έχουν τις ρίζες τους στην παράδοση. Τελικά ανατρεπτική ήταν περισσότερο η ιδέα παρά το αποτέλεσμα της εφαρμογής της! Προέκυψε ένας φοβερά ταιριαστός συνδυασμός! Χασάπικα, απτάλικα, αμανέδες, ψαλμοί και προσευχές.
Πώς είναι η αίσθηση του να πρέπει να αφήσεις κάθε συναίσθημα σου, κάθε σκέψη σου στα καμαρίνια για να βγεις στη σκηνή; Έχετε μπερδέψει ποτέ τα λόγια σας επί σκηνής;
Βερόνικα Δαβάκη: Ευτυχώς υπάρχει πάντα το θέατρο να με γλιτώνει από τη ζωή… για μένα αυτό που περιγράφετε είναι το ιδανικό καταφύγιο! Τα καμαρίνια είναι ένα ακόμα ιερό μέρος, ένα είδος προθάλαμου. Ναι μακάρι να έμεναν όλα τα περιττά εκεί, αυτό όμως δε μπορεί να συμβαίνει πάντα..
Φοβάμαι στη σκηνή μόνο όταν κάτι δεν έχει πάει καλά στις πρόβες, όταν αισθάνομαι ανασφάλεια ως προς αυτό που έχω προετοιμάσει . Αλλά αυτό ευτυχώς δεν είναι σύνηθες και μπορεί κανείς να προνοήσει και να το αποτρέψει..Φυσικά και έχω μπερδέψει τα λόγια μου στη σκηνή..αλίμονο.. και στη ζωή τα μπερδεύω !
Παιδικές παραστάσεις -Συνεργασίες -Παραδοσιακή μουσική
Συμμετείχατε σε αρκετές παραστάσεις, κάποιες από τις οποίες ήταν παιδικές, σας ενδιαφέρουν οι μικροί θεατές;
Βερόνικα Δαβάκη: Ναι. Τώρα που το λέτε.. Έχω συμμετάσχει σε τρεις παραστάσεις για παιδιά, εκ των οποίων οι δύο με την Κάρμεν Ρουγγέρη και η τρίτη με την Άννα Παναγιωτοπούλου και τον Φωκά Ευαγγελινό στη σκηνοθεσία, σε κείμενο της Μαριαννινας Κριεζή. Κριτήριο για μένα ήταν η συνεργασία και όχι το κοινό στο οποίο απευθυνόταν η κάθε παράσταση. Ήθελα να δουλέψω με τους συγκεκριμένους ανθρώπους και τους είχα εμπιστοσύνη, γι αυτό τους ακολούθησα.
Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στο έργα που συμμετέχετε την τρέχουσα περίοδο;
Βερόνικα Δαβάκη: Αυτή την περίοδο βρίσκομαι τα πρωινά στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στην παράσταση για παιδιά “Η Γέννηση του Κόσμου και Ιστορίες των θεών του Ολύμπου”.Ταυτόχρονα ολοκληρώνω μια μουσική δουλειά, τις διασκευές σε έναν κύκλο αρμένικων παραδοσιακών τραγουδιών σε στίχους Γιώργου Μπλάνα. Και φυσικά σε διαδικασία αναζήτησης η οποία μάλλον δεν σταματά ποτέ..Με γοητεύει η εναλλαγή στα κεφάλαια της καθημερινότητας μου, που δουλεύω σε τόσο διαφορετικά πεδία. Είμαι αναγκασμένη να κρατάω σε εγρήγορση πολλά κομμάτια μου.
Ποιες συνεργασίες μέχρι τώρα ξεχωρίζετε ;
Βερόνικα Δαβάκη: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία. Φέρω κάτι από την κάθε μια και είναι όλες μέρος του εαυτού μου.
Πως έγινε και ασχοληθήκατε με ρεμπέτικα και Σμυρνέικα ;
Βερόνικα Δαβάκη: Στο σπίτι μου ακούω πολύ ρεμπέτικο αλλά και έντεχνα και Jazz , συμφωνικά έργα, λαϊκά τραγούδια, γενικώς όλα τα ακούω ανα περιόδους. Αυτη την περίοδο νιώθω μεγαλύτερη οικειότητα μέσα στα ρεμπέτικα, τα λαϊκά αλλά και τα έντεχνα. Αισθάνομαι πως θέλω να είμαι μέσα σε αυτό το μουσικό τοπίο. Πως από εκεί θέλω να μιλήσω. Φαντάζομαι πως αυτό θα εξελιχθεί σταδιακά αλλά δεν ξέρω τι κατεύθυνση μπορεί να πάει. Δεν υποτιμώ και δεν αποκλείω κάποιο άλλο μουσικό είδος.
Επαγγελματικά Σχέδια όνειρα εξέλιξη της καλλιτεχνικής έκφρασης στη χώρα μας
Τι επιθυμείτε για τη καλλιτεχνική σας συνέχεια, τι θα θέλατε να κάνετε;
Βερόνικα Δαβάκη: Έχω φανταστεί τα πιο απίθανα σενάρια και τις πιο ακραίες εκδοχές όμως είμαι αδύναμη στον προγραμματισμό! Γι αυτό προσπαθώ να βάζω όσο το δυνατόν κοντινότερος στόχους. Ειδάλλως επέρχεται χάος!
Είναι δεδομένο πως βιώνουμε την πιο δύσκολη περίοδο κοινωνικά-οικονομικά-πολιτικά. Αυτό τι ρόλο πιστεύεται θα παίξει στην εξέλιξη της καλλιτεχνικής έκφρασης στη χώρα μας;
Βερόνικα Δαβάκη: Ναι έτσι είναι. Είναι δύσκολες οι συνθήκες. Παράλληλα όμως έχει γίνει ευκολότερη η επικοινωνία της καλλιτεχνικής κοινότητας με το εξωτερικό και ο διάλογος είναι πολύ συχνότερος. Δεν ξέρω. Αλλάζουν πολλά. Δυσκολεύομαι να υπολογίσω τι θα γίνει, ξέρω όμως σε τι ελπίζω. Ελπίζω στη νεότητα, στην ευρηματικότητα , στην φαντασία, στην προσωπική ανάγκη του κάθε καλλιτέχνη για δημιουργία και στη δυναμική που κρύβεται μέχρι τη στιγμή που θα εκφραστεί.
Πόσο έχει επηρεάσει τον χαρακτήρα σας το σανίδι, η δημοσιότητα, η επαφή με τον κόσμο;
Βερόνικα Δαβάκη: Στο θέατρο έχω μάθει να μην είμαι αυστηρός κριτής όσον αφορά τα ανθρώπινα και να εμπιστεύομαι το συναίσθημα αντί της λογικής.
Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη θα μας πείτε για ένα μεγάλο σας όνειρο;
Βερόνικα Δαβάκη: Ονειρεύομαι όμορφες συνεργασίες, ανθρώπινες .Έτσι να μπορούμε να συναντάμε και τους θεατές με τρόπο αγνό και ειλικρινή
cityculture.gr/συνέντευξη Charoulenia