Να είσαι προσεχτική με αυτόν που ερωτεύεσαι. Πρέπει να το αξίζει..
Η Μάρθα Πατλάκουτζα είναι δασκάλα. Κατάγεται από τη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής, με παππούδες και γιαγιάδες που ήρθαν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Διορίστηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση το 1996 και από τότε είναι δασκάλα σε σχολεία της Θεσσαλονίκης. Έτσι γνωριστήκαμε. Τη συνάντησα ως μια δασκάλα με πολύ όρεξη στην Α΄τάξη ενός δημοτικού σχολείου. Ήταν τόσο το κέφι της, η θετική της διάθεση, η ζωντάνια και η ενεργητικότητά της, που την κάλεσα σε επιμορφώσεις για να μεταδώσει αυτό το κέφι και σε άλλους και άλλες.
Κάποια στιγμή, έφυγε από τα σχολεία στα οποία είμαι Σχολική Σύμβουλος ,και την έχασα. Ώσπου έμαθα ότι η Μάρθα είναι συγγραφέας. Όταν πήρα την πρόσκληση για τη βιβλιοπαρουσίαση, φαντάστηκα ότι θα έχει γράψει κάποιο παιδικό ή παιδαγωγικό βιβλίο. Πρέπει να πω ότι η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν διάβασα τον τίτλο: «Ζαχάρα η θύελλα της καρδιάς».
Ναι, ένα μυθιστόρημα. Ένα βιβλίο που μιλάει για την ιστορία δύο γυναικών που έρχονται αντιμέτωπες με τη μοίρα και τη ζωή και αποφασίζουν να ξεφύγουν από τα σύνορα της συμβατικότητας. Η Μύρα και η Ζωή. Δυο γυναίκες ξεχωριστές, εγκλωβισμένες σε μια άδεια ζωή, διψασμένες κυνηγούν το όνειρο. Η Μύρα ταξιδεύει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και οδηγείται στην τελική της αναμέτρηση με την κοσμοπολίτικη Σαγκάη, την αμαρτωλή πόλη. Η Μύρα παλεύει με τους δικούς της δαίμονες, την κατάθλιψη, που θα νικήσει στους αμμόλοφους της Σαχάρας , στην έρημο των ονείρων της.
«Ατελείωτα τα λόγια που αφήνονται να δραπετεύσουν από την ψυχή, δίχως καταφύγιο. Μένουν να αιωρούνται κυνηγημένα.
Τα λόγια τους ψάχνουν για ουρανό.
Και τότε ο Αντώνης με ρώτησε: «Ουρανός χωρίς λόγια υπάρχει;»»
Όπως είπε και στην βιβλιοπαρουσίαση, ο Καθηγητής της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ, κ. Αντρέας Καρακίτσιος, το βιβλίο αυτό δεν είναι ένα ακόμα βιβλίο «ροζ» λογοτεχνίας. Είναι ένα βιβλίο που μιλάει για γυναικείες ταυτότητες, για ρόλους και στερεότυπα που δομούνται ασφυκτικά μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας μας.
Να αναφέρω ότι η βιβλιοπαρουσίαση έγινε ξεχωριστή όχι μόνο από το πλήθος των φίλων που συνέρευσαν, όχι μόνο από το ξεχωριστό διάβασμα του κ. Καρακίτσιου αλλά και τη θεατρική ομάδα των ταλαντούχων εκπαιδευτικών «Διθύραμβος εξ αμάξης» (Βάνα Βουρτσάκη, Αρετή Καρατάσιου, Αφροδίτη Ιωάννου, Ιωάννα Κατσαρού, Μαρία Οικονόμου, Μακρίνα Καραγιαννίδου, Παρασκευάς Πινέλης, Μιχάλης Καραγιάννης, Περικλής Χρηστίδης) που δραματοποίησαν κείμενα του βιβλίου. Να αναφέρω επίσης τη φωνή της νεαρής Χριστίνας Τσίτου που μας ταξίδεψε σε ονειρικά τοπία. Και ο χώρος αυτός ονειρικός και απόλυτα ταιριαστός. Γιατί όλα έχουν τη σημασία τους.
Κυρία Πατλάκουτζα πώς εμπνευστήκατε το βιβλίο αυτό; Ποια ήταν η αφορμή;
»Ασυνείδητα, καθώς οι δεκαετίες αθροίστηκαν σε μένα, ξεκίνησε η σιωπηλή συνομιλία με τον εαυτό μου, που έγινε φωνή. Μια φωνή που απαιτούσε όλο και μεγαλύτερο χώρο και χρόνο στη σκέψη μου.
Ήταν απόγευμα 12 Ιουλίου του 2012. Είχα πάει βόλτα στην παραλία με το ποδήλατο μου, έβλεπα τους γλάρους να πετούν στο λιόγερμα και η ομορφιά ξύπνησε τη »φωνή», ίσως και να την τρόμαξε. Τρόμαξα κι εγώ, γιατί κόντεψα να βρεθώ μέσα σε θάμνους με αγκάθια, καθώς δεν πρόσεξα την πέτρα μπροστά μου, διότι μόλις είχα πάρει την απόφασή μου. Θα το κάνω. Θα γράψω.
Κι έγραψα… για την έρημο στην καρδιά των ανθρώπων, που τα τελευταία χρόνια έχει απλωθεί….
Έγραψα για την έρημο στην καρδιά των γυναικών. Που αν πασπαλίσεις με ζάχαρη αγάπης την ερημωμένη καρδιά, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως θα σηκώσεις μια θύελλα, χωρίς καμία εγγύηση για το μέλλον.
Μύρα και ζωή, ή μήπως θα μπορούσε να είναι η μοίρα και η ζωή οι ηρωίδες μου;
Η μοίρα της Ζωής….
Η ζωή της Μύρας…
Οι ζωές μας.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία, σελ. 380.