Mπερκιν Ελβαν, ετών δεκαπέντε.
Αλέξης Γρηγορόπουλος, ετών δεκαπέντε.
Μιχάλης Καλτεζάς, ετών δεκαπέντε.
Tα πρώτα ονόματα που μου ήρθαν στο μυαλό. Λόγω της τραγικής ειρωνείας, υποθέτω. Και η λίστα εκτείνεται αυξητικά με το πέρας των χρόνων…
Το παραπάνω τρίστιχο αποτελεί ίσως το πιο μακάβριο δείγμα της ομοιότητας μας σαν λαοί. Ποια είναι άραγε η διαφορά ανάμεσα σε μια Ελλάδα και μια Τουρκία που αφήνει τα παιδιά της να σκοτώνονται έτσι τυχαία. Στο δρόμο για να αγοράσει ψωμί, σε μια έξοδο με τους φίλους του, σε μια διαδήλωση. Το επιτήδειο χέρι, οπλισμένο και θρασύ έδωσε και στις τρεις περιπτώσεις το τελευταίο χτύπημα. Πιστόλι, δακρυγόνο, γκλοπ, αντλίες νερού. Φονικά όπλα στα χέρια των λάθος ανθρώπων.
Και τα παιδιά; Τι φταίνε τα παιδιά; Μήπως για να προστατευτούν πρέπει να μάθουν στην υποταγή, στην ησυχία, στη μετριοπάθεια; Να φυλάγονται με έναν τρόπο φοβικό, όπως ακριβώς θα κάνουν όταν μεγαλώσουν; Kατά πάσα πιθανότητα.
Μη πας παιδί μου στην πορεία, πρόσεχε. Κάτσε σπίτι. Να πάρε και ένα εικοσάρικο να πας για ένα καφέ καλύτερα…
O Μελίστας, o δολοφόνος του Καλτεζά, καταδικάστηκε σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή. Στη συνέχεια αθωώθηκε. Εν βρασμώ ψυχής είπαν οι ένορκοι. Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, εν ψυχρώ δολοφόνος του Αλέξη, μέχρι λίγους μήνες πριν συνέχιζε να ανήκει στο δυναμικό της ΕΛ.ΑΣ και να λαμβάνει το 30% του μισθού του. «Ελάτε αν σας βαστάει τσογλάνια» είχε πει λίγο πριν σημαδέψει με το όπλο του. Έτσι, για την ιστορία. Ο σύνεργος του, Σαραλιώτης, πλέον ελεύθερος με περιοριστικούς όρους κάνει τη ζωή που ο Αλέξης στερήθηκε.
Όσο για τον Μπέρκιν, δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες σε κανέναν. Μάλλον το δακρυγόνο εκτοξεύτηκε με έναν τρόπο μαγικό. Πως αλλιώς; Ένα ακόμη θύμα της σκληροτραχηλης κατασταλτικής πολιτικής που ακολουθά η κυβέρνηση Ερντογάν. Το αόρατο χέρι του Ταγίπ, θα λεγε κανείς πως ήταν αυτό που εκσφενδόνισε το δακρυγόνο στα τυφλά.
Δεκαπέντε και δεκαπέντε και άλλα δεκαπέντε, δε μας κάνει ούτε πενήντα. Πενήντα να ναι οι ώρες τους, λοιπόν.
Η παραπάνω φωτογραφία είναι από τα Εξάρχεια, στη μνήμη του Μπερκιν Έλβαν που έφυγε τόσο νωρίς.