Διαλογισμός ή Προσευχή, ποιες είναι οι διαφορές;

Written by

Διαλογισμός ή Προσευχή, ποιες είναι οι διαφορές;
Ο διαλογισμός και η προσευχή είναι δύο δυνάμεις και τεχνικές, μέσω των οποίων στοχεύουμε στην ένωση με το Θεό. Μέσω του διαλογισμού και της προσευχής, λαμβάνουμε απεριόριστη πνευματική δύναμη και βιώνουμε μακάριες εσωτερικές εμπειρίες.

Στην αληθινή προσευχή, οι άγιοι και οι πιστοί λάτρεις του Θεού αποζητούν με λαχτάρα την επικοινωνία και την ένωση με το Δημιουργό. Δεν παρακαλούν ως επαίτες για γαλήνη, αγάπη ή μακαριότητα, πόσο μάλλον για φυσικά επιτεύγματα. Δυστυχώς η προσευχή σήμερα έχει καταντήσει μία συνεχής επαιτεία προς το Θεό. Έτσι η ψυχή δε μπορεί να χτίσει μία αληθινή σχέση εμπιστοσύνης μαζί του. Γιατί έχει απομακρυνθεί από κοντά του και φυσικά το «καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση», αποτελεί πια ένα μακρινό όνειρο.

Στο διαλογισμό η ψυχή γνωρίζει ότι είναι ένα άξιο και αγαπημένο παιδί του Δημιουργού και το βιώνει αυτό ως πραγματικότητα. Δε χρειάζεται να παρακαλέσει το Θεό για τίποτα, απλά διεκδικεί φυσικά την κληρονομιά της από Εκείνον ως πνευματικό του παιδί, την κληρονομιά των αρετών και των δυνάμεών του. Όταν παρακαλάμε συνέχεια το Θεό, σημαίνει ότι δεν έχουμε αρκετή πίστη σε Εκείνον, ενώ όταν διεκδικούμε, είμαστε σίγουροι ότι θα λάβουμε τα Θεϊκά του δώρα.

Διαλογισμός ή Προσευχή;

Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην προσευχή και στο διαλογισμό είναι ότι στην προσευχή η ψυχή μπορεί να επικοινωνήσει βαθιά με το Θεό, όχι όμως ως ψυχή, αιώνια οντότητα, αλλά ως ανθρώπινο ον μαζί του. Και σίγουρα μπορεί να νιώσει βαθιά γαλήνη, χαρά και αγάπη αλλά συνήθως μέσα από έναν ενδιάμεσο, άγιο ή προφήτη.

Στο διαλογισμό η ψυχή ενώνεται κατευθείαν μαζί του και αισθάνεται άξια να πετάξει εκεί ψηλά στον Αιώνιο Πατέρα. Σε αυτή την ιερή ένωση, ψυχής με Ψυχή, γεμίζει με φως, εξαγνίζεται, αναγεννιέται και μέσα από αυτόν τον εξαγνισμό, καθαρίζει από φόβους, ανησυχίες και εσωτερικούς δαίμονες. Γίνεται και πάλι αγνή σαν ένα μικρό παιδί. Η ψυχή παίρνει πολύ περισσότερη δύναμη από Τον Πατέρα απευθείας, από ότι αν ενωθεί μαζί του μέσω κάποιου άλλου προφήτη ή αγίου και φυσικά με αυτόν τον τρόπο νιώθει πιο κοντά του.

Αυτό δε σημαίνει ότι με την προσευχή δε μπορεί να επιτευχθεί ως ένα μεγάλο βαθμό αυτή η κοντινότητα με το Θεό. Όπως και δεν σημαίνει ότι η προσευχή είναι υποδεέστερη, ως μέσο επικοινωνίας με το Θεό. Σαφώς και όχι.

Η αληθινή προσευχή μας ανυψώνει, μας χαροποιεί και μας γαληνεύει, αλλά αν επιθυμούμε καθολική κάθαρση της ψυχής και ένωσης με τον Πατέρα, αν θέλουμε να σιωπήσουμε μέσα μας, να έρθουμε κοντά του και να τον γνωρίσουμε όπως αληθινά είναι, τότε θα ήταν καλό να πειραματιστούμε με το διαλογισμό, χωρίς να αφήσουμε απαραίτητα και την προσευχή μας, αν ήδη προσευχόμαστε.

Διαφορετική εμπειρία η ένωση με το Δημιουργό και διαφορετική εμπειρία, η επικοινωνία μαζί του

Η επικοινωνία επιτυγχάνεται με την προσευχή, ενώ η ένωση μαζί του, μόνο μέσα από το διαλογισμό.  Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, χρωματιζόμαστε απευθείας από τις Θεϊκές ιδιότητες του Δημιουργού μας. Και αυτό γιατί στο διαλογισμό, πηγαίνουμε στον Πατέρα ως αιώνιες αγνές ψυχές και όχι ως σωματικές, υλικές υπάρξεις.

Στην πρώτη περίπτωση βιώνω τον εαυτό μου ως πνεύμα και εύλογα μπορώ να ενωθώ με το Υπέρτατο πνεύμα. Στη δεύτερη περίπτωση, βιώνω τον εαυτό μου ως υλικό ον και η ένωση μαζί του δεν είναι εφικτή. Η διαφορά στην εμπειρία και στη δύναμη που λαμβάνουμε είναι σημαντική.  Πραγματικά αξίζει να πειραματιστούμε για να τη διαπιστώσουμε κι εμείς οι ίδιοι.

Δεν είναι απαραίτητο να πιστεύουμε στα παραπάνω για να πειραματιστούμε με το διαλογισμό. Αρκεί να είμαστε ανοιχτοί στις παραπάνω ιδέες. Όταν βιώνουμε τη γλυκύτητα της εσωτερικής σιωπής στο διαλογισμό, βιώνουμε πληρότητα.  Γινόμαστε αυθεντικοί με τον εαυτό μας, το Δημιουργό και τους συνανθρώπους μας.

cityculture.gr/ Διαλογισμός ή Προσευχή, ποιες είναι οι διαφορές; / γράφει η Τάνια Ρούμκου