Μαρία Ξανθοπουλίδου: «Η Κυρία Ντάλογουεϊ γνωρίζει τι είναι αυτό που θέλει να ζήσει, αλλά δεν τολμά…»

Written by

Η Μαρία Ξανθοπουλίδου σκηνοθέτης και καλλιτεχνική διευθύντρια της Β’ Σκηνής του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας μιλάει στο cityportal για την «Κυρία Ντάλογουεϊ», το εμβληματικό έργο της Βιρτζίνια Γουλφ, που έκανε μια στάση στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Αυλαία.

Μαρία Ξανθοπουλίδου: Ο τρόπος που η Κυρία Ντάλογουεϊ γνωρίζει τί είναι αυτό που θέλει να ζήσει, αλλά δεν τολμά λόγω μιας κοινωνικής φόρμας, με έκανε να θέλω να μιλήσω γι’ αυτό

Η Βιρτζίνια Γουλφ είναι μία δεσπόζουσα γυναικεία μορφή στο λογοτεχνικό χώρο. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να επιλέξετε να μεταφέρετε αυτό το μυθιστόρημα στη θεατρική σκηνή.
Λίγο το επέλεξα και λίγο με επέλεξε. Η Κυρία Ντάλογουεϊ ήταν ένα βιβλίο που το άνοιξα πρώτη φορά όταν ήμουν στη σχολή θεατρικών σπουδών και δεν το τελείωσα ποτέ. Διαβάζοντάς το σήμερα, ο τρόπος που ένιωσα να καταλαβαίνω την ηρωίδα ήταν αποκαλυπτικός για μένα. Ο τρόπος που η Κυρία Ντάλογουεϊ γνωρίζει τι είναι αυτό που θέλει να ζήσει, αλλά δεν τολμά λόγω μιας κοινωνικής φόρμας, με έκανε να θέλω να μιλήσω γι’ αυτό.

Ένα από τα θέματα που απασχόλησαν την κυρία Γουλφ ήταν η έννοια της ελευθερίας και ιδιαίτερα της γυναίκας μέσα στα κοινωνικά πλαίσια που συνήθως της άφηναν τα περιθώρια της υποταγής και της φίμωσης . Μέσα από την παράσταση δίνετε μια πρόταση/ απάντηση στην γυναίκα του σήμερα;
Η Βιρτζίνια Γουλφ περιγράφει μια τέτοια γυναίκα και στην πραγματικότητα ένα κομμάτι του ίδιου της του εαυτού. Σχολιάζει αυτή τη θέση των γυναικών που εγκλωβίζονται σε ρόλους που δε θέλουν να παίξουν. Σήμερα αυτό αλλάζει, αλλά όχι τόσο τολμηρά όσο θα έπρεπε.

Λέγεται ότι ιδιαίτερα σε αυτό το κείμενο, η Βιρτζίνια Γουλφ δάνεισε σε πολλούς χαρακτήρες κομμάτια από τον εαυτό της. Εσείς πιστεύετε ότι αφήνετε κομμάτια από τον εαυτό σας και τον χαρακτήρα σας μέσα στα έργα σας;
Δεν κάνω και τίποτε άλλο.

Την τριάδα των γυναικών συντροφεύει ο μόνος άντρας της παράστασης. Τι αντιπροσωπεύει στο έργο;
Ο ρόλος της Κυρίας Ντάλογουεϊ είναι κατακερματισμένος σε όλα τα πρόσωπα που βρίσκονται πάνω στη σκηνή, και στους τέσσερις. Η Βιρτζίνια Γουλφ έχει έναν μοναδικό τρόπο να αυτοβιογραφείται μέσα από τα έργα της.

…το πιο παράξενο πράγμα που συμβαίνει σε κάποιον, όταν είναι
ερωτευμένος (και τί άλλο ήταν αυτό παρά έρωτας) είναι η ολοκληρωτική αδιαφορία για τους άλλους.

Ο Έρωτας τί ρόλο παίζει στην τέχνη και στη ζωή;
Κάποια στιγμή λέει η Κυρία Ντάλογουεϊ: «ΕΜΟΙΑΖΕ να πλέει σ’ ένα κύμα
φωτός, να αστράφτει, σαν ένα πουλί που χώθηκε μέσα πετώντας
ή σαν μπαλόνι που κατέβηκε χαμηλά και πιάστηκε μια στιγμή σ’ ένα θάμνο.

Αλλά το πιο παράξενο πράγμα που συμβαίνει σε κάποιον, όταν είναι
ερωτευμένος (και τί άλλο ήταν αυτό παρά έρωτας) είναι η ολοκληρωτική αδιαφορία για τους άλλους.
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά είναι αδύνατον να τα μεταδώσει κανείς στους
γύρω, γίνονται θρύψαλα. Τέτοιες φαντασμαγορικές φαντασιώσεις
ξετυλίγονται αέναα και βαδίζουν πλάι-πλάι με την πραγματικότητα.»

…Είναι μεγάλη τιμή για εμένα που μου έχουν εμπιστευτεί αυτόν τον ιστορικό χώρο.

Αναλάβατε την καλλιτεχνική διεύθυνση της β’ σκηνής του Θεάτρου Κεφαλληνίας. Πόσο σημαντικό είναι να δίνεται ένα τέτοιο βήμα σε νέους ανθρώπους και ποια είναι τα σχέδιά σας για την φετινή χρονιά;
Στο Θέατρο Κεφαλληνίας βρέθηκα πρώτη φορά το 2011, όπου έκανα παραστάσεις, είτε αναλαμβάνοντας την παραγωγή τους, είτε ως σκηνοθέτης. Είναι η τρίτη χρονιά που μαζί με τον Αλέξανδρο Μυλωνά αναλαμβάνουμε τη διαχείριση και καλλιτεχνική διεύθυνση της δεύτερης σκηνής του θεάτρου, με ένα πολυποίκιλο πρόγραμμα και αυτό που θέτω για τον εαυτό μου ως στόχο είναι να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα που μου έχουν εμπιστευτεί αυτόν τον ιστορικό χώρο.

Φέτος στο πρόγραμμα του θεάτρου έχουμε επαναλήψεις από την περσινή χρονιά «Αμπιγιέρ», «Έμμα», καινούργιες παραγωγές «Η Φαλακρή Τραγουδίστρια», φιλοξενούμε επίσης σύγχρονα ελληνικά κείμενα των Αλέξη Σταμάτη και Μιχάλη Κοβανίδη, ποίηση της Κικής Δημουλά, μια παράσταση που έγινε πριν από 10 χρόνια στο θέατρο Τέχνης με τη Λουκία Μιχαλοπούλου- φιλοδοξούμε να την ανεβάσουμε και στη Θεσσαλονίκη- αλλά και σημαντικά ευρωπαϊκά κείμενα, Μάμετ, Χόρβατ, Μπιρμπώ, Ρίντλει, Μασσίνι, Πούσκιν. Συνεχίζουμε επίσης και τα μουσικά κυριακάτικα πρωινά που επιμελείται ο Θοδωρής Οικονόμου.

Στην μέχρι τώρα θεατρική σας πορεία ποια συνεργασία θεωρείτε σταθμό στην καριέρα σας και ποια θεωρείται ότι είναι ένα όνειρο που περιμένετε να πραγματοποιηθεί;
Η Κυρία Ντάλογουεϊ είναι μια πολύ σημαντική παράσταση για μένα γιατί, πρώτα απ’ όλα, την φτιάξαμε με φίλους και γιατί μου θύμισε να μην ξεχάσω να ζήσω.

Τι θα θέλατε να κρατήσει ένας θεατής φεύγοντας από την παράσταση της κυρίας Ντάλογουεϊ;
Πόσο σημαντικό είναι πραγματικά να συναντιούνται οι άνθρωποι. Δεν αρκεί να βρίσκονται μαζί σε ένα χώρο, αλλά να μοιράζονται αλήθεια κάτι. Διαφορετικά δεν έχει νόημα.

Πηγή cityportal.gr/ Συνέντευξη Μαρία Ξανθοπουλίδου / γράφει ο   Πέτρος Γραμμενίδης