“Jackie (The Week that Was)”, Andy Warhol 1964

Written by

Ο Andy Warhol, όπως και άλλοι εκπρόσωποι της Pop Art, υιοθετεί από το 1963 την τεχνική της φωτομηχανικής μεταξοτυπίας. Είναι εύκολη στην αναπαραγωγή, περισσότερο αυτοματοποιημένη και πιο απρόσωπη. Γίνεται το κατάλληλο μέσο για το νέο του σκοπό: να αναδείξει το πόσο απάνθρωπες έχουν γίνει οι σύγχρονες κοινωνίες και το πώς όλα έχουν γίνει ένα θέαμα προς κατανάλωση στο πλαίσιο της λαϊκής, της pop κουλτούρας. Οι ιδιωτικές στιγμές των διασημοτήτων, η οικογενειακή τους ζωή, ακόμη και ο ανθρώπινος πόνος, η θλίψη και ο θάνατος γίνονται αυτοστιγμεί πρωτοσέλιδο.

    Η δολοφονία του Αμερικανού προέδρου John Kennedy ήταν ένα μεγάλο γεγονός για όλο τον κόσμο και ιδίως για τους Αμερικανούς. Σόκαρε, στεναχώρησε, θύμωσε και “πούλησε” γινόμενη η Νο1 είδηση παγκοσμίως. Φυσικά, από τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες δεν θα μπορούσαν να λείψουν εικόνες, όχι μόνο από τη στιγμή της δολοφονίας του, αλλά και από την κηδεία του. Οι συνεργάτες του, οι συγγενείς, τα παιδιά του και η σύζυγός του Jackie είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές.

Στο έργο με τίτλο Jackie (The Week that Was), ο Warhol συγκέντρωσε τις φωτογραφίες της Jackie από τον Τύπο της εποχής και δημιούργησε ένα collage από διαφορετικές πόζες, οι οποίες μας οδηγούν βαθμιαία από την χαρούμενη βόλτα στο πλευρό του προέδρου με το αυτοκίνητο, την ημέρα της δολοφονίας του, στην θλίψη και τον πόνο της κηδείας. Τα δεκαέξι συνολικά καρέ δεν είναι παρά οκτώ πόζες ανεστραμμένες και τοποθετημένες ανά ζευγάρια, πότε η μία δίπλα στην άλλη και πότε η μία πάνω ή κάτω από την άλλη (mirror reversals). Το καρέ με το φωτεινό γαλάζιο φόντο λειτουργεί ως όριο. Γύρω από αυτό ξεκινούν στιγμές από την κηδεία του προέδρου.

   Αυτά τα ξεχωριστά καρέ δημιουργούν μία πρωτότυπη, μη γραμμική αφήγηση και συντείνουν στην κορύφωση της τραγωδίας κάτω δεξιά. Είναι η πρώτη κυρία η οποία τελικά εξισώνεται με μία οποιαδήποτε γυναίκα που έχει χάσει τον άντρα της; μία μητέρα μόνη; ή απλώς άλλη μία ακόμη όψη ενός αγαθού προς κατανάλωση… ακόμη και τη στιγμή του απόλυτου σπαραγμού;

Ο Warhol δημιουργεί μία ρήξη με την μονοτονία των χρωμάτων της εφημερίδας και την στείρα παράθεση της ίδιας εικόνας ξανά και ξανά, χωρίς ωστόσο να υποτιμά την δύναμη της επανάληψης… ίσως του ισχυρότερου όπλου των μέσων της εποχής. Τα καρέ τονίζουν την επαναλαμβανόμενη παρουσία της Jackie στα ΜΜΕ και την αναγκαστική επιβολή αυτού του μαρτυρίου, τόσο στην ίδια, όσο και στους πολίτες-καταναλωτές. Όλες της οι στιγμές έπρεπε να απαθανατιστούν και να προβληθούν. Η Jackie προβάλλεται ξανά και ξανά σαν επαναλαμβανόμενη κακοτυπωμένη διαφήμιση, σαν προϊόν σε ράφι του super market, καταναλώνεται, πουλιέται και αγοράζεται.   

Info
Andy Warhol
“Jackie (The Week that Was)”, 1964
Ιδιωτική Συλλογή