Ο Marcel Duchamp δημιούργησε το Γυμνό που κατεβαίνει τη σκάλα (αρ.2) το 1912. Ήταν ήδη γνωστός κυβιστής ζωγράφος και επρόκειτο να το παρουσιάσει στο ετήσιο Σαλόνι των Ανεξαρτήτων. Αφετηρία του έργου ήταν ένα σχέδιο του Duchamp με ένα γυμνό που κατεβαίνει τη σκάλα για ένα ποίημα του Jules Laforgue. Ο ίδιος είχε πει αργότερα: “…
Ο Andy Warhol, όπως και άλλοι εκπρόσωποι της Pop Art, υιοθετεί από το 1963 την τεχνική της φωτομηχανικής μεταξοτυπίας. Είναι εύκολη στην αναπαραγωγή, περισσότερο αυτοματοποιημένη και πιο απρόσωπη. Γίνεται το κατάλληλο μέσο για το νέο του σκοπό: να αναδείξει το πόσο απάνθρωπες έχουν γίνει οι σύγχρονες κοινωνίες και το πώς όλα έχουν γίνει ένα θέαμα
Ο Ιωάννης Αλταμούρας (1852-1878) αποδίδει το λιμάνι της Κοπεγχάγης το 1874. Είναι η περίοδος που συνεχίζει τις σπουδές του στην πρωτεύουσα της Δανίας με υποτροφία του ίδιου του Βασιλιά Γεώργιου Α’. Τα πρώτα του μαθήματα στη ζωγραφική τα έλαβε κατ’ οίκον, από τη μητέρα του, την Σπετσιώτισσα Ελένη Μπούκουρα. Εν συνεχεία, κατά τη διετία 1871-1872
Έχοντας ξεκινήσει την περιπλάνησή του από τον μακρινό Χάνδακα, το σημερινό Ηράκλειο της Κρήτης, και ύστερα από μακρά παραμονή στην Ιταλία, ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco 1541-1614) εγκαθίσταται στην Ισπανία το 1577. Ονειρεύεται να εργαστεί για λογαριασμό του Φιλίππου του Β’. Την περίοδο εκείνη προσλαμβάνει πολλούς καλλιτέχνες προκειμένου να διακοσμήσει το νέο του ‘διαμάντι’, το
Η Φρίντα Κάλο δημιουργεί αυτήν την πρώτη της αυτοπροσωπογραφία το 1926 σε ηλικία δεκαεννέα ετών. Ένα χρόνο νωρίτερα ένα τραμ συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε και η ίδια τραυματίστηκε βαριά. Με κατακερματισμένη σπονδυλική στήλη και τραύματα σε όλο της το σώμα, η Φρίντα Κάλο αναγκάστηκε να υποβληθεί σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων. Έμεινε μήνες
Το πορτρέτο του Μάριου Βάρβογλη είναι πιθανότατα το τελευταίο του έργο του Το πορτρέτο του Μάριου Βάρβογλη είναι πιθανότατα το τελευταίο του έργο του Amedeo Modigliani
Στο έργο του Picasso με θέμα τη Γυναίκα που πίνει αψέντι είναι εμφανής η επίδραση των μετεμπρεσιονιστικών τάσεων και ιδίως της τεχνοτροπίας του Lautrec.
Σε ένα collage, ο Hamilton συνδυάζει εικόνες καταναλωτικών αγαθών, μίας τηλεόρασης, ενός μαγνητοφώνου, μίας ηλεκτρικής σκούπας, μίας τεράστιας συσκευασίας ζαμπόν,
Οι αρραβώνες των Αρνολφίνι είναι ένα από τα διασημότερα έργα του σημαντικότερου εκπροσώπου της Αναγέννησης του Βορρά, του Jan van Eyck. Η θέση του καλλιτέχνη στην κοινωνία των Κάτω Χωρών, του σημερινού Βελγίου και της Ολλανδίας, δεν ήταν ανάλογη μ’ αυτή των Ιταλών την ίδια εποχή. Εδώ ο καλλιτέχνης ανέρχεται στην κοινωνική κλίμακα μόνο αν
Ο “πιο ρεαλιστής” μεταξύ των εμπρεσιονιστών και ο πιο “ασυμβίβαστος” με το κίνημα, ήταν ο Edgar Degas (1834-1917). Δεξιοτέχνης του σχεδίου, δεν αγαπούσε τη τοπιογραφία ή τη ζωγραφική στο ύπαιθρο, όπως υπόλοιποι Εμπρεσιονιστές, ενώ επέλεγε να δουλεύει στο εργαστήριό του. Εκείνο το χαρακτηριστικό της φωτογραφίας, που γοήτευσε το Degas, ήταν η έκδηλη τάση της προς
Ο Εμπρεσιονισμός είναι αναμφισβήτητα το πιο αγαπητό και το πιο δημοφιλές καλλιτεχνικό ρεύμα που γέννησε ο 19ος αιώνας. Έργα των Εμπρεσιονιστών συναντάμε στις μεγαλύτερες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές του κόσμου, ενώ παραμένουν επίκαιρα και περιζήτητα εκατόν πενήντα χρόνια μετά τη δημιουργία τους. Τι θα ωθούσε όμως τους καλλιτέχνες του δευτέρου μισού του 19ου αιώνα σε
Από τις αρχές του 19ου αιώνα, επιστήμονες, ή ορθότερα ανήσυχοι μεγαλοαστοί εφευρέτες σε Αγγλία και Γαλλία, προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να αποτυπώσουν τις εικόνες της camera obscura – μακρινού προγόνου της φωτογραφικής μηχανής, σε φωτοευαίσθητη επιφάνεια. Ενώ το 1839, ο Louis Danguerre καθιερώθηκε ως πατέρας της νέας εφεύρεσης παρουσιάζοντας διά στόματος Francois Arago, την
Ο Ρεαλισμός είναι το πρώτο κίνημα που συνδέθηκε ουσιαστικά με τη φωτογραφία. Ο κοινωνικοοικονομικός μετασχηματισμός και ο Θετικισμός του 19ου αιώνα, απαιτούσε μία νέα συνείδηση της πραγματικότητας. Το έργο τέχνης, έπρεπε να είναι μία πιστή αναπαραγωγή της πραγματικότητας, που διακρίνεται από αντικειμενική ακρίβεια. Οι Ρεαλιστές αποδοκιμάζουν τη φαντασία των Ρομαντικών και του Baudelaire, ως ψευδή
Ο 19ος αιώνας είναι αναμφισβήτητα ο αιώνας της σύγχρονης εποχής. Σημαδεύτηκε, από την αρχή ως το τέλος του, από πολέμους, πολιτικές, βιομηχανικές και πολιτιστικές επαναστάσεις, οι οποίες έφεραν σημαντικές αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της κοινωνίας. Η επιστήμη και η εφαρμογή της στη νέα βιομηχανία, μέσα από τη ραγδαία εξάπλωση νέων τεχνολογιών, αλλάζει τις
Ο Bill Brandt γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1904 στο Αμβούργο της Γερμανίας. Ο Άγγλος πατέρας του, LW Brandt, ήταν επικεφαλής μιας εταιρίας εισαγωγών-εξαγωγών και η μητέρα του, Lili Merc, προερχόταν από εξέχουσα φιλότεχνη οικογένεια του Αμβούργου. Τα σχολικά χρόνια στη Γερμανία περνούν δύσκολα για τον μικρό Bill Brandt, ο οποίος πέρα από τις κακουχίες που
O Michael Jackson παρουσιάζει για πρώτη φορά το ανεπανάληπτο Moonwalk σε διάσημη τηλεοπτική εκπομπή αφιερωμένη στα 25χρονα της δισκογραφικής εταιρείας Motown. Είναι και ο ίδιος 25 ετών και ερμηνεύει μπροστά σε κοινό το “Billie Jean”, δεύτερο single του έκτου προσωπικού του album με τίτλο “Thriller”. Έκτοτε, πολλές θεωρίες για το περιεχόμενο των στίχων είδαν το
“H Αφροδίτη μπροστά στον καθρέφτη” είναι το μοναδικό γυμνό του Ισπανού ζωγράφου Diego Velazquez (1599-1660) το οποίο σώζεται μέχρι τις μέρες μας. Απεικονίζει τη θεά του έρωτα, της ομορφιάς και της άνοιξης ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, με την πλάτη στον θεατή. Χωρίς τα στολίδια ή τα λουλούδια τα οποία συνήθως την συνοδεύουν, απλή και παραδόξως μελαχρινή,
Η Πολωνή Tamara de Lempicka (1898-1980) με την Αυτοπροσωπογραφία της στην πράσινη Bugatti, ενσαρκώνει όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά της femme fatale της δεκαετίας του ’20. Το βαρύ, λάγνο, ίσως μπλαζέ βλέμμα, το έντονο κόκκινο κραγιόν και τα λευκά γάντια γίνονται η επιτομή του στυλ και το σήμα κατατεθέν για την σύγχρονη, χειραφετημένη και απελευθερωμένη γυναίκα.
O Jacques-Henri Lartique γεννήθηκε το 1894 στη Γαλλία. Σπούδασε με δασκάλους στο σπίτι και μελέτησε ζωγραφική. Στην φωτογραφία ήταν αυτοδίδακτος και μέχρι τα βαθιά του γεράματα δήλωνε ερασιτέχνης. Φωτογράφιζε από την ηλικία των επτά ετών. Θέμα του ήταν οτιδήποτε συνέβαινε μπροστά στα μάτια του. Αποτύπωσε στη διάρκεια όλης του της ζωής χαρούμενες και αστείες στιγμές
«Η Συνάντηση» είναι έργο του Γάλλου ρεαλιστή Gustave Courbet (1819-1877). Δεξιά για τον θεατή, ο ζωγράφος παριστάνει τον εαυτό του να περπατά στην εξοχή και να κάνει μία μικρή στάση προκειμένου να χαιρετίσει ένα φίλο και πελάτη του ο οποίος συνοδεύεται από τον υπηρέτη του. Βρισκόμαστε στο 1854, στην καρδιά του 19ου αιώνα, στη Γαλλία
Το «Κόκκινο Δωμάτιο» είναι ένα από τα διασημότερα έργα του Γάλλου Henri Matisse (1869-1954) και φιλοτεχνήθηκε το 1908. Επρόκειτο να διακοσμήσει την τραπεζαρία της έπαυλης του Ρώσου επιχειρηματία και συλλέκτη Sergei Shchukin στη Μόσχα. Αρχικά ο Matisse είχε σκοπό να δημιουργήσει ένα έργο αφιερωμένο στο μπλε με τίτλο Harmony in Blue ωστόσο το έντονο κόκκινο
Το 1917 ο Marcel Duchamp (1887-1968), συμμετείχε σε μία έκθεση ανεξάρτητων καλλιτεχνών στη Νέα Υόρκη, που οργανώθηκε σύμφωνα με το μοντέλο του Salon des Intependants του Παρισιού. Κάθε καλλιτέχνης με τη συνδρομή των 6 δολαρίων μπορούσε να εκθέσει ως και δύο έργα. Ο Duchamp λοιπόν συμμετείχε στην έκθεση αυτή με την πασίγνωστη Κρήνη (Fountain), υπογράφοντας
Ο Umberto Boccioni (1882-1916) στο έργο του Ταυτόχρονη Όραση παρουσιάζει μία δυναμική σύνθεση-ύμνο στην φουτουριστική ιδεολογία. Βίαιες διαγώνιοι, ζωντανά και παλλόμενα χρώματα, κατακερματισμένες φόρμες και υποκειμενική προοπτική συνθέτουν ένα φαντασμαγορικό και επαναστατικό σκηνικό. Μία γυναίκα κρεμιέται από το μπαλκόνι και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα κάτω στην πλατεία. Η μορφή κυριαρχεί και πλαισιώνει τη δράση στο μακρινό