Mediocracy vs Meritocracy

Written by

Μετριοκρατία είναι ένα καθεστώς , όπου το μέσο γίνεται κυρίαρχο πρότυπο που πρέπει να εφαρμοσθεί, είναι η κυριαρχία του μέτριου σαν λειτουργικού μοντέλου.

Η μετριοκρατία προέρχεται από τη διαφοροποίηση και την εκβιομηχάνιση της εργασίας που μετέτρεψαν τα επαγγέλματα σε θέσεις εργασίας, που η τελευταία έχει υποβαθμισθεί σε μέσο επιβίωσης και μόνο.

Στόχος του κεφαλαίου είναι μεσαίες παροχές, μεσαία αποτελέσματα και εργαζόμενοι εύκολα αντικαταστάσιμοι.

Το σύστημα-μόρφωμα ανθρώπινης επινόησης- ενθαρρύνει την άνοδο προσώπων με μεσαίες ικανότητες σε βάρος των πολύ ικανών ή των τελείως ανίκανων, με την εξήγηση ότι οι πολύ ικανοί ενδέχεται να αμφισβητήσουν την ιδεολογική βάση του, οι δε ανίκανοι δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ρόλου τους.

Ο μέτριος αποδέχεται τις επίσημες πρακτικές που εξυπηρετούν συμφέροντα, υπόκειται σε κανόνες, δεχόμενος το ανείπωτο και το απροσδόκητο, που τους διέπει.

Ο όρος –παίζω το παιχνίδι- ταιριαστός με την προσωπικότητα του μέτριου, έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία διεφθαρμένων οργανισμών, δεδομένου ότι η υπακοή δίνει τη δυνατότητα στον αυθαιρετούντα να κυριαρχήσει.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι φαρμακευτικές εταιρείες που μετέρχονται πλάγιους τρόπους για να πωλήσουν τα προιόντα τους σε ασθενείς, τα Πανεπιστήμια που δεν προάγουν τα ελεύθερα πνεύματα, αλλά

Εκπαιδεύουν κατά τέτοιο τρόπο τους φοιτητές, ώστε να γίνουν χρηστικά όργανα.

Ο μέτριος , άβουλο όργανο του συστήματος, οφείλει απέναντι στον εαυτό του και το στο κοινωνικό σύνολο να αποκτήσει αυτογνωσία, να ενστερνισθεί την αξία των ιδεών, ώστε να μπορέσει να απεγκλωβισθεί από τη λογική να αποτελεί πιόνι στα χέρια των επιτήδειων.

Σε αντίθεση με την μετριοκρατία , αξιοπιστία είναι η επιλογή, προώθηση ή επικράτηση εκείνων που αντικειμενικά  είναι και θεωρούνται οι πιο άξιοι και ικανοί.

Επίσης στην έννοια της αξιοκρατίας μπορεί να ενταχθεί και η αντίληψη, σύμφωνα με την οποία επιλέγονται η προτιμώνται ή υπερισχύουν οι ικανοί για τα διάφορα αξιώματα ή θέσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, με την καταγωγή, την οικονομική και κοινωνική δύναμη να μη παίζουν κανένα ρόλο στη διαδικασία επιλογής των καταλληλότερων ανθρώπων για τα διάφορα αξιώματα ή θέσεις.

Σαν αποτέλεσμα της αξιοκρατίας μπορούμε να αναφέρουμε την ευγενή άμιλλα , τον ανταγωνισμό, την εξάλειψη της γραφειοκρατίας, τη μεγαλύτερη παραγωγικότητα, την εμπιστοσύνη του πολίτη, την αυτογνωσία και καταξίωση του ατόμου, την ανάληψη ευθυνών.

Σαν συνέπειες της μετριοκρατίας μπορούμε να αναφέρουμε την ευνοιοκρατία, την οικογενειοκρατία, την έλλειψη ιδανικών, τη κατάπτωση αξιών, την έλλειψη προόδου, την αναξιοκρατία, την έλλειψη ελευθερίας.

Στη χώρα μας, το όνομα, η καταγωγή, ο πλούτος, υπερισχύουν των προσόντων-ουσιαστικών και τυπικών- και των ικανοτήτων, με αποτέλεσμα μιας σαθρής ανανεούμενης δομής της κοινωνίας, όπου η διεκδίκηση θέσεων από τους ικανούς και άριστους σημαίνει αυτόματα και ματαίωση των ονείρων και κόπων τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πληθώρα  αχρείαστων υπαλλήλων στη βουλή των Ελλήνων, που διορίζονται μόνο με παρέμβαση επωνύμων προσώπων.

Η φυγή στο εξωτερικό χιλιάδων επιστημόνων –απόρροια της ανυπαρξίας θέσεων που έχουν καταληφθεί από ημέτερους- αποδεικνύει την έλλειψη αξιοκρατίας και την επικράτηση της ακραίας αδικίας ιδιαίτερα στη δημόσια διοίκηση, με τα υπουργεία και τους ο.τ.α να καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις.

Ούτε η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαική Ένωση μπόρεσε δραστικά να μεταβάλει τη κατάσταση και η απογοήτευση και η έλλειψη πρόσβασης σε καίριες θέσεις εξακολουθούν να κυριαρχούν.

Το πελατειακό κράτος-κατάλοιπο πολλών αιώνων- παίζει ένα ρόλο μάλλον οδυνηρό για τη πραγματοποίηση των ονείρων χιλιάδων νέων ανθρώπων.

Ίσως η τοποθέτηση ευφυών ανθρώπων σε καίριες θέσεις θα καταλήξει σε σύγκρουσή τους με ανώτερους, γεγονός που θα θέσει σε αμφισβήτηση το λεχθέν από τον κοινωνιολόγο Λεμπέση ( Δύο εγκέφαλοι για να συνεννοηθούν πρέπει να είναι και οι δύο πλήρεις ή και οι δύο κενοί)