Εθνικός Ελληνορώσσων, κριτική
Το συγκεκριμένο έργο θα μνημονεύεται από γενεά σε γενεά, θα αποθεώνεται, θα θαυμάζεται, θα θεωρείται κορυφαίο στο είδος του, ένα έργο που χαράσσει μια τροχιά μοναδική, ρεαλιστική, αποκαλυπτική, αυθεντική.
Τόσο ο συγγραφέας Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, όσο ο σκηνοθέτης Γιώργος Παλούμπης και οι ηθοποιοί Στάθης Σταμουλακάτος, Μάκης Παπαδημητράτος, Θάνος Αλεξίου, Κώστας Φυτίλης, Στέλιος Δημόπουλος και ο συγγραφέας-ηθοποιός Αντώνης Τσιοτσιόπουλος συνεργάστηκαν ιδανικά και με συνευθύνη συνέβαλαν στη προσφορά στους θεατές ενός θείου δώρου, μιας καταπληκτικής παράστασης , που τα διαθέτει όλα.
Στα 50 και πλέον χρόνια που ο υπογράφων ασχολείται με το θέατρο, σπάνια ένοιωσε τόση ευτυχία κατά τη διάρκεια του έργου, ενός έργου με γλώσσα ρεαλιστική, συνάμα και κυνική, με ένα τυχαίο αλλά θανατηφόρο γεγονός να διακόπτει απότομα τη χαρά από ένα παιχνίδι μπάσκετ μεταξύ σαραντάρηδων παλιών συμμαθητών και να ξετυλίγει το κουβάρι των κακών χαρακτήρων, των ατιμιών που διέπραξαν, ακόμη και τον καλά κρυμμένο φθόνο από τα μαθητικά χρόνια.
Ο συγγραφέας χειρουργικά επεμβαίνει και ξεγεννά πάθη, ανασφάλειες, μίση, με αφορμή τον θάνατο ενός από τους συμπαίκτες, η χαρά και το γέλιο γίνονται βία, απειλές, αποκαλύψεις.
Ένα γήπεδο μπάσκετ γίνεται η αρένα όπου διαδραματίζονται βίαια επεισόδια, συγκρούσεις, αποκαλύψεις ένθεν κακείθεν βρόμικων πράξεων όλων των εμπλεκομένων, τόσο στον παρόντα χρόνο όσο και στον παρελθόντα, αποκαλύψεις που εγείρουν αντιδράσεις βίαιες και ύβρεις ακατονόμαστες.
Η ευθύνη για τον θάνατο του συμπαίκτη και παλιού συμμαθητή επιρρίπτεται σχεδόν σε όλους και ο φόβος της ανάκρισης τρομάζει όλους.
Με αυτά τα συμβαίνοντα , στο άκουσμα της σειρήνας του ασθενοφόρου, επέρχεται συμβατική ειρήνη και σιγή και τα προβλήματα προσωρινά κουκουλώνονται.
Ο συγγραφέας πανέξυπνα και σταδιακά ξεσκεπάζει τους φαινομενικά ευυπόληπτους πολίτες και αποκαλύπτει αλητείες, εγκλήματα, φόνους.
Έτσι είναι λοιπόν η κοινωνία μας;
Οι απαντήσεις εντός του θεάτρου.
Όλοι οι συντελεστές της παράστασης ήταν υπέροχοι.-
cityculture.gr/ Εθνικός Ελληνορώσσων, κριτική της παράστασης | Θέατρο | Βαγγέλης Ραφτόπουλος