Ο Νομπελίστας Νορβηγός συγγραφέας Κνουτ Χάμσουν συνέγραψε το 1890 το διαχρονικό ψυχολογικό δράμα ‘ η πείνα΄, μια αυτοβιογραφία γεμάτη από συγκρούσεις, εσωτερική πάλη, δοκιμασία, αγώνα για επιβίωση, σε μια περίοδο, όπου ο λιμός κυριαρχεί στη Κοπεγχάγη-τόπο διαμονής του συγγραφέα- και θερίζει χιλιάδες ανθρώπους.
Μέσα σ΄αυτή τη κοινωνική κατάσταση, ο δημοσιογράφος-συγγραφέας , ήρωας του έργου, προσπαθεί απεγνωσμένα να ζήσει, εφευρίσκοντας τρόπους, συλλαμβάνοντας ιδέες, ελπίζοντας σε επιτυχία των γραπτών του, που κάποιες φορές του εξασφάλιζαν έστω και προσωρινή παραμονή στο κόσμο των ζωντανών.
Το παιχνίδι, εκ των πραγμάτων, είναι χαμένο, η αναξιοπρέπεια του ήρωα εμφανέστατη, οι σχέσεις του με το άλλο φύλο υποτυπώδεις και η κατάληξη δεν είναι άλλη από τη φυγή.
Το έργο βαθειά συγκινητικό, κυνικό, ωμό, ρεαλιστικό,αντανακλά τόσο την εποχή που διαδραματίζεται, όσο και τη ψυχολογική θέση του ήρωα, που τον καθηλώνει σε μια κατάσταση παραισθήσεων.
Ο πολύπειρος Πέρις Μιχαηλίδης αφηγήθηκε λεπτομερειακά και επιτυχώς ένα ομολογουμένως δύσκολο κείμενο και μετέφερε τη δεινή του θέση με ακρίβεια, καθηλώνοντας τους θεατές, που χειροκρότησαν θερμά τον πολύ καλό ηθοποιό.
Το black box μας συνήθισε πλέον σε έργα-κολοσσούς της παγκόσμιας δραματουργίας, ανατρέποντας τις θεατρικές συνήθειες, αναδεικνύοντας και την αφήγηση σαν μία ισότιμη μορφή θεατρικής τέχνης, μετουσιώνοντας τα έργα αυτά σε επιτυχίες θεατρικές, με κοινωνούς πολλούς θεατρόφιλους.
Ο θωμάς Χαρέλας, ο δημιουργός του black box, πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος για τη τολμηρή επιλογή του, μια επιλογή που δίνει τη δυνατότητα σε φιλοθεάμονες να πλημμυρίσουν το χώρο και να θαυμάσουν τα θεατρικά σχήματα.-