Θα διεκδικούσε όσκαρ ηλιθιότητας και παθολογικής αφέλειας όποιος Έλληνας εναπόθετε τις ελπίδες του για σωτηρία, βελτίωση των συνθηκών ζωής και ευημερίας του σε κυβέρνηση του ενός η του άλλου κόμματος που διεκδικούν μετά μανίας τη ψήφο του λαού , υποσχόμενα λαμπρό μέλλον στα οικονομικά μας, μείωση της βαρειάς φορολογίας, δίκαιο καταμερισμό των βαρών, αύξηση των εισοδημάτων των πτωχοτέρων, πάταξη της κοινωνικής αδικίας.
Η λογική που χαρακτηρίζει τους κυβερνώμενους συγκριτικά με την εγκληματική ανοησία των κυβερνώντων, επιβάλλει τη συγκρατημένη αισιοδοξία, τις μειωμένες απαιτήσεις, τη διαφύλαξη της σημερινής κατάστασης του καθενός.
Τα όνειρα για επάνοδο στη προ κρίσης κατάσταση δυστυχώς δεν εξελίσσονται σε πραγματικότητα και ανακουφίζουν τους ονειροπόλους μόνο λίγες ώρες, οπότε η αίσθηση του πραγματικού είναι πιο οδυνηρή, πιο θλιβερή, πιο σκληρή.
Έχει έρθει πλέον η ώρα να παραμερισθεί το αρχαικό οιωνοσκόπιο, όπου η δεξιά υποδήλωνε εύνοια και η αριστερά συμφορά και οι δύο πλευρές να κινηθούν σε μια ταχύτατη ένωση εύνοιας και συμφοράς μαζί, απομονώνοντας φανατισμούς και βρυχηθμούς, ώστε να αποτρέψουν τις μελλούμενες συμφορές, να βαδίσουν χέρι-χέρι σε ένα κοινό πρόγραμμα, εκδιώκοντας οσφυοκάμπτες παρατρεχάμενους και ματαιόδοξους πολιτικάντηδες.
Σε κάθε εργασιακό χώρο η συμβίωση ατόμων με διαφορετικές ιδεολογίες, φύλο, χρώμα, προέλευση είναι επιτυχής, πόσω μάλλον στη διακυβέρνηση της χώρας σε δύσκολη περίοδο, όπου στόχος των κομμάτων είναι η σωτηρία της χώρας.
Επειδή οι εκβιασμοί και οι παλινωδίες των μικρών η ελάχιστων κομμάτων πρέπει κάποτε να περιορισθούν, τα μεγάλα κόμματα ας ενωθούν για να αποτρέψουν το θάνατο της χώρας μας, τη κατάθλιψη του λαού και τη διατήρηση της αξιοπρέπειας του κράτους και του πολίτη.-
γράφει ο Ευάγγελος Ραφτόπουλος