Όταν ένα βραβευμένο μυθιστόρημα πλάθεται στα χέρια ικανότατης σκηνοθέτιδας και γίνεται θεατρικό έργο, ερμηνευμένο από ένα χαρισματικό ηθοποιό, τότε η επιτυχία είναι προφανής, το χειροκρότημα αυθόρμητο, η ικανοποίηση δεδομένη.
Η τριάδα-αγία;-ΤΣΙΤΑΣ,ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ,ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ- δημιούργησαν ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα, μία αποθέωση της αγωνίας του ατόμου για επιβίωση, μία εξαντλητική αδυναμία μπροστά στα αλλεπάλληλα προβλήματα-εργασιακά, ερωτικά, οικογενειακά, υγείας, οικονομικά- και ένα αδιέξοδο μοναδικό.
Η επίκληση του ΘΕΟΥ από τον ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΗ, έναν έντιμο αγωνιστή, άνεργο, απογοητευμένο, δεν αρκεί για την κοινωνική επανένταξή του.
Προδίδεται από τους εργοδότες του, τις ερωμένες και πόρνες, την οικογένειά του και προσπαθεί να κολυμπήσει στο πέλαγος του χάους, στην εχθρική κοινωνία, στο σκληρό περιβάλλον.
Ο ΜΑΚΗΣ ΤΣΙΤΑΣ πολύ ρεαλιστικά κατέγραψε τη παθολογία του συστήματος,
που εκβράζει θορυβωδώς ηθικούς και ευάλωτους ανθρώπους, τους αποτελειώνει, τους τρελαίνει.
Η ΣΟΦΙΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ρούφηξε κάθε λέξη του κειμένου, το έπλασε και το μετέτρεψε σε μία ωραία παράσταση με μεγάλη επιτυχία.
Ο ΙΩΣΗΦ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ κατάφερε να μετατρέψει το κείμενο σε μεγαλειώδες, να εξαντλήσει θεατρικά, φυσικά, ψυχικά και πνευματικά αποθέματα, να προσθέσει σε ένα δραματικό θέμα σαρκασμό και ανελέητο χιούμορ.
Η παράσταση απογυμνωμένη από σκηνικά, μουσική, ενδυματολογικές υπερβολές, περιορίστηκε στην ακροβασία μεταξύ κωμικών και δραματικών στοιχείων του ερμηνευτή.Τέτοιες παραστάσεις δικαιολογούν την υψηλή θέση της ΕΛΛΑΔΑΣ σε αυτή τη παραστατική τέχνη.
cityculture.gr/ γράφει ο Βαγγέλης Ραφτόπουλος