Είναι ίσως αρκετά θρασύ να κρίνει κάποιος και να κριτικάρει τα ιερά τέρατα του θεάτρου Θανάση Παπαγεωργίου και Λήδα Πρωτοψάλτη, όπως και τα εξαιρετικά έργα τους, που επί 43 χρόνια πρωτοστατούν στο θεατρικό στερέωμα, αναδεικνύοντας συγγραφικά διαμάντια του ελληνικού και παγκόσμιου ρεπερτορίου, μετουσιώνοντάς τα σε εύληπτα φάρμακα ανακούφισης και θεραπείας για αδηφάγους και απαιτητικούς θεατρόφιλους.
Ήταν Μάιος του 2010 όταν παρακολουθήσαμε τη τελεία.gr στο θέατρο Καλαμαριάς από το θέατρο Στοά και στο ίδιο θέατρο απολαύσαμε την παράσταση’ Με όλο μου το είναι΄, μία εξαιρετική σύνθεση από 3 μονόπρακτα , ερμηνευμένα από τους Ληδα Πρωτοψάλτη, Εύα Καμινάρη και Θανάση Παπαγεωργίου, που σαν κοινό και ενδιαφέρον στοιχείο είχαν και τα τρία την επικοινωνία, το μεν πρώτο αυτή με το κοινό και το δεύτερο και τρίτο την τηλεφωνική επικοινωνία, με τέτοιο ακριβή και ειλικρινή τρόπο, σαν πράγματι να υπήρχε συνομιλητής στην άκρη του σύρματος.
Η άριστη ερμηνεία, εμπλουτισμένη με τραγικά και κωμικά στοιχεία και με την γλώσσα του σώματος να συμπληρώνει το ρεσιτάλ, μας έδωσε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε επαγγελματίες και πολύπειρους ηθοποιούς, χωρίς όμως αυτό να εκτιμάται από τους απαιτητικούς θεατρόφιλους Θεσσαλονικείς-κατ ευφημισμό- που όφειλαν να γεμίσουν την θεατρική αίθουσα, πράγμα που με μεγάλη ευχαρίστηση πράττουν σε ανόητες Σεφερλιάδες.
Η μουσική των Pink Floyd στη μοναδική ερμηνεία της κυρίας Καμινάρη που ερμήνευσε με θαυμάσιο τρόπο την νευρωτική, αλλά και έντιμη νοικοκυρά, έδεσε ιδανικά με το εκπληκτικό κείμενο του κ. Παπαγεωργίου, το δε πένθιμο εμβατήριο εντάχθηκε ισότιμα στον επικήδειο του Ιάκωβου Καμπανέλη, ερμηνευμένο με τελειότητα από τον Θανάση Παπαγεωργίου, όπως και τέλεια ήταν και η ερμηνεία της κ. Πρωτοψάλτη, που με επίγνωση των χαμένων χρόνων της σαν μητέρας, έδειξε την αγανάκτησή της έντονα στη βράβευσή της σαν μητέρας της χρονιάς.
Σαν επίλογος ταιριάζει ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους αυτούς που μας χαρίζουν στιγμές θεατρικού μεγαλείου.-
γράφει ο Βαγγέλης Ραφτόπουλος