Η Λένα Κιτσοπούλου, με το γνωστό προκλητικό, αλλά και κυνικό της χιούμορ, γράφει, σκηνοθετεί και ερμηνεύει ένα σύγχρονο έργο, που αναφέρεται στο ανούσιο των συζητήσεων, στην επανάληψη της ασημαντότητας των θεμάτων, στη απουσία της ποιότητας στη καθημερινότητα, με λίγα λόγια στην έλλειψη ενδιαφερόντων στη ζωή μας, προβληματισμού και κουλτούρας.
Το ζευγάρι στη σκηνή θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε ζευγάρι στον κόσμο, που ανακαλύπτει ζητήματα για διάλογο εκ του μηδενός, τα εξαντλεί, διαφωνεί για τις λεπτομέρειές τους, διαλογίζεται χωρίς βάθος, χωρίς στόχο, πετιέται από το ένα θέμα στο άλλο με ταχύτητα, με την ουσία να κατακρημνίζεται στα τάρταρα.
Από την δύσκολη αφόδευση στη πρωτότυπη μακαρονάδα, από τη πολιτική ανάλυση στα κινηματογραφικά έργα και τους ηθοποιούς, από την ήρεμη συζήτηση στο ξυλοδαρμό, το έργο δεν επιτρέπει τον θεατή να πλήξει, αλλά αντίθετα τον ξαφνιάζει, τον εκπλήσσει, τον ταρακουνάει, τον ετοιμάζει για το επόμενο τράνταγμα.
Το αντρόγυνο-θύμα της ίδιας της ανεπάρκειάς του- ικανοποιεί τη ματαιοδοξία του, αναλώνοντας το χρόνο του σε αδιάφορα θέματα, θέματα ρηχά, χωρίς πλοκή, χωρίς κριτική σκέψη και στοχασμό, θέματα που δεν το βοηθούν σε μια μετασχηματίζουσα μάθηση, σε ένα στοιχειώδη προβληματισμό, σε μία αλλοίωση του τρόπου σκέψης και δράσης του.
Οι διαπιστώσεις του ζεύγους εξαντλούν τη δυναμική τους, καλύπτουν όλο το χρόνο που έχουν στη διάθεσή τους, ενεργούν βίαια, χωρίς αιτία, επανέρχονται όμως γρήγορα σε ρυθμούς ανησυχητικής ηρεμίας και συνεχίζουν ακάθεκτοι το πρόγραμμά τους,
Η Λένα Κιτσοπούλου ζωγραφίζει μαγικά το τοπίο της σύγχρονης κοινωνίας με ζωηρά χρώματα και υπερβολές για να καταστήσει σαφή τη πραγματικότητα σε όλους, να επιφέρει ζημίες στο οικοδόμημα του καθενός, να το ταρακουνήσει, να εμφυσήσει δράση και σκέψη, να ξυπνήσει το κοιμισμένο εγκέφαλο όλων μας,να αντιληφθεί ο καθένας τη ζοφερή πραγματικότητα και να αντισταθεί.
Ο Γ. Κότσιφας αντάξιος συμπρωταγωνιστής της
`