Ο Χαρτοπόλεμος Κριτική από τον Βαγγέλη Ραφτόπουλο
Ο Βαγγέλης Ρωμνιός , ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας, απόφοιτος του θεάτρου τέχνης, απεβίωσε το 2018, σε ηλικία μόλις 36 ετών. Ο χαρτοπόλεμος γράφτηκε από τον ίδιο ένα χρόνο πριν τον θάνατό του και είχε τη χαρά και τη τύχη να πρωταγωνιστήσει. Ένα έργο, εν μέσω κρίσης-οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, αξιών, αρχών- διαδραματίζεται στην Αθήνα, θα μπορούσε όμως να έχει τον χαρακτήρα του άτοπου και του άχρονου.
Τα καθημερινά επεισόδια, οι συνεχείς καυγάδες σε μια μικροαστική οικογένεια, που στενάζει από την οικονομική στενότητα, δημιουργούν εντάσεις, προβλήματα και έσπρωχναν τις καταστάσεις στα άκρα, με ένθεν κακείθεν επιθέσεις που ξεπερνούσαν ακόμη και τις πιο ακραίες συμπεριφορές.
Τρία αδέλφια-ο Γιάννης, ο Στέφανος, ο Βασίλης- ζουν μαζί με την Μαρία, φίλη του Γιάννη, στο πατρικό τους σπίτι, αγωνιώντας για τον πλειστηριασμό του σπιτιού που είναι υποθηκευμένο.
Τα δύο αδέλφια, ο Γιάννης και ο Στέφανος, φαίνεται ότι κρύβουν ένα μυστικό που δεν είναι άλλο από τη δολοφονία του μισητού πατέρα τους και ο προβληματισμός τους για τη τύχη του πτώματος είναι έντονος.
Εν μέσω παρεξηγήσεων και προσβολών, ο Ρωμνιός καταφέρνει να ρίξει τους τόνους της έντασης, με την εμφάνιση του Ηλία, πωλητή σκευών κουζίνας, που με τις θεατρικές του δυνατότητες σκορπά άφθονο χιούμορ και οι καταστάσεις από τραγικές μετατρέπονται σε διασκεδαστικές και η επιμονή για πώληση των ειδών δημιουργεί ευχάριστες στιγμές.
Η συνέχεια δεν είναι καθόλου ευχάριστη και η ανατροπή δεν αργεί να έρθει
με συνέπειες πολύ άσχημες.
Ο χαρτοπόλεμος είναι ένα ευτελές υλικό, σκορπισμένο στον αέρα, όπως και οι σκόρπιες αξίες και αρχές που πετάνε, χωρίς να πραγματοποιηθούν.
Η έλλειψη φρόνησης, η απουσία διαλόγου εποικοδομητικού, η προσπάθεια απεμπλοκής από τα προβλήματα τα υπαρκτά, όξυνε τις καταστάσεις, τις έφτασε στα άκρα και όπως ήταν αναμενόμενο, το τέλος ήταν τραγικό.
Ο συγγραφέας έγραψε ένα έργο με ρυθμό, με αρχή ,μέση και τέλος, το τοποθέτησε χρονικά εντός της περιόδου κρίσης, το παρουσίασε με μία καλά δομημένη εσωτερικότητα, με τους ήρωες να παραμένουν ασταθείς συναισθηματικά με μεγάλες και κραυγαλέες μεταπτώσεις και κατάφερε να εμπλουτίσει τη τραγικότητα με εύπεπτες και κωμικές στιγμές.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Παλούμπης, ακολουθώντας τη τεχνοτροπία του συγγραφέα και τους ρυθμούς που εκείνος ήθελε να προσδώσει, ζωντάνεψε ένα αξιόλογο κείμενο και με άξιους συντελεστές τους ηθοποιούς του κατάφερε να προσφέρει μια θεαματική παράσταση, γεμάτη από ανατροπές, εσωτερική ζωή, ακρίβεια, ρεαλισμό και εξαιρετική προετοιμασία.
Οι ηθοποιοί Γιωργής Τσουρής, Βάλια Παπακωνσταντίνου, Θάνος Αλεξίου, Παύλος Πιέρρος και Φοίβος Ριμένος, με προεξάρχοντες τους δύο τελευταίους στους ρόλους του μικρού αδελφού ο πρώτος και του πλασιέ σκευών ο δεύτερος συγκλόνισαν με τον τρόπο που κινήθηκαν, με τα βαθειά συναισθήματα που αφειδώς εξέπεμψαν και τη πιστότητα στις ερμηνείες τους.
Τέλος, η παράσταση διακρίθηκε τόσο για τη δραματική της δομή, όσο και για τα κωμικά της στοιχεία που ευφυώς ενέταξε στο έργο ο συγγραφέας και μετουσίωσε σε παράσταση και λόγο ο σκηνοθέτης.-
cityculture.gr / Ο Χαρτοπόλεμος / κριτική παράστασης / Βαγγέλης Ραφτόπουλος