Το Chicago το βραβευμένο μιούζικαλ του Broadway των Τζον Κάντερ, Φρεντ Εμπ και Μπομπ Φόσι, ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη στο Μέγαρο Μουσικής.
Μια χορευτική υπερπαραγωγή με φαντασμαγορικά κοστούμια, λαμπερά σκηνικά και εξαιρετικές παρουσίες. Προσεγγίζει πρωτοποριακά ο Μάριος Μιλτιάδου (House of Drama, Νικητής Ελλάδα Έχεις Ταλέντο 2017). Υπογράφει η ProDancers Studio η σχολή χορού της Κλαίρης Καραπιδάκη.
Το πολυβραβευμένο μιούζικαλ είναι ένα έργο πλημμυρισμένο με έντονα πάθη, έρωτα, φιλιά, προδοσία και ίντριγκες. Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, που συνέβησαν τη δεκαετία του 1920 . Είναι ένα υπερθέαμα μουσικής και χορού που μας μεταφέρει στον κόσμο της Ρόξι και της Βέλμα
Για το θρυλικό μιούζικαλ και τη μεταφορά του στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης μας μίλησε ο Μάριος Μιλτιάδου καλλιτεχνικός διευθυντής και χορογράφος της παράστασης που συμμετέχει και σαν χορευτής στο πρωταγωνιστικό ρόλο της Velma Kelly.
Μάριος Μιλτιάδου – συνέντευξη
Πως αποφάσισες να ανεβάσετε μια τόσο φημισμένη παράσταση όπως το «Chicago», είναι μεγάλο τόλμημα. Δεν είναι;
Τον τελευταίο χρόνο με απασχολεί πολύ το θέμα του σεξισμού σ’αυτή τη χώρα και του μισογυνισμού. Βλέπω συνέχεια γύρω μου ανθρώπους να ντρέπονται να εκφράσουν την σεξουαλικότητα τους για να μην χαρακτηριστούν κάπως, και περισσότερο έχω παρατηρήσει πως γίνεται από γυναίκα προς γυναίκα. Για κάποιο λόγο οι γυναίκες έχουν μάθει πως πρέπει να ανταγωνίζονται σεξουαλικά τις άλλες γυναίκες κάτι που θεωρώ μεγάλο λάθος. Ίσως αυτό να πέρασε στο dna μας από τις γιαγιάδες μας. Έτσι αποφάσισα πως ήρθε ο καιρός να κάνω το Chicago.
Είναι κάτι που σκεφτόμουν πολύ τα τελευταία 3 χρόνια. Μ’αρέσει που βγάζει προς το έξω το ότι μια γυναίκα μπορεί να εκφράσει τη σεξουαλικότητά της με τέτοιο δυναμισμό που μόνο θαυμασμό σου προκαλεί. Θεωρώ πως η σκηνή του cell block tango είναι η σπουδαιότερη σκηνή φεμινισμού που υπήρξε ποτέ σε μιούζικαλ. Και μ’αρέσει που στο τέλος οι 2 πρωταγωνίστριες αποφασίζουν πως πρέπει να συνεργαστούν για να τα καταφέρουν. Γιατί όταν δυνατές γυναίκες συνεργάζονται μεταξύ τους τότε μπορούν να γίνουν σπουδαία πράγματα.
Δεν το είχα στο μυαλό μου σαν μεγάλο τόλμημα. Ίσως γιατί το ήθελα τόσο πολύ που ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω για να μην με δυσκολέψει.
Πόσο καιρό ετοιμάζεται τη παράσταση σας, πόσες ώρες πρόβες έχετε κάνει; έχεις υπολογίσει
Η οντισιόν μας έγινε τον Οκτώβρη και έκτοτε κάναμε πρόβα κυρίως μια φορά την εβδομάδα. Μετά τα Χριστούγεννα οι πρόβες έγιναν δύο φορές την εβδομάδα και λίγο πριν την παράσταση καθημερινά.
Ο Μάριος Μιλτιάδου στο ρόλο της Velma Kelly
Εκτός από καλλιτεχνικός διευθυντής και χορογράφος της παράστασης «Chicago» συμμετέχεις και σαν χορευτής στο ρόλο της Velma Kelly. Πως θα την περιέγραφες, τι είναι αυτό που τη χαρακτηρίζει;
Η Velma Kelly ήταν είναι και θα είναι ο αγαπημένος μου ρόλος σε μιούζικαλ. Καταφέρνει να συνδυάσει την γυναικεία σεξουαλικότητα με τον δυναμισμό, είναι έξυπνη, ξέρει πως να χειραγωγεί τους ανθρώπους χωρίς να φαίνεται ότι το κάνει και έχει πειθώ. Χρησιμοποιεί πολύ τον σαρκασμό και έχει χιούμορ, κάτι που δεν βλέπουν πολλοί αλλά φαίνεται ξεκάθαρα στο σόλο της “I can’t do it alone”. Είναι ταλαντούχα σ’αυτό που κάνει και ξέρει πως να το κάνει για να γίνει διάσημη.
Ποια ακριβώς είναι η ιστορία που θα μας διηγηθείτε χορεύοντας με το μιούζικαλ «Chicago»
Η ιστορία είναι η γνωστή. Η Roxie Hart, επίδοξη performer της jazz, έχοντας μόλις δολοφονήσει τον εραστή της, φυλακίζεται στο Cook County Jail του Chicago. Εκεί, γνωρίζει τo διάσημο jazz είδωλο Velma Kelly, που περιμένει τη δίκη της για τη διπλή δολοφονία του συζύγου και της αδελφής της.
Ο εξαπατημένος σύζυγος της Roxie, Amos Hart, αφελώς συμφωνεί να τη βοηθήσει να προσλάβει τον ραδιούργο δικηγόρο Billy Flynn για την υπεράσπισή της. Με την καθοδήγηση της φιλοχρήματης Mama Morton, που ως δεσμοφύλακας των γυναικείων φυλακών, αναλαμβάνει οποιαδήποτε “διευκόλυνση” υπό όρους, η Roxie και η Velma συνεργάζονται, ανταγωνίζονται, και η εκρηκτική τους αντιπαράθεση δίνει ένταση και σκοτεινή, καθηλωτική σεξουαλικότητα σε όλο το έργο.
…όσο η δουλειά μου έβγαινε προς τα έξω, άρχισε να με βρίσκει η “φυλή” μου
Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για τις ομάδες χορού που έχει δημιουργήσει, ποιο ήταν το σκεπτικό σου κάθε φορά
Όλες μου οι ομάδες δημιουργήθηκαν από την ανάγκη μου να πω τις προσωπικές μου ιστορίες μέσα από το χορό και την ποπ κουλτούρα. Σιγά σιγά, όσο η δουλειά μου έβγαινε προς τα έξω, άρχισε να με βρίσκει η “φυλή” μου και έτσι δημιουργήθηκε το House Of Drama που είναι μια οικογένεια χορευτών που έχουν κοινά βιώματα και προβληματισμούς. Είναι μια ομάδα χορού με έντονα θεατρικά στοιχεία και διαφορετική αισθητική.
Call Me Mother-House of Drama
Είσαι ο πρώτος χορογράφος που εισήγαγε στην Ελληνική χορευτική σκηνή το voguing, πες μας λίγα λόγια για αυτό
Στο voguing με σύστησε ο JaQuel Knight όταν είχα παρακολουθήσει ένα σεμινάριό του. Το ίδιο βράδυ το έψαξα στο youtube και το ερωτεύτηκα στην κυριολεξία. Όταν είδα το Paris Is Burning που είναι ένα ντοκυμαντέρ που μεταξύ άλλων μιλάει για το πως γεννήθηκε το voguing τότε κατάλαβα πως αυτός ο χορός είναι περισσότερο συνδεδεμένος μ’αυτό που είμαι απ’όσο πίστευα.
Έτσι ξεκίνησα να το βάζω στα μαθήματά μου, να παρακολουθώ σεμινάρια και να μελετάω. Και χαίρομαι απίστευτα που τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να βγαίνει τόσο πολύ προς τα έξω. Γιατί είναι ένας χορός που δημιουργήθηκε από τα γκέι αφροαμερικάνικα ballrooms και τώρα έχει κατακτήσει τον κόσμο κι αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Μέσα από το χορό έχω ζήσει ήδη αρκετά για 10 ζωές
Τι είναι αυτό που έχεις αποκομίσει μέχρι σήμερα από τον χορό
Ο χορός μου δίνει την αίσθηση ότι μπορώ να δημιουργήσω τα πάντα. Σαν να κοροιδεύω το χρόνο, σαν να παίζω λίγο με τη ζωή. Νικάς τη ματαιότητα με κάποιο τρόπο. Μέσα από το χορό έχω ζήσει ήδη αρκετά για 10 ζωές. Γνώρισα κόσμο, ταξίδεψα, βίωσα έντονες εμπειρίες, στιγμές που χαράκτηκαν μέσα μου. Επεσα, χτύπησα, ξανασηκώθηκα.
Ακόμη και σήμερα να σταματούσα θα ήμουν γεμάτος.
Ποιο είναι το μότο της ζωής σου μέχρι σήμερα;
Η ζωή είναι μικρή για να παίρνεις τον εαυτό σου σου στα σοβαρά
Πως χαλαρώνεις;
Μια μέρα χωρίς χορό με βρίσκει όλη μέρα στο κρεβάτι να βλέπω σειρές, ταινίες να ακούω μουσική και να τρώω.
Τι είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τις παρακάτω λέξεις
Θεσσαλονίκη …κάρμα
Αθήνα ..δουλειά
Κύπρος …σπίτι
χορός …συζήτηση
άνδρας …συναίσθημα
γυναικα …δύναμη
έρωτας …έμπνευση
θάλασσα …καταφύγιο
θέατρο …εραστής
Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις τι άλλο να περιμένουμε από σένα, ή για να το θέσω καλύτερα τι περιμένεις εσύ από τον εαυτό σου
Είναι στη μόνη ερώτηση που ποτέ δεν ξέρω τι να απαντήσω. Δεν μ’αρέσει να κάνω πλάνα γιατί ποτέ δεν ξέρεις η ζωή πως θα στα φέρει. Το μόνο που θέλω είναι ότι κι αν έρθει να είναι για καλό και για να δημιουργεί συναισθήματα.
cityculture.gr/ συνέντευξη Μαρία Δαμάσκου
Συντελεστές
Χορογραφίες: Μάριος Μιλτιάδου, Nαταλία Μαρτίνη,Δημήτρης Πέκος,Λευτέρης Κωνσταντίνου
Κοστούμια: Ηλίας Πατάκος, Πηλέας Τερζής
Σκηνικά: Πηλέας Τερζής
Moυσική επιμέλεια : Άρης Μοσχούδης
Μακιγιάζ: LMI (Ιωάννα Μητακίδου)
Κομμώσεις: ΙΕΚ Τριανταφυλλίδης (Λία Τριανταφυλλίδου)
Artwork: Εlaris
Φωτογραφία: Δημήτρης Τσακίρης
Επιμέλεια σεναρίου: Kλαίρη Καραπιδάκη – Elaris
Καλλιτεχνική Διεύθυνση : Μάριος Μιλτιάδου
Παραγωγή: Κλαίρη Καραπιδάκη, ProDancers Studio