Όταν το σενάριο είναι της ΓΙΑΣΜΙΝΑ ΡΕΖΑ, η σκηνοθεσία του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ και η ερμηνεία του ίδιου, του ΟΔΥΣΣΕΑ ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, της ΣΤΕΦΑΝΙΑΣ ΓΟΥΛΙΩΤΗ και της ΛΟΥΚΙΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, τότε το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτα τέλειο.
Ο γράφων παρακολουθεί για δεύτερη φορά το ίδιο έργο και δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι ευχαρίστως θα το ξανάβλεπε.
Μία απλή παιδιάστικη ιστορία εξελίσσεται σε εξευτελισμό των γονέων των δύο ανήλικων παιδιών, σε ένα πρωτοφανές ξεγύμνωνα των εαυτών, σε μία αναξιοπρεπή κατάληξη, σε μια ανίερη επιθετικότητα όλων εναντίων όλων.
Η διαχωριστική γραμμή σοβαρότητας και γελοιότητας παραβιάζεται βάναυσα, τα προσχήματα καταρρίπτονται, η αστική ευγένεια τεσσάρων πολιτισμένων ατόμων, με ευαισθησίες για ζώα και ανθρώπους εξαφανίζονται και αρχίζει ένα ανελέητο παιχνίδι προσβολών, ύβρεων και ανατροπών.
Η διαρκής και ενοχλητική επικοινωνία του δικηγόρου ΑΛΑΙΝ-Κ.ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ- με τη φαρμακοβιομηχανία που νομικά εκπροσωπεί και η προσπάθεια που καταβάλλει να αποσιωπηθούν γεγονότα δυσφήμισής της, η αδιάλειπτη τηλεφωνική συνομιλία του εμπόρου ΜΙΣΕΛ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ-με τη μανούλα του, αποπροσανατολίζουν τους συνομιλητές από τον λόγο της επίσκεψης των γονέων του θύτη, που προφανώς ήθελαν να ζητήσουν ευγενικά συγγνώμη για το χτύπημα που κατάφερε ο γιος τους στο παιδί των οικοδεσποτών.
Στην εξέλιξη της ασυμφωνίας που δημιουργείται, αλλάζουν συνέχεια τα ζευγάρια που συμφωνούν, με την μητέρα του θύτη-ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΓΟΥΛΙΩΤΗ- να παθαίνει νευρικό κλονισμό και αλλόφρων να επιτίθεται σε όλους.
Η ΒΕΡΟΝΙΚΗ-ΛΟΥΚΙΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ- δημιουργός των μεγάλων συγχύσεων, προκαλεί και προκαλείται, επιτίθεται με πάθος, παρατείνει το αδιέξοδο.
Το κείμενο της ΡΕΖΑ εξαιρετικό, η κωμωδία διαδέχεται το δράμα, οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται τόσο στους κωμικούς, όσο και στους δραματικούς τόνους, η σκηνοθεσία δεν επιτρέπει κενά διαστήματα.
Ο Κ. ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ, στο διπλό ρόλο, του σκηνοθέτη και του πρωταγωνιστή, υπερασπίσθηκε με πάθος το ρόλο του, γοήτευσε και ενθουσίασε.
Ο Ο.ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, με το ξεχωριστό και λεπτό του χιούμορ, πιο αδιάφορος από τους υπόλοιπους, κατάφερε να αποσπάσει πυκνό γέλιο από το κοινό, κινούμενος με χαρακτηριστική άνεση.
Η ΣΤ. ΓΟΥΛΙΩΤΗ, υπέροχη σε όλες τις διακυμάνσεις του ρόλου της, λογική και νευρική συνάμα, ευγενική και επιθετική.
Τέλος, η Λ.ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, με χριστιανικές ιδεοληψίες, διήνυσε όλο το γκάμα της συμπεριφοράς, με επιτυχία, φθάνοντας μέχρι τη χυδαιότητα.
Το βράδυ του ΠΑΣΧΑ χαρήκαμε μια θαυμάσια παράσταση, που τη συνιστούμε ανεπιφύλακτα.
«Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ»
της Γασμίνα Ρεζά
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
ΠΑΙΖΟΥΝ: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Στεφανία Γουλιώτη, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Λουκία Μιχαλοπούλου
Πρόγραμμα παραστάσεων και περισσότερες πληροφορίες : δείτε εδώ
cityculture.gr/ γράφει ο Βαγγέλης Ραφτόπουλος