Ο Τζόνι πήρε το όπλο του | κριτική παράστασης

Written by

Ο Τζόνι πήρε το όπλο του | κριτική παράστασης από τον Βαγγέλη Ραφτόπουλο

Το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ ρίσκαρε με την επιλογή του αριστουργήματος του Ντάλτον Τράμπο , ο Τζόνι πήρε το όπλο του, σαν κλείσιμου της εαρινής περιόδου, αλλά δικαιώθηκε με την εξαιρετική αυτή παράσταση.

Το ομώνυμο κινηματογραφικό έργο του 1971 συγκλόνισε και απέσπασε διθυραμβικά σχόλια , συγκίνησε το παγκόσμιο κινηματογραφικό κοινό και θεωρείται από τα καλλίτερα έργα διαχρονικά.

Όμως η θεατρική διασκευή και απόδοση της Σοφίας Αδαμίδου, η σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα και η ερμηνεία του Τάσου Ιορδανίδη, αποθέωσαν το έργο και αποθεώθηκαν από τους θεατές.
Ο Τζόνι , στη διάρκεια του Α΄παγκόσμιου πολέμου, τραυματίζεται από νάρκη και μετατρέπεται σε ανθρώπινο ζόμπι, χωρίς χέρια, πόδια, όραση, ακοή, εγκέφαλο και μεταφέρεται σε νοσοκομείο , για να χρησιμοποιηθεί σαν πειραματόζωο.

Ο διωκόμενος από τον Μακάρθυ, Τράμπο, συγγράφει ένα αλησμόνητο έργο, όπου κυριαρχεί η αντιπολεμική θέση του, στην οποία πολύ γλαφυρά, αλλά και συμβολικά, καταγγέλλει τη θηριωδία των εμπνευστών των πολέμων και θρηνεί για τα θύματά τους.

Όμοια και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ , διαβάζει με αγωνία τη μοίρα των λαών, μετά τους πολέμους και κατατάσσει νικητές και νικημένους στην ίδια τραγική θέση, τη φτώχεια.

Ο Τζόνι, με μόνη διασωθείσα τη μνήμη του, αναπολεί την οικογένειά του, την ανακαλεί, της μιλάει, αντιλαμβάνεται ότι είναι ένας ζωντανός –νεκρός ή καλλίτερα ένας νεκρός-ζωντανός, ένα ασώματο-σώμα, που όμως θυμώνει, συγκινείται, επικοινωνεί με τις ευαίσθητες νοσηλεύτριες.
Η Αδαμίδου θίγει το πρόβλημα των πολέμων και το αναπτύσσει παγκόσμια και διαχρονικά, αναφέροντας πολέμους στο βιετνάμ, το Μεξικό και αλλού, επιμένει δε ότι τόσο η κήρυξή τους, όσο και τα αποτελέσματά τους είναι τραγικά για τις κοινωνίες.

Ο Ιορδανίδης –στο πιο τραγικό ρόλο της καριέρας του-συγκλόνισε, κουράστηκε, ίδρωσε, αφοσιώθηκε με πάθος στο ρόλο του, που τον τίμησε μe μεγάλη αξιοπρέπεια καθηλωμένος σε κρεβάτι-επιτυχημένη σκηνογραφική έμπνευση της Ηλένιας Δουλαδήρη- .
Η παράσταση άρτια και λεπτομερειακά προετοιμασμένη, ακραία και συνεπής με τη τεχνοτροπία του συγγραφέα, συγκίνησε τους θεατές.

cityculture.gr /Ο Τζόνι πήρε το όπλο του | κριτική παράστασης Βαγγέλης Ραφτόπουλος