Παζολίνι, κριτική της παράστασης | Θέατρο

Written by

Παζολίνι, κριτική από τον Βαγγέλη Ραφτόπουλο
Με την δραματουργική επεξεργασία, την έρευνα-επίπονη και μακροχρόνια-της κυρίας Αγγελικής Καρυστινού, που έκανε και τη σκηνοθεσία και τον Ένκε Φεζολλάρι να υποδύεται τον ΠΑΖΟΛΙΝΙ, παρακολουθήσαμε την ομώνυμη παράσταση στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ.
Η αποκάλυψη της λαμπερής αλλά και της σκοτεινής συνάμα ζωής του εξαιρετικού δημιουργού ,ασφαλώς και φωτίζει την ιδεολογική, φιλοσοφική και υπαρξιακή πλευρά του και μορφώνει τους ενδιαφερόμενους ανθρώπους που ασχολούνται με τη φιλμογραφία, τον ιδεαλισμό και τη ποίηση
Παράλληλα η εξομολογητική διάθεση του νεκρού ΠΑΖΟΛΙΝΙ –η παράσταση αρχίζει με τον θάνατό του-εκπλήσσει και ο ίδιος αναφέρεται σ την διαδρομή του, τις ιδέες του, τις ανησυχίες του, την ομοφυλοφιλία του.
Περιδιαβαίνοντας τον τόπο-ΟΣΤΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ- όπου έχασε τη ζωή του. Ο Μαρξιστής, αντιφασίστας και αντικονφορμιστής ΠΑΖΟΛΙΝΙ, ξεκινά τον μονόλογό του από τη γενέτειρά του ΜΠΟΛΩΝΙΑ το 1922, έτος γέννησ’ης του και ανόδου του ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ στην εξουσία, γράφει δε για τον αιρετικό εμπειρισμό.
Την εποχή εκείνη τα πήγαινα ακόμη καλά με τον πατέρα μου. Ήμουνα ιδιαίτερα πεισματάρης και καπριτσιόζος, αλλά κατά βάθος καλός.
Με τη μητέρα μου ήμουνα δεμένος με μια παθιασμένη αγάπη χωρίς ελπίδα.
Το 1942 μετακομίζει με τη μητέρα του στην ΚΑΖΑΡΣΑ, όπου γράφει τα ποιήματα στη ΚΑΖΑΡΣΑ.
Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, με έντονη προσωπικότητα, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες παγκοσμίως, με έργα σταθμούς, ‘όπως το ΑΚΑΤΟΝΕ, το ΜΑΜΑ ΡΟΜΑ, το ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, το ΘΕΩΡΗΜΑ, η ΜΗΔΕΙΑ, το ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ ΚΛΠ.
Σ αυτά προβάλλεται έντονα η αηδία του για την αστική τάξη, η συμπάθειά του για το υποπρολεταριάτο, η ενόχλησή του από κάθε μορφής εξουσία.
Ο ίδιος αναφέρει ότι ο λαός πρέπει να τροφοδοτείται με δικαιώματα και όχι με ελπίδες και κύριο θεώρημά του είναι ότι η ζωή συνεχίζεται ερήμην του θανάτου.
Ο θάνατός του το 1975 ήταν προιόν πολιτικής δολοφονίας και παρ όλα αυτά χρεώθηκε στον νεαρό ΠΙΝΟ ΠΕΛΟΖΙ.
Ο ΦΕΖΟΛΛΑΡΙ σε ένα δύσκολο ρόλο, ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά και διήλθε με άνεση τις ατραπούς τουέργου.
Χαρακτηριστική ήταν η αμοιβαία αγάπη ΠΑΖΟΛΙΝΙ –ΚΑΛΛΑΣ, που ενδυναμώθηκε με τη σκηνοθεσία του στη ΜΗΔΕΙΑ, όπου η Ελληνίδα καλλιτέχνιδα έδωσε ρεσιτάλ.
Η παράσταση άρεσε στο κοινό που τη χειροκρότησε θερμά.-

cityculture.gr/ Παζολίνι, κριτική της παράστασης  | Θέατρο | Βαγγέλης Ραφτόπουλος