Περιμένοντας στη στάση τα λεωφορεία που έκαναν στάση συμπαράστασης προς την ΕΡΤ μου ήρθαν στον νου οι στίχοι του Νεγρεπόντη «Δεν θα περάσει ο φασισμός» (εσύ Λοίζε έφυγες νωρίς).
Δεν με ένοιαξε όμως η μη έλευσή τους καθώς τα δημόσια μέσα μεταφοράς εξέφραζαν τη συμπαράστασή τους για το κλείσιμο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης.
Δυστυχώς το λεωφορείο δεν πέρασε ο φασισμός όμως πέρασε και περνάει και τις συνέπειές του τις βιώνουμε όλοι και όλες μας στο πετσί μας. Πού είναι οι Έλληνες εκείνοι που αντιστέκονταν, που είχαν οράματα, όνειρα, ελπίδες. Πώς όλα αυτά βάρυναν σιγά σιγά στις πλάτες, στις καρδιές μας καθώς μεταμορφώθηκαν σε life style επιλογές ζωής.
Φταίμε όλοι μας. Στερήσαμε ένα μέλλον ελπιδοφόρο από τα παιδιά μας…
Αφορμή για τις μελαγχολικές μου σκέψεις το βάναυσο κλείσιμο βέβαια των κρατικών καναλιών, με συνοπτικές διαδικασίες, από μια τρικομματική κυβέρνηση και η οποία βέβαια, ενώ το φαγοπότι συνεχιζόταν και συνεχίζεται με τους Κεδίκογλου να διορίζουν αβέρτα κουβέρτα στην ΕΡΤ ιδιαίτερους και παρατρεχάμενους, γιους, κόρες και μπατζανάκια, ρουθούνι δεν άνοιγε. Όλα αγγελικά και όμορφα πλασμένα πάλι…
Τακτικές αυταρχικών καθεστώτων που αντί να βρουν λύσεις, να εφαρμόσουν νόμους, να κόψουν «κώλους» δικών τους υπουργών και συνεργατών κόβουν μόνο των άλλων που δεν φταίνε.
Γνωστά πλέον όλα αλλά εξακολουθούν να πονούν πολύ και να μας σημαδεύουν με το βαθύ στίγμα που αφήνει ο αυταρχισμός από όπου και αν προέρχεται.
Όχι δεν υπερασπίζομαι τα κρατικά κανάλια. Εχουν βαθύ το αίσθημα της ευθύνης και αυτά με τη μη φωνή τους (τώρα ξαφνικά βγήκαν όλα στη φόρα;) . Υπερασπίζομαι όμως το δικαίωμα μου να ζω σε μια όχι κατ’ επίφαση δημοκρατία.
Αλήθεια θα αφαιρεθεί τώρα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ το τέλος υπέρ ΕΡΤ;