Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο, Θεσσαλικό Θέατρο – κριτική παράστασης

Written by

Το Θεσσαλικό θέατρο, με μία ιστορία πολλών δεκαετιών και πετυχημένων παραστάσεων, κατέχει μία αξιοζήλευτη θέση ανάμεσα στα θεατρικά σχήματα που παράγουν πολιτισμό και διακρίνονται για τη ποιότητα τόσο των έργων που ανεβάζουν όσο και για την αποτελεσματικότητά τους.

Στο Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο το θέατρο αναμετρήθηκε με την ομότιτλη κινηματογραφική ταινία των Φώσκολου-Γεωργιάδη και κέρδισε το κοινό, προσφέροντας μία αριστουργηματική παράσταση, με έξοχη σκηνοθεσία της Κυριακής Σπανού, υπέροχα σκηνικά του Απόστολου Βέττα και καταπληκτικές ερμηνείες.

Η υπόθεση του έργου έχει να κάνει με την αδικία  που εξαπλώνεται στο θεσσαλικό κάμπο, την εκμετάλλευση των αγροτών από τους γαιοκτήμονες, τον αυταρχισμό των τελευταίων, την υπακοή των αγροτών, τις αντιδράσεις τους απέναντι στην άθλια συμπεριφορά των αφεντικών τους και τέλος τη συσπείρωση των κολλίγων με τελικό αποτέλεσμα την εξέγερσή τους στο Κιλελέρ.

Κύριο πρόσωπο στην όλη ιστορία υπήρξε ο Μαρίνος Αντύπας, διαχειριστής της περιουσίας του θείου του, που αγωνίσθηκε με τόλμη και πειθώ για την ίση κατανομή της γης στους χωρικούς και σαν φυσικό επακόλουθο υπήρξε η άγρια δολοφονία του, με το σπόρο όμως της αντίδρασης και της διεκδίκησης να φυτεύεται στα μυαλά των αδικημένων.

Χαρακτηριστική όμως στο έργο υπήρξε και η διαμάχη δύο αδελφών -τσιφλικάδων που συγκρούονται και μισούνται θανάσιμα, με τον ένα να επιμένει στην τυραννική συμπεριφορά έναντι των εργαζόμενων, να τους θεωρεί κτήμα του και με τον άλλο να πιστεύει ότι η γη ανήκει σε όσους την δουλεύουν.

Τραγική φιγούρα ήταν ο πατέρας τους, που πάλευε για την ομόνοια των γιων του, πληρώνοντας στο τέλος με τη ζωή του τις αξίες του.

Την ίδια τύχη όμως είχε και ο αυταρχικός γιος που πνίγηκε από καταπιεσμένο εργάτη.

Το έργο, μνημείο μνήμης στους αγώνες και τις θυσίες των αγροτών του θεσσαλικού κάμπου, διανθίσθηκε από εικόνες -θαυμάσιες αυτές του θερισμού-, από μουσικές και τραγούδια θεσσαλικά, από ένταση και ρυθμό, από υψηλό φρόνημα, από θρίαμβο τελικά.

Όλοι οι αγώνες των εργατών και των αγροτών -παγκόσμια- βάφτηκαν με πολύ αίμα. Αίμα όμως που έθρεψε πάθη και δίκαια αιτήματα και τελικά σαν αποτέλεσμα είχαν τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των αγωνιστών.

Η Κυριακή Σπανού παρουσίασε ένα δράμα σφυγμομέτρησης του «είναι» και παρακολούθησης των συναισθηματικών μεταπτώσεων των ηθοποιών, εξέφρασε τη τεχνοτροπία του συγγραφέα, δίδαξε τους ρόλους στη κόψη του ξυραφιού, έσπρωξε τις καταστάσεις στα άκρα, χωρίς να βλάψει τις ισορροπίες της φόρμας και ακολούθησε τη Μπρεχτική αποστασιοποίηση.

Οι ηθοποιοί -με προεξάρχοντα τον πατέρα- Αλέξανδρο Μούκανο – Θανάσης Ζέρβας στο ρόλο του Αντύπα, Ιωσήφ Ιωσηφίδης στο ρόλο του αυταρχικού αδελφού, ο Χρήστος Κορδελάς στο ρόλο του δίκαιου αδελφού, ο Δημήτρης Μαμιός στο ρόλο του κολλίγου και η Μαρσέλα Λένα στο ρόλο της εργάτριας, συγκλόνισαν με τον τρόπο που κινήθηκαν και με το βαθύ συναίσθημα που πρόδιδε η φωνή τους και η έκφραση του προσώπου τους.

Η μουσική του Κώστα Βόμβολου ήταν θαυμάσια, η κίνηση της Σταματίας Καγκελάρη υποδειγματική και το βίντεο-γωτογραφία του Γιάννη Χατζηαντωνίου χρήσιμη.

Ταυτότητα παράστασης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Προσαρμογή – Σκηνοθεσία: ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΠΑΝΟΥ
Σκηνικά: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ – ΦΩΚΙΩΝ ΒΕΤΤΑΣ
Κοστούμια – Κατασκευές: ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΙΔΕΡΙΔΟΥ
Μουσική: ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΜΒΟΛΟΣ
Κίνηση: ΡΟΥΛΑ ΚΑΡΑΦΕΡΗ
Βοηθός σκηνοθέτης: ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΚΑΓΚΕΛΑΡΗ
Φωτογραφία – Βίντεο: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Φωτισμοί: ΖΩΗ ΜΟΛΥΒΔΑ ΦΑΜΕΛΗ
Βοηθός Σκηνογράφου: ΜΑΡΙΑ ΟΣΣΑ

Παίζουν (αλφαβητικά): 
ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΕΡΒΑΣ
ΙΩΣΗΦ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΔΕΛΑΣ
ΜΑΡΣΕΛΑ ΛΕΝΑ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΜΙΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΥΚΑΝΟΣ