Μία καταπληκτική σύνθεση συγγραφής, σκηνοθεσίας και ερμηνειών απολαύσαμε στο θέατρο ΑΜΑΛΙΑ, μια παράσταση με υπέρμετρη αξία, σεβασμό στους θεατές, μια παράσταση που συγκλόνισε και έθελξε όλους τους παρευρισκόμενους.
Δύο δίδυμα, συγγραφικά-αδελφοί ΚΟΥΦΑΛΟΙ- και ερμηνευτικά-ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ ΖΑΛΜΑΣ- και ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ- δημιούργησαν και πραγματοποίησαν ένα αξιομνημόνευτο θέαμα, από τα λίγα που έχουμε τη τύχη να απολαμβάνουμε.
Η αγέρωχη ΛΗΔΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ, πάντοτε θαυμάσια, συνήρπασε με το μειλίχιο παίξιμο μέσα σε τραγικές καταστάσεις σε ένα ρόλο τραγικό, βαθειάς όμως κουλτούρας και ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΑΛΜΑΣ, αλλόφρων, λαϊκός τύπος, αμήχανος και αγχώδης, σε πλήρη αντίφαση με την ιρακινή συμπατριώτισά του, μεταπίπτει από τη μία κατάσταση στην άλλη με χαρακτηριστική άνεση, προσπαθώντας να βρει λύση σε μια μάλλον εχθρική χώρα, τη ΓΕΡΜΑΝΙΑ.
Δύο πρόσφυγες στην ίδια πόλη, νοιώθουν άβολα, δυσκολεύονται να ενσωματωθούν, κοντράρονται μεταξύ τους, προσπαθούν να αποτινάξουν τους θανάτους, τους βιασμούς και τους εξευτελισμούς στη χώρα τους, τις επικίνδυνες καταστάσεις στις βάρκες που τους μετέφεραν στην ΕΥΡΩΠΗ.
Σαν σίδερο που καίει οι αναμνήσεις τους τρυπούν το νου, τους τραυματίζουν τη ψυχή, τους παγιδεύουν στο παρελθόν.
Και η μόνη εφικτή λύση, η μοναδική που απομένει, είναι η ασφυκτική συνένωσή τους, το σφιχταγκάλιασμά τους, βάλσαμο αναπόφευκτο και σωτήριο, στην ερημιά του χωροχρόνου.
Οι δυο τους είναι όλος ο κόσμος, η τρυφερότητα του ενός για τον άλλο αποτελεί το απίστευτο αντίδοτο στη σκληρότητα του νέου τόπου.
Ένα έργο αποκλειστικά ρεαλιστικό, επίκαιρο και διαχρονικό, τραγικό και αξιοπρεπές συνάμα, εντάσσεται με ευκολία στα καλλίτερα θεατρικά έργα των τελευταίων δεκαετιών.
Οι αδελφοί ΚΟΥΦΑΛΟΙ, με μοναδική μαεστρία κάλυψαν τα φανερά και μυστικά κομμάτια των μεταναστών, ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους και αποτέλεσαν την αφορμή για μία παράσταση που έδωσε φωνή και χρώμα σε ένα άψυχο κείμενο, που μετάβαλε το γραπτό κείμενο σε ζωντανή και θαυμάσια ιστορία.
Η αγάπη, που όλα τα συγχωρεί και τα υπομένει, είναι η τελική νικήτρια σε μια θυελλώδη σχέση, σε μια σχέση απομόνωσης και φόβου.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ εισέπραξε από τους πολύ καλούς ηθοποιούς το άριστα της ερμηνείας τους,σκηνοθετώντας απέριττα αλλά μαγικά, με ρεαλισμό αλλά και συναίσθημα.
Οι εκλεκτοί ηθοποιοί ήταν υπέροχοι, όπως και η μουσική και οι φωτισμοί.
Αξίζει να δούμε όλοι το θαυμάσιο αυτό έργο.-
cityculture.gr/ γράφει ο Βαγγέλης Ραφτόπουλος