Το βρακί Κριτική από τον Βαγγέλη Ραφτόπουλο
Ο Καρλ Στέρνχαιμ -1878/1942- Γερμανός δραματουργός, σατιρικός συγγραφέας, εξπρεσιονιστής , με εξέχον συγγραφικό έργο στους δύο προηγούμενος αιώνες, επιδίωξε και κατώρθωσε να καυτηριάσει την υποκρισία της αστικής γερμανικής τάξης και να καταδικάσει τη νοοτροπία των μικροαστών που βολεύονταν με μία επιτηδευμένα αφελή συμπεριφορά και διασκέδαζαν, αγνοώντας αρχές, αξίες και ήθη.
Ο Στέρχαιμ με το βρακί του-1910- που πέφτει, συμβολίζει και τη πτώση ολόκληρης της κοινωνίας, μιας κοινωνίας σαθρής και ενός συστήματος πλήρους από ευνοιοκρατία και παρεμβατισμό.
Δύο υπέροχοι άνθρωποι, που υπηρετούν τη τέχνη τίμια, παθιασμένα και ιδανικά, ο Γρηγόρης Μήττας και η Καρίνα Ιωαννίδου, παρέλαβαν ένα ψυχρό κείμενο, το μεταμόρφωσαν, το ζωντάνευσαν και το πρόσφεραν στους θεατές του θεάτρου-μπουτίκ Φλέμιγκ σαν ένα εύγεστο και δροσερό χυμό, σαν ένα αντίδοτο στη κρίση-οικονομική, θεσμική, κοινωνική-, σαν μια θεραπεία στη κατάθλιψη.
Ένα πανηγύρι στήθηκε στο θέατρο με στοιχεία μιούζικαλ, επιθεώρησης, κωμωδίας, με υπέροχα τραγούδια και ηθοποιούς να παίζουν, να χορεύουν και να τραγουδούν.
Η Λουίζι Μάσκε-Χριστίνα Μαγκάκη- σύζυγος του Τέομπαλντ Μάσκε-Νίκος Παπάζογλου- χάνει το βρακί της που της πέφτει στη παρέλαση μπροστά στα μάτια επισήμων και μη.
Με αφορμή το βρακί διαδραματίζονται επεισόδια με έντονα κωμικά και διασκεδαστικά στοιχεία,στα οποία συμμετέχουν-πλην του ζεύγους- οι δύο ενοικιαστές τους Σκασόν-Φώτης Πολίτης- και Σκαρόν-Νίκος Φρατζέσκος-, καθώς και η γειτόνισσα Ντόυτερ-Μαρία Πασχάλη-.
Οι ερωτικές συνευρέσεις που ακολουθούν-κρυφίως και φανερώς- δίνουν ένα απολαυστικό τέμπο στο έργο, όλοι τελικά γίνονται μία οικογένεια και η Λουίζι καθίσταται έγκυος, με τον πατέρα να μην αποκαλύπτεται.
Ο Μήττας σκηνοθέτησε εξαιρετικά μία θυελλώδη παράσταση, καθοδήγησε ορθά τους ηθοποιούς, που με προεξάρχουσα την Χριστίνα Μαγκάκη, δημιούργησαν μια ωραία ομάδα που διασκέδασε το κοινό, με το τελευταίο να τους χειροκροτεί σε όλη τη διάρκεια του έργου και να τους αποθεώνει στο φινάλε.
Το βρακί – μέρες και ώρες παραστάσεων
cityculture.gr/ Το βρακί | κριτική παράστασης / Βαγγέλης Ραφτόπουλος