Ανοιξιάτικος αέρας φύσηξε και καθάρισε η θάλασσα, στο φως του ήλιου φτερούγισαν ανέμελα, πουλιά ταξιδιάρικα και κοίταξαν από ψηλά τις πληγές του χειμώνα στη γη με τις μαργαρίτες και τα κρίνα.
Τρένα κουβαλούν ανθρώπους εδώ κι απ΄αλλού φερμένους κοψιές παλιομοδίτικες, μαυριδερές, φεύγουν για άλλα χώματα και η πόλη αιχμαλωτίζει κάτι από το πονηρό και ασίκικο μάτι τους.
Στους δρόμους γράφεται η ιστορία τους, διασχίζουν τις πόλεις με τρένο και αναζητούν τα λιβάδια, ν΄ανάψουν φωτιές, να πουν ιστορίες, ν΄αγαπήσουν τις νεαρές και ψηλές κοπέλες, να ακούσει η νύχτα το τραγούδι τους.Να γεννηθούν παιδιά στο ξημέρωμα, να κυλήσει ο χρόνος ο ελάχιστος και ο μέγας,να λάμψουν τα άστρα στο νερό και να ξεπλυθούν τα παλιά αίματα.
Στον καθρέφτη των πόλεων μια στιγμή βλέπεις κάτι από την ύλη τους ρούχα παλιά, αχτένιστα μαλλιά, όργανα μουσικής, το πρωτόγονο γέλιο, το λιγνό κορμί, την αύρα του μόχθου στα κουρασμένα μάτια. Ασκέρι χωρίς τόπο,κάτω από τις εκκωφαντικές τροχιές των αεροπλάνων, τους θορύβους της ζωής που έχει πατρίδα, για για πόσο ακόμη κανείς δεν ξέρει,μια θάλασσα σαν αρχιπέλαγος.Ζωή στην άγονη γραμμή, στον αέρα των ουράνιων τόξων, στις χαρακιές της μοίρας. Στη σκόνη των πόλεων ο τενεκεδένιος αχός καλύπτεται από φράσεις αλλόκοτες, ήχους κινητών, μαρσαρίσματα,μουσικές μεγαφώνων, αγαθά μιας τελειωμένης νεότητας στο τσίρκο της επίδειξης και της ματαιότητας.Όμως ο μύθος της ομορφιάς κερδίζει προς στιγμή και το βασίλειο σώζεται και το παιχνίδι αρχίζει.
Θέλεις να ακούσεις το τραγούδι της ερήμου, να μάθεις στα χαρτιά τη μοίρα, να αγγίξεις τα ασημένια κέρματα, να δεις της τύχης τα γραμμένα, να περιπλανηθείς, να παραπλανηθείς και να γυρίσεις με απαντήσεις στο αίνιγμα. Αλλά για να γυρίσεις πρέπει να δεις το σκοτεινό πρόσωπο του νερού, τη θάλασσα που αφήνεις πίσω, να δεις τους δρόμους, τα πρόσωπα, να αφουγκραστείς αυτό που σ΄έκανε να πονέσεις, να δεις τη ζωή για να ακούσεις συγκινημένος ένα τραγούδι γιατί αύριο θα είσαι αλλού και κανείς δεν θα ξέρει το όνομά σου, το όνομα της πόλης σου δε θα το΄χει ακούσει κανείς και η χώρα σου θα΄ναι άγνωστη και συ δε θα μπορείς να επιστρέψεις γιατί και οι δικοί σου τράβηξαν για αλλού και είσαι μόνος. Για να μεγαλώσεις μέσα στα τσιγγάνικα τραγούδια την κλωστή του μίτου σαν αρχέγονος μύστης.