Ξένος ήμαν κι ήρθα τώρα από μέρος μακρινό…
Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο…
Τίνος ει σπέρματος, ω ξένε, φώνει πατρόθεν;
Τόλμα ξείνος επί ξένης… ΣΟΦΟΚΛΗ ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ .
Ιστορίες ονομάτων –Μνήμης αποτύπωμα
Αριθμών αναγνώσεις, ειδήσεις ανωνύμου πόνου, η καθημερινότητα που ανατρέπουν νούμερα τραπεζών, σπαταλημένες ζωές,θυσία στο βωμό των χρημάτων, ικεσίες, γραφές, μιας πατρικής γης ο χτύπος, μιας αγκαλιάς το ιδεόγραμμα, ενός σπιτιού ο γαλάζιος ίσκιος, ο δημόσιος χώρος σα θεατρική σκηνή όπου το πάσχον σώμα εκμυστηρεύεται μυστικά και επιζητεί των χρησμών τον στέφανον. ..Ο Οιδίπους τυφλός και γέρος καταφεύγει ικέτης στη δημοκρατική πόλη της Αθήνας, γυρεύοντας τόπο θανάτου, διωγμένος από την πατρική γη…
Στο διαχρονικό ιστό των αρχαίων μύθων, στις παλαιές λέξεις, στον ονομάτων το χορό, στη ροή του χρόνου,στο φως των πόλεων, στων ιστοριών τις ιστορίες,διαβάζεις στον αστρικό χάρτη την ενέργεια που γεννά το σύμπαν και επιστρέφει στο τίποτα το υλικό αποτύπωμα.
Στην αύρα της θάλασσας του αρχιπελάγους ο πρίγκηπας των κρίνων και η γυμνόστηθη θεά, της Αφροδίτης το κοχύλι και του Διός ο κεραυνός, των εραστών τα παιχνίδια και το κλάμα της νέας ζωής. Γνώριμα πρόσωπα, λόγια, όνειρα.
Αυτούς που έζησαν εδώ τους είδες στην αναλαμπή του ουράνιου τόξου που ενώνει τις δυο πλευρές της χρωματικής κλίμακας,άκουσες τις ίδιες μουσικές στο βουητό των ανέμων,ταξίδεψες στους ίδιους δρόμους ,σώματα, βιβλία, νησιά,συζητήσεις,γιορτινά τραπέζια, χαμόγελα, μιας εποχής το χρυσό ίχνος σα κίτρινη γύρη στα λουλούδια.
Αυτούς που έζησαν εδώ, τους ποιητές, τους φιλοσόφους, αυτούς που ερωτεύτηκες, αυτούς που σ’ έκαναν να γελάσεις ανέμελα, τους φίλους και τους φίλους των φίλων στις γραμμές των ηφαιστείων, στη γεωγραφία μιας χώρας.
Στο μελανό πέλαγος της επιστροφής, στου νόστου το τραγούδι, της Οδύσσειας το καραβάνι στο πρόσωπο και στο σώμα του Οδυσσέα, μνήμης ουλή, ποιητή έργο.
Αυτούς που έζησαν εδώ τους ξέρεις, αιώνες τώρα στο παιχνίδι της ζωής τι κι αν νικήθηκαν και δεν τους βλέπει πια το φως του ήλιου, εσύ τους ήξερες και δε θα τους ξεχάσεις. Αστερισμών σκόνη, στο στερέωμα της νύχτας χρυσό φως. Ιστορίες ονομάτων.