‘’ Όποιος ζει μέσα στην αγάπη ζει μεσα στον Θεό,κι ο Θεός μέσα σ’αυτόν’’ Α΄ Ιω.4,16 Είτε είσαι χριστιανός ή άλλης θρησκείας είτε άθρησκος, κάθε χρόνο ακούς το όνομά του ενόψει συγκεκριμένης θρησκευτικής εορτής: Ιησούς Χριστός. Δεν χρειάζεται να τον έχεις μελετήσει ή να τον έχεις ασπαστεί, για να καταλάβεις τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει
Caravaggio Ο άπιστος Θωμάς, 1601-1602, Λάδι σε καμβά, 107×146 εκ., Sanssouci, Potsdam Η ιστορία της απιστίας του αποστόλου Θωμά αιμοδοτεί γλαφυρά την ένταση της ίδιας της έννοιας ˝απιστία˝ .Ο επονομαζόμενος και Δίδυμος, η μνήμη του εορτάζεται στις 6 Οκτωβρίου. Ο Θωμάς έδρασε ως απόστολος σε Συρία, Περσία, Ινδία, Κίνα. Υπάρχει μάλιστα μια ολόκληρη απόκρυφη φιλολογία σχετικά
Το πασχαλινό τραπέζι έχει παρέλθει. Ό,τι έχει απομείνει δεν είναι παρά ελάχιστα ψιχία. Ίσως αξίζει τον κόπο να περισώσουμε ορισμένα: Μάρτυρες της Αναστάσεως έγιναν οι γυναίκες διότι εκείνες γνωρίζουν από αγάπη και πίστη Κατά τον ενταφιασμό του Ιησού, παρούσες ήταν οι : Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία (μητέρα του Ιακώβου ), και η Σαλώμη (σύζυγος
˝Εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφου εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως , και δεόμεθα σου όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον˝ . Είναι η ευχή που λέει μέσα στο κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου ο πατριάρχης Ιεροσολύμων, λίγο πριν την αφή του αγίου φωτός. Εκείνη την ώρα τι συμβαίνει
Είναι η 5η ατομική έκθεση της Έλενα Παπαδημητρίου υπό τον τίτλο sabir , την οποία παρουσιάζει στην γκαλερί Σκουφά στο Κολωνάκι (Αθήνα) , σε επιμέλεια της Λουίζας Καραπιδάκη.
Λιάνα Καρρά – Εικαστικός του Εντός ‹‹Τον κορυδαλλό τον ακούς όταν δεν τον βλέπεις, όπως την έμπνευση τη βρίσκεις όταν δεν την κυνηγάς. Μαθημένη στην ένδεια η πέτρα δεν ζητά ούτε να φέρει πίσω τη μέρα ούτε να την ωθήσει μπροστά ›› ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ[1] Στο νησί της Αίγινας, λίγους μήνες πριν, είχε παρουσιαστεί μια εικαστική έκθεση
Απέναντι σε μια εποχή ανέραστη, τυχαίνει να γίνεις μάρτυρας μιας φάτνης που κάηκε ̇ η φάτνη πάντως της Βηθλεέμ δεν γίνεται να καεί, καθότι συνιστά τρόπο ύπαρξης
αφιερωμένο σε κείνη την κοκέτα… Ήταν αρχές του φθινοπώρου, όταν η κυρία Ζωζώ επέστρεφε στην Αίγινα ύστερα από επίσκεψη στον ένα της γιο, τον Ιάκωβο ˙ οδοντοτεχνίτης ο ίδιος, βίωνε την οικονομική κρίση να ταλανίζει και τον δικό του τομέα. Μάλλον είχε στριμωχτεί αρκετά εξαιτίας ενός υψηλού δανείου που ᾿χε πάρει, προκειμένου να αποκτήσει δικό
Πέμπτη μεσάνυχτα, κι ενώ πίνεις το τσάι σου με φρούτα του δάσους, η ματιά σου κοντοστέκεται σε μια ορισμένη παράγραφο από το βιβλίο θεολογίας που μελετάς ενόψει του εορταστικού δωδεκαημέρου : ‹‹ Αρκεί να γνωρίζει κανείς το ποιητικό μέτρο που αρνείται μετά μανίας τόσο την εωσφορική, απόλυτη εσωστρέφεια που επιμένει να αγνοεί τον ουρανό, όσο
« Πρέπει να ξέρουμε να παραδινόμαστε στο όνειρο, όταν το όνειρο μάς παραδίνεται» Αλμπέρ Καμύ ( Η έρημος ) Στην καρδιά μιας άψυχης εποχή σαν κι αυτή που βιώνουμε τελευταία, όπου οι περισσότεροι κλειδαμπαρωμένοι καρδιακά λαχταρούν διακαώς μια θέση στο δημόσιο, έναν ήρεμο γάμο κι ένα σπιτάκι, γίνεται αντιληπτό συχνά- πυκνά πως η πραγματικότητα της ζωής
Πρόσφατα, δέχθηκα μία ηλεκτρονική επιστολή από την κυρία Χ.Α. ̇ αναγνώσκοντας την βρήκα ιδιαιτέρως αξιόλογη, γιʹαυτό και σας την παραθέτω αυτούσια: ‹‹ Αξιότιμε κύριε, ‘’έτσι είναι η ζωή μου, γεμάτη κύκλους πεταμένους χωρίς εμένα μέσα, εγώ μένω έξω. Εξακολουθώ να προσπαθώ να σχεδιάσω τον κύκλο που θα κλείσει μαζί μʹεμένα, που θα είναι ολοστρόγγυλος και
Ιούλιος του 2013,και επικρατεί παντού καύσωνας. Άραγε, είμαι σε μια εποχή που νιώθω την ανάγκη να λογοδοτήσω για το παρόν, ή , απλώς να σκουπίσω τον ιδρώτα του προσώπου μου λίγο πριν τεμαχίσω το καρπούζι που βρίσκεται μπροστά μου ; Ο σαιξπηρικός Άμλετ θα απαντούσε: Ώ καρδιά μου, να μη χάσεις / την ανθρωπιά σου.
‹‹ Δεν είχα άλλη παρηγοριά στη μεταμόρφωσή μου παρά μόνο ότι έβλεπα να μεγαλώνουν τα γεννητικά μου μόρια. Έγινα γάιδαρος. Αν κι ήμουν τώρα ένας χοντρογάιδαρος, διατηρούσα ακόμη το ανθρώπινο λογικό ›› Απουλήιος Ο χρυσός γάιδαρος ή Οι μεταμορφώσεις Όταν τα ερωτήματα δεν πηγάζουν από μέσα σου, τότε να είσαι σίγουρος ότι θα σου έρθουν
« Όταν η συνείδηση χάσει τη συνήθεια να βλέπει σε έναν πίνακα την αναπαράσταση από τοπία της φύσης ,παναγίες και αδιάντροπες αφροδίτες, τότε θα δούμε το καθαρά ζωγραφικό έργο ›› Καζιμίρ Μάλεβιτς, Γραπτά Η βραβευμένη σε διεθνείς διαγωνισμούς ζωγραφικής Μιλένα Δημητροκάλλη φέτος το καλοκαίρι εκθέτει στο νησί της Μυκόνου υπό τον τίτλο Χάος και Αρμονία .
‹‹ Παρέρχεται ο κόσμος και πρέπει πάνω μου να σε φέρω ›› Πάουλ Τσέλαν Στον υλικό κόσμο του γίγνεσθαι κι έξω από τα βοσκοτόπια της αγέλης, όταν μια προσωπικότητα είναι ενιαία, έχει ενότητα και στον τρόπο που εκφράζεται : ο Νεκτάριος Κοντοβράκης, γέννημα-θρέμμα της Αίγινας, πέρα από δεινός ιστιοπλόος, είναι ένας γνήσιος καλλιτέχνης του σήμερα,
‹‹ Αν θέλουμε να καταλάβουμε, πρέπει να καταφάσκουμε και, αν θέλουμε να νιώσουμε, πρέπει να δοθούμε ›› Jean-Paul Sartre, Ο ΑΓΙΟΣ ΖΕΝΕ[1] Αν, τελευταία, νιώθουμε την ψυχή μας να περιπλανιέται σαν σκυλί έξω στους δρόμους, τότε δεν έχουμε παρά να κλείσουμε τα μάτια ώστε να αναδυθεί μέσα απ ᾿ τη σκόνη η Βαγδάτη των ονείρων μας.