Ντίνα Γιαννουπλάκη

Website URL: http://cityculture.gr/ntina-giannouplaki

Ποιος φταίει; ο οδηγός του ΟΑΣΘ ή ο επιβάτης

Ο οδηγός του λεωφορείου ήταν παλιός συνάδελφος. Μόλις τον είδα γύρισε το μυαλό μου πολλά χρόνια πίσω. Λίγο πιο μεγάλος από εμένα, μετρίου αναστήματος. Εκείνο που ξεχώριζα πάντα πάνω του, ήταν τα ζωντανά του μάτια και ένα καθαρό χαμόγελο μικρού παιδιού. Πάντα μου άρεσαν οι άνθρωποι με παιδικό χαμόγελο. Είναι ακίνδυνοι και έτοιμοι για όλα.

Στα όρια της αντοχής μας

Δύσκολες οι εποχές, δύσκολες και οι συνθήκες και εμείς ακροβατούμε στα όρια της αντοχής μας. Προσπαθώντας να αντεπεξέρθουμε σε όσα έχουμε να κάνουμε υιοθετώντας οποιαδήποτε πιθανή λύση, που θα αυξήσει τις δυνάμεις μας. Λίγο το γυμναστήριο, λίγο οι βιταμίνες, λίγο το να διαβάζουμε άρθρα ψυχολογίας που αφορούν στην θετική ψυχολογία και ενέργεια. Μεταφυσικές ανησυχίες και

Όχι πια έρωτες..

Tα πιο δυνατά του συναισθήματα τα νιώθει κάποιος όταν ερωτεύεται. Αλίμονο σε όποιον δεν ερωτεύτηκε, δεν τον ερωτεύτηκαν και σε όποιον δεν ερωτεύεται αυτά που κάνει. Ο έρωτας οφείλει να είναι πηγή ενέργειας στην ζωή μας. Κάπως έτσι κρατιόμαστε ζωντανοί και μπορούμε να προχωράμε, κάπως έτσι κάνουμε σκόνη τις καλύτερες αντιρυτιδικές κρέμες και βγάζουμε τις

Σου μιλάω με ακούς;

Γιατί είναι δύσκολο  να μας ακούνε και να μας καταλαβαίνουν; Για ποιο λόγο δε ακουγόμαστε ενώ είμαστε σίγουροι ότι μιλάμε απλά και κατανοητά; Ποιες λέξεις είναι οι κατάλληλες για να ενεργοποιήσουν τα αισθητήρια του συνομιλητή μας; Διάλογος, επικοινωνία. Απαραίτητη η προϋπόθεση ύπαρξης ενός πομπού και ενός δέκτη. Απλό και κατανοητό καθ’ όλα, όμως πολλές φορές

Τα Χριστούγεννα φέτος

Μέσα στην κρίση, μέσα σε αυτά τα Χριστούγεννα τι να ελπίσει κάποιος; Λίγο μουδιασμένες μοιάζουν αυτές οι γιορτές ποτισμένες από θανάτους, ανθρώπους που έχασαν τις ζωές τους, από άλλους που περπατάνε παραμιλώντας. Άνθρωποι που έφυγαν έξω. Η ζωή μας στολισμένη με λαμπάκια. Πόσο δυνατά θα είναι άραγε ώστε να μας ταξιδέψουν για λίγες μέρες. Όχι

Tι πάει στραβά και δε μας αγαπάνε;

Όλοι μας θεωρούμε δεδομένο πως αγαπάμε τον εαυτό μας. Όλοι μας θέλουμε να μας αγαπάνε. Τότε τι πάει στραβά και δε μας αγαπάνε; Γιατί μοιάζει τόσο δύσκολο να έχουμε έναν άνθρωπο δίπλα μας; Πριν πούμε οτιδήποτε θα ήταν καλό να προσδιορίσουμε την σχέση μας με την αυτογνωσία. Πόσο καλά γνωρίζουμε τον εαυτό μας και τις

Μια κούπα καφέ κρύβει πιο πολλά από έναν καφέ.

Τελειώνοντας μια εβδομάδα, η κούπα του καφέ δίπλα στο γραφείο μου είναι σταθερή εικόνα , σταθερή μονάδα μέτρησης των ημερών που περνάνε, της διάθεσης, του ελεύθερου χρόνου, των σκέψεων. Ανάλογα με τη διάθεση, επιλέγω και την κούπα. Ανάλογα με τις μέρες συσσωρεύονται και οι κούπες στην κουζίνα. Επτά ημέρες, επτά κούπες. Ανάλογα με τον χρόνο

Οι άνθρωποι που μας αγαπάνε είναι πάντα δίπλα μας.

Οι άνθρωποι που μας αγαπάνε είναι πάντα δίπλα μας. Δε χρειάζεται να κάνουν πομπώδεις πράξεις για να  το δείξουν. Αρκεί που ξέρουν να πετάξουν ένα χαμόγελο τη σωστή στιγμή. Να νιώσουν πότε χρειαζόμαστε λίγη δύναμη και να μας την προσφέρουν. Να μας κοιτάξουν βαθιά στα μάτια και να εντοπίσουν το συννεφάκι. Οι άνθρωποι που μας αγαπάνε,

Καναμε “ποδαρικό” και φωτογραφήσαμε τη νεα παραλία

Ανοίγει η παραλία επιτέλους! Περπατώντας στην παραλία σκεφτόμουν πόσο σχετικό πράγμα είναι ο χρόνος. Μπορεί να μην αφήνει τα σημάδια του πάνω μας, ίσως λόγω καλού “deal” μαζί του, αλλά δε συμβαίνει το ίδιο και με τα πράγματα γύρω μας. Αλλάζουν τα κτίρια, οι δρόμοι, τα μαγαζιά. Κοιτώντας την ανὰπλαση της νέας παραλίας νιώθω ότι

Όταν το μυαλό θέλει να ξεφυγει δεν το εμποδιζει τίποτα.

Όταν το μυαλό θέλει να ξεφυγει δεν το εμποδιζει τίποτα. Και αυτό είναι κάτι που συχνά το συναντάμε και το νιωθουμε. Ο άνθρωπος είναι γεννημένος για ταξίδια και για νέα πράγματα. Έχει γεννηθεί για να μαθαίνει και να εξερευνά. Αν δεν υπήρχε αυτό το στοιχείο μπορεί ο άνθρωπος να περνούσε όλο το μέρος της ζωής