βιβλιοκριτικές

Άμος Οζ, «Η νύχτα του συγγραφέα» (κριτική)

«Να λοιπόν οι κυριότερες ερωτήσεις: Γιατί γράφεις; Γιατί γράφεις ειδικά μ’ αυτό τον τρόπο; Σ’ ενδιαφέρει να επηρεάζεις τους αναγνώστες σου, και αν ναι, προς ποια κατεύθυνση επιδιώκεις να τους κατευθύνεις; …Γιατί αφηγείσαι σχεδόν αποκλειστικά την αρνητική πλευρά κάθε πράγματος; …Είσαι στρατευμένος συγγραφέας, και αν ναι, υπέρ τίνος; Οι ιστορίες σου είναι αυτοβιογραφικές ή δημιουργήματα

Μίκαελ Σίσκιν : Η κόμη της Αφροδίτης (κριτική)

«ΕΡΩΤΗΣΗ: Περιγράψτε εν συντομία τους λόγους για τους οποίους ζητάτε άσυλο στην Ελβετία. ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτοί θα με σκότωναν. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχετε διαβατήριο ή κάποιο άλλο έγγραφο που να πιστοποιεί την ταυτότητά σας; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. ΕΡΩΤΗΣΗ: Υποβάλατε αίτηση παροχής ασύλου σε άλλες χώρες; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχετε νομική εκπροσώπηση στην Ελβετία; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. Πάνω απ’ το κεφάλι

Γιώργος Μιχαηλίδης : Άγιοι έρωτες, Τα χρόνια της οργής

Πρόκειται για το δεύτερο μέρος της τριλογίας «Άγιοι έρωτες» (το πρώτο μέρος που κυκλοφόρησε το 2011 είχε σαν υπότιτλο «Τα μεγάλα χρόνια») του συγγραφέα και σκηνοθέτη του θεάτρου Γιώργου Μιχαηλίδη.   1914-1922. Τα χρόνια της οργής! Η Ιστορία σαν καταιγίδα θα παρασύρει τους ήρωές μας, θα παρασύρει τον τόπο μας, θα ανατρέψει τα πάντα και θα

Οικείες απιστίες – Χανίφ Κιουρεϊσι – βιβλιο-κριτική

«…Άμα είναι να βάλεις τις φωνές, δεν είσαι καθόλου κουρασμένη , της λέω. Τι θες να κάνω , αφού μόνο με τις φωνές ακούς. Με εξουθενώνεις Κι εσύ το ίδιο. Έτσι μου ‘ρχεται να σηκώσω το χέρι και να τη χτυπήσω.Αν το κάνω, θα καταλάβει. Με τους δικούς μας γινόμαστε αναγκαστικά πολιτικάντηδες, διπλωμάτες. Κρατιέμαι για

Τζούλιαν Μπαρνς : Ένα κάποιο τέλος (κριτική)

«Πόσο συχνά διηγείται κανείς την ιστορία της ζωής του; Πόσο συχνά την προσαρμόζει, την εξωραΐζει και κάνει ύπουλες και πανούργες περικοπές; Και όσο περισσότερο τραβάει η ζωή σε μάκρος, τόσο λιγοστεύουν εκείνοι από τους γύρω μας που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την εξιστόρησή μας, να μας θυμίσουν ότι η ζωή μας δεν είναι η ζωή

Πέτερ Χόε : Η δεσποινίς Σμίλλα διαβάζει το χιόνι (κριτική)

Πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ένταση και περιπέτεια,προβλήματα ένταξης,αποδοχής και διερεύνησης της έννοιας «ταυτότητα», πολιτικές εκμετάλλευσης του αδύναμου (στην περίπτωση της Δανίας η Γροιλανδία, στην περίπτωση του Δυτικού κόσμου η φύση των παγετώνων και η φύση εν τη ευρεία έννοια), η μεγαλούπολη, οι συνήθειες και οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας  σαν μια αιώνια διδαχή της κοινότητας προς τα νεαρά

Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε :Το κίτρινο γιλέκο (κριτική)

…Πλησίασα το λοχαγό, εντυπωσιασμένος. Ο κύριός μου κοιτούσε τη βασιλική άμαξα να απομακρύνεται. Το κομψό καπέλο του Γουαδαλμεδίνα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την υπόλοιπη εμφάνισή του – λασπωμένος, αξύριστος, χτυπημένος, με σκισμένα ρούχα. Όπως κι εγώ. Όταν έφτασα πλάι του, διαπίστωσα πως γελούσε ευχαριστημένος, σχεδόν από μέσα του. Στράφηκε και μου έκλεισε το μάτι,

Γιώργος Ρωμανός : Γιούντιν, Μια γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη

Γιούντιν Μια γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη Μυθιστόρημα 1 (Κείμενο οπισθόφυλλου) Μυθιστόρημα, σελ. 411, εκδόσεις Άγκυρα Η Αντζέλ, Μια γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη, είναι Εβραία και αφηγείται την ιστορία της οικογενείας της, που αρχίζει πριν από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και φτάνει στη δεκαετία του 1990. Η οικογένειά της έχει φιλικές σχέσεις με μία άλλη οικογένεια,

Jo Nesbo : Νέμεσις (κριτική)

Το βιβλίο «Νέμεσις» του Νορβηγού συγγραφέα JO NESBO, αφηγείται ιστορίες ληστειών, φόνων, ιστορίες ανθρώπων  που συγκυρίες τους οδήγησαν σε παραβατικές συμπεριφορές και στο έσχατο όριο βίας και αυτοκαταστροφής. Κάτω από το άγρυπνο μάτι της αστυνομίας, στο κέντρο του Όσλο, γίνεται μια ληστεία  σε τράπεζα και ο ληστής , που δεν παίρνει τα χρήματα στον καθορισμένο χρόνο,

Τζων Μπάνβιλ : Η θάλασσα (κριτική)

«Στεκόμουν μέχρι τη μέση σ’ ένα νερό τόσο διάφανο…ξαφνικά, όχι, όχι ξαφνικά, αλλά με ένα είδος ορμητικής άνωσης, φούσκωσε ολόκληρη η θάλασσα, με ανασήκωσε, κι έπειτα με προσγείωσε πάλι στα πόδια μου, όπως πριν, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Και πράγματι, είχε συμβεί το τίποτα, το μεγαλειώδες τίποτα… Τότε ήρθε μια νοσοκόμα να με

Νίνο Χαριτισβίλι : Κοφτερή Αγάπη (κριτική)

«Το σώμα του άλλου, που σ’ εμποδίζει να δεις την ψυχή του.Αχ, πόσο το μισώ αυτό το τείχος»Μαρίνα Τσβετάγιεβα. Το βιβλίο της Νίνο Χαρατισβίλι «Κοφτερή Αγάπη», μιλάει για έναν απόλυτο έρωτα, για μια οικογένεια,για αναμνήσεις, για ρόλους και σχέσεις,  σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση γεμάτη ένταση, ενοχή και πάθος.Η συγγραφέας μιλάει για τα παιδικά χρόνια του Ίβο

Ντάτσια Μαραϊνι : Η μακριά ζωή της Μαριάννα Ουκρία (κριτική)

«…Έτσι γεννήθηκες, κωφάλαλη». «…Ωστόσο η επιθυμία να ξαναρχίσει την πορεία είναι πιο δυνατή. Η Μαριάννα καρφώνει το βλέμμα στα κιτρινωπά, κελαρυστά νερά και ρωτάει τις σιωπές της. Η απάντηση όμως που παίρνει είναι πάλι μια ερώτηση. Και είναι μουγκή». Η ιστορία της οικογένειας Ουκρία-Σεμπαρράς,   ξεκινάει με το ταξίδι από τη Μπαγκερία στο Παλέρμο του δούκα

ΝΙκόλ Ρούσσου: Πες τη μορφίνη ακόμη τη ψάχνω (κριτική)

Είναι το πρώτο βιβλίο της Νικόλ Ρούσσου και ένα  από τα καλύτερα βιβλία της σύγχρονης νεοελληνικής λογοτεχνίας. Με μεγάλη άνεση το εντάσσω στα αγαπημένα μου, αυτά που ξεχωρίζω, αυτά που προτείνω, αυτά που ξαναδιαβάζω. Ένα άριστο δείγμα εμπνευσμένης γραφής που σε παρασύρει να ξεχάσεις πως πρέπει να φας, το ραντεβού που έχεις, τη περασμένη ώρα,

Georges Simenon: Το χιόνι ήταν βρώμικο (κριτική)

  Ο ήρωας αυτού του μυθιστορήματος είναι ο φρανκ Φριντμάιερ,  ένας έφηβος, ένα αδίστακτο πλάσμα, που όταν στο τέλος της ιστορίας συλλαμβάνεται, ανακρίνεται και οδηγείται σε εκτέλεση είναι νηφάλιος  και υιοθετεί τις κινήσεις των πριν από αυτόν καταδικασθέντων . «…Δεν είμαι ούτε φανατικός ούτε ταραχοποιός ούτε πατριώτης. Είμαι ένα κάθαρμα. Από τότε που κάνετε τις

Γκλυν Αϊλιφ: Οι Πύλες της Τροίας (κριτική)

Θα είμαι ειλικρινής. Μυθολογία, και ιστορία ήταν μαθήματα αγγαρεία όταν ήμουν στο σχολείο. Και μετά, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, καθηλώθηκα μπροστά στην μικρή οθόνη για να παρακολουθήσω το σήριαλ “Εγώ ο Κλαύδιος”. Έτσι γνώρισα τον λάτρη της αρχαίας Ελλάδας και Ρώμης, Ρόμπερτ Γκρέιβς, ο οποίος μέσα από το βιβλίο του “Ηρακλής ο συνταξιδιώτης μου” μου

Χρήστου Γιανναρά : Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων (κριτική)

Θα μπορούσα να το παρομοιάσω με την απόπειρα που κάνεις για να διαβείς ένα φαράγγι που όλοι λένε πως το ξέρουν μα ελάχιστοι το έχουν περάσει. Συναντάς εκατοντάδες άγνωστα φυτά που αν θα έπρεπε να τα ονοματίσεις ένα προς  ένα θα ήθελες πολλούς μήνες για να κάνεις τη διαδρομή.  θα συναντήσεις δεκάδες εικόνες από αυτές

Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν : Οι θάλασσες του Νότου (κριτική)

Τον Μονταλμπάν τον γνώρισα κάπως παράξενα. Ήταν ένα καλοκαίρι σε ένα κάμπιγκ στη Χαλκιδική. Ώρες αραγμένος κάτω από τον σκιερό πλάτανο σε μια αιώρα ατένιζα το τίποτα και γέμιζα με τα πάντα. Βιβλία και μουσικές ήταν το καλυτερότερο μου μετά την πρωινή βουτιά στην άδεια θάλασσα. Με αφορμές που δεν είναι του παρόντος να γραφτούν

Ντέιβιντ Λις : Ο έμπορος του καφέ (κριτική)

Ο Έμπορος του Καφέ, ένα μυθιστόρημα αρκετά ενδιαφέρον στη «σύλληψη» μιας ατμόσφαιρας εμπορικών δραστηριοτήτων στην πόλη Άμστερνταμ του 1659,  όπου  Ολλανδοί, Εβραίοι, Πορτογάλοι, Δανοί, Γάλλοι, Τούρκοι, Ασκεναζίμ,  κυνηγούν εμπορικές ιδέες  στην έξαψη του κέρδους, ρισκάροντας τους  κώδικες του καλού  κοινωνικού ονόματος, κάτω από τον νόμο των θρησκευτικών απαγορεύσεων και των πολιτισμικών διαφορών. Ο κεντρικός ήρωας

Ζουλφί Λιβανελί : Το σπίτι στον Βόσπορο (κριτική)

Το βιβλίο «το σπίτι στον Βόσπορο» του Τούρκου συγγραφέα Ζουλφί Λιβανελί, είναι ένα μυθιστόρημα  την ιδέα του οποίου, όπως μας εξομολογείται ως αφηγητής, συλλαμβάνει  μέσα στην ομίχλη του Βοσπόρου σε μια βενζινάκατο παρατηρώντας τις αλλόκοτες, διαφορετικές κοψιές των ανθρώπων. Η ευαίσθητη παρατηρητικότητά του, επικεντρώνεται στα πρόσωπα τα φερμένα απ’ αλλού, στο περιβάλλον της στιγμής με

Salman Rushdie: Οι σατανικοί στίχοι (κριτική)

«Για να ξαναγεννηθείς πρέπει πρώτα να πεθάνεις. Για να πατήσεις πάνω στο μητρικό κόρφο της γης, πρέπει πρώτα να πετάξεις. Πώς να χαμογελάσεις πάλι, αν δεν κλάψεις πρώτα? Πώς θα κερδίσεις την αγάπη της λατρεμένης σου, κύριε, χωρίς  ν’ αναστενάξεις από καημό?Αν θες να ξαναγεννηθείς…» «Οι Σατανικοί Στίχοι», του Ινδού συγγραφέα Σαλμάν Ρουσντί , είναι

Ντένι Γκετζ : Το θεώρημα του παπαγάλου. Μυθιστόρημα για τα μαθηματικά (κριτική)

Το Θεώρημα του παπαγάλου, είναι ένα βιβλίο για τα Μαθηματικά. Ο συγγραφέας του, καθηγητής της ιστορίας των επιστημών, στο πανεπιστήμιο Paris viii και μαθηματικός γράφει χωρίς λογοτεχνικές αξιώσεις ένα μυθιστόρημα (μεταφράστηκε σε δώδεκα γλώσσες), για την ιστορία των μαθηματικών συλλογισμών από την αρχαιότητα των Ελλήνων, Αιγυπτίων, Βαβυλωνίων, Ινδών, Ρωμαίων ως τα σύγχρονα μαθηματικά των αλγορίθμων,

Κούρτσιο Μαλαπέρτε : To Δέρμα (κριτική)

Το βιβλίο «Το Δέρμα» (1949) του Ιταλού συγγραφέα Κούρτσιο Μαλαπάρτε (ψευδώνυμο του Κουρτ Σούκερτ) είναι ένα βιβλίο έξυπνο, ειρωνικό, βαθύτατα φιλοσοφικό κάτω από τον πεσιμιστικό και κυνικό του πυρήνα και σπαρακτικά ανθρώπινο κάτω από τον θεματικό του μανδύα. Ο συγγραφέας οξυδερκής παρατηρητής της εποχής μετά τον β’παγκόσμιο πόλεμο, γράφει ένα βιβλίο για την αέναη σύγκρουση

Βικτωρία Καπλάνη :Σημείο φυγής (κριτική)

Η ποιητική συλλογή «ΣΗΜΕΙΟ ΦΥΓΗΣ» της Βικτωρίας Καπλάνη, με τις επί μέρους ενότητες «ΦΩΤΟ-ΠΑΙΓΝΙΑ»2008-2009 και «ΣΗΜΕΙΟ ΦΥΓΗΣ» 2010-2012 , εκδόσεις Γαβριηλίδης (επιμέλεια έκδοσης της ίδιας της ποιήτριας), περιλαμβάνει δεκατρία ποιήματα με επιμερισμό α, β, γ στην πρώτη ενότητα, οκτώ ποιήματα, άτιτλα, στη δεύτερη ενότητα και τέλος ένα άτιτλο ποίημα -επίλογο που τελειώνει με το στίχο

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι : Το Χωριό Στιεπαντσίκοβο (κριτική)

Το βιβλίο «Το Χωριό Στιεπαντσίκοβο» του Ρώσου συγγραφέα Φ. Ντοστογιέφσκι, είναι ένα έπος της Ρώσικης κοινωνίας του 19ου αιώνα,μια τοιχογραφία των κοινωνικών τάξεων στη μικροκλίμακα ενός αγροκτήματος, αλλά και μια διεισδυτική ματιά στη Ρώσικη ψυχή και τις αντιφατικές αντιδράσεις της. Μια ματιά στη λογοτεχνία και το Ευρωπαϊκό πνεύμα, στο ρόλο της διανόησης, τις ιδεολογίες, την

Αθηνά Κακούρη : Πριμαρόλια (κριτική)

γράφει η Άγγελα Μάντζιου Το βιβλίο της Αθηνάς Κακούρη «ΠΡΙΜΑΡΟΛΙΑ»(α΄έκδοση 1998), είναι μια αστική τοιχογραφία της Πατρινής κοινωνίας του 1890 και της αγροτικής παραγωγής της σταφίδας μέχρι τη σταφιδική κρίση και τη χρεωκοπία. Πριμαρόλι ονομάζονταν το πλοίο που φόρτωνε τον πρώτο καρπό της παραγωγής για τα λιμάνια της Ευρώπης και της Αμερικής, προσδοκώντας καλύτερη τιμή