Μεγάλα έργα τέχνης

Ιωάννης Αλταμούρας “ Το λιμάνι της Κοπεγχάγης ”

Ο Ιωάννης Αλταμούρας (1852-1878) αποδίδει το λιμάνι της Κοπεγχάγης το 1874. Είναι η περίοδος που συνεχίζει τις σπουδές του στην πρωτεύουσα της Δανίας με υποτροφία του ίδιου του Βασιλιά Γεώργιου Α’. Τα πρώτα του μαθήματα στη ζωγραφική τα έλαβε κατ’ οίκον, από τη μητέρα του, την Σπετσιώτισσα Ελένη Μπούκουρα. Εν συνεχεία, κατά τη διετία 1871-1872

Ο σουρεαλιστικός άγγελος του Salvador Dali

Σουρεαλιστικός άγγελος, 1983 Σαλβαντόρ Νταλί (1904-1989) Τον Μάη του 1953 στο «Ημερολόγιο για μια ιδιοφυΐα», ο Νταλί έγραψε: «Από την ανατολή μέχρι το βράδυ έφτιαξα έξι πρόσωπα αγγέλων. Εκρηκτικά και με τόσο μεγάλη ομορφιά, που παρέμεινα εξαντλημένος και άκαμπτος». Οι άγγελοι αποτελούν υπερφυσικά όντα που συναντώνται σε πολλά θρησκευτικά συστήματα. Συνήθως αποτελούν τη μεσολαβητική βαθμίδα

Οι πατατοφάγοι (1885) Βίνσεντ βαν Γκογκ (Vincent van Gogh)

Ένα από τα πιο γνωστά έργα του Ολλανδού καλλιτέχνη Vincent Willem van Gogh είναι Οι πατατοφάγοι (“The Potato Eaters”) (1885). Ο ζωγράφος ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένος για το έργο του αυτό παρότι σύμφωνα με τον ίδιο δεν ήταν τέλειο ακαδημαϊκά. Οι αναλογίες δεν είναι αυτές που θα έπρεπε να είναι τεχνικά. Ωστόσο ο Gogh θεωρούσε πως ο πίνακας αυτός ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από

Βίνσεντ βαν Γκογκ (Vincent van Gogh) Ανθισμένη Αμυγδαλιά (1890)

Με αφορμή την εποχή της άνοιξης που διανύουμε αλλά και την έκθεση «Van Gogh και Ιαπωνία» (“Van Gogh & Japan”) που λαμβάνει χώρα στο Μουσείο Van Gogh στο Άμστερνταμ (23 Μαρτίου-24 Ιουνίου 2018) επιλέξαμε το συγκεκριμένο έργο Ανθισμένη αμυγδαλιά (“Almond blossom”) (1890). Ίδιας θεματικής πολλούς πίνακες φιλοτέχνησε ο μεταϊμπρεσιονιστής καλλιτέχνης. Ο πίνακας είναι ένα από

El Greco “Ο διαμερισμός τω ιματίων” (El Espolio)

Έχοντας ξεκινήσει την περιπλάνησή του από τον μακρινό Χάνδακα, το σημερινό Ηράκλειο της Κρήτης, και ύστερα από μακρά παραμονή στην Ιταλία, ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco 1541-1614) εγκαθίσταται στην Ισπανία το 1577. Ονειρεύεται να εργαστεί για λογαριασμό του Φιλίππου του Β’. Την περίοδο εκείνη προσλαμβάνει πολλούς καλλιτέχνες προκειμένου να διακοσμήσει το νέο του ‘διαμάντι’, το

Τα σχέδια του Egon Schiele: Μια άλλη πτυχή του Αυστριακού εξπρεσιονιστή καλλιτέχνη

Ο Αυστριακός εξπρεσιονιστής καλλιτέχνης Egon Schiele (Έγκον Σίλε) (1890-1918) επηρεάστηκε από την Αρ Νουβό ενώ γνωστή ήταν η ιδιαίτερη σχέση που είχε με τον Gustav Klimt του οποίου υπήρξε προστατευόμενος. Η τέχνη του Egon Schiele απασχόλησε και προβλημάτισε το ευρύ κοινό σε τέτοιο βαθμό ώστε να κατηγορηθεί για πορνογραφία σε κάποια από τα έργα του

Vincent van Gogh, Νυχτερινό καφενείο με έναστρο ουρανό (1888)

Το Νυχτερινό καφενείο με έναστρο ουρανό (“The Café Terrace on the Place du Forum, Arles, at Night”) (1888) είναι ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες του Vincent van Gogh. Από τα πρώτα έργα που ο ίδιος φιλοτέχνησε κατά τη διαμονή του στην Άρλ. Ο van Gogh ένιωθε πολύ περήφανος για το συγκεκριμένο έργο, γεγονός που

Vincent van Gogh, Παπούτσια (1886)

Τα Παπούτσια (“Shoes”) (1886) είναι ένας πίνακας του Vincent van Gogh που ανήκει σε μια σειρά ίδιας θεματικής έργων του διάσημου Ολλανδού καλλιτέχνη. Σαν θεματική στην τέχνη είναι άκρως πρωτότυπη και ιδιαίτερη. Τα παπούτσια που είναι το κεντρικό θέμα της σύνθεσης είναι φθαρμένα και σε κακή κατάσταση, μοιάζουν με παπούτσια εργάτη. Σύμφωνα με κάποιον γνωστό

Οι αρραβώνες των Αρνολφίνι

Οι αρραβώνες των Αρνολφίνι είναι ένα από τα διασημότερα έργα του σημαντικότερου εκπροσώπου της Αναγέννησης του Βορρά, του Jan van Eyck. Η θέση του καλλιτέχνη στην κοινωνία των Κάτω Χωρών, του σημερινού Βελγίου και της Ολλανδίας, δεν ήταν ανάλογη μ’ αυτή των Ιταλών την ίδια εποχή. Εδώ ο καλλιτέχνης ανέρχεται στην κοινωνική κλίμακα μόνο αν

Jean-François Millet (Ζαν Φρανσουά Μιγέ) Ο σπορέας (1850)

Το γνωστό έργο Ο σπορέας (“Le semeur”) (1850) ανήκει στο Γάλλο καλλιτέχνη Jean-François Millet (Ζαν Φρανσουά Μιγέ) (1814–1875). Ο Millet ήταν ζωγράφος και χαράκτης και ανήκε στο ρεύμα των ρεαλιστών του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα καθώς και ιδρυτής της Σχολής του Μπαρμπιζόν. Κύρια χαρακτηριστικά της Σχολής ήταν η τοπιογραφία με στοιχεία είτε ρομαντικά είτε

Egon Schiele, Άνδρας και Γυναίκα (“Mann und Frau”) 1917

Ο πίνακας Άνδρας και γυναίκα (“Mann und Frau”) (1917) του Έγκον Σίλε (Egon Schiele) αποτελεί αντιπροσωπευτικό έργο εξπρεσιονισμού. Όπως είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, ο Schiele, πέρα από την προσωπογραφία ασχολήθηκε σε μεγάλο βαθμό και με την τέχνη του γυμνού σώματος σε τέτοιο βαθμό ώστε να κατηγορηθούν κάποια από τα έργα του ως πορνογραφικά, με

GUSTAV KLIMT, ΟΙ ΦΙΛΕΣ (“DIE FREUNDINNEN”) 1916-17

Το έργο Οι φίλες (“Die freundinnen”) (1916-17) ανήκει στα τελευταία έργα της καλλιτεχνικής πορείας του Αυστριακού ζωγράφου Gustav Klimt. Το έργο καταστράφηκε στην πυρκαγιά του Πύργου Ίμεντορφ το 1945 στην Αυστρία. Το 1917 ο ζωγράφος ορίστηκε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης μετά από την τέταρτη απόρριψη της αίτησής του ως επικεφαλής από

Diego Velazquez “Η Αφροδίτη μπροστά στον καθρέφτη”

“H Αφροδίτη μπροστά στον καθρέφτη” είναι το μοναδικό γυμνό του Ισπανού ζωγράφου Diego Velazquez (1599-1660) το οποίο σώζεται μέχρι τις μέρες μας. Απεικονίζει τη θεά του έρωτα, της ομορφιάς και της άνοιξης ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, με την πλάτη στον θεατή. Χωρίς τα στολίδια ή τα λουλούδια τα οποία συνήθως την συνοδεύουν, απλή και παραδόξως μελαχρινή,

Pablo Picasso Αγόρι με πίπα (“Garçon à la pipe”) 1905

Το έργο Αγόρι με πίπα (“Garçon à la pipe”) (1905) ανήκει στη Ροζ περίοδο (1904-1905) των έργων του Pablo Picasso. Κύρια χαρακτηριστικά της Ροζ καλλιτεχνικής περιόδου του  Picasso είναι τα γήινα χρώματα, οι αποχρώσεις του κόκκινου όπως είναι το ροζ, η λυρική διάθεση και η επιρροή από τους Γάλλους ζωγράφους. Το συγκεκριμένο έργο αναγνωρίστηκε διεθνώς

Tamara de Lempicka “Αυτοπροσωπογραφία στην πράσινη Bugatti”

Η Πολωνή Tamara de Lempicka (1898-1980) με την Αυτοπροσωπογραφία της στην πράσινη Bugatti, ενσαρκώνει όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά της femme fatale της δεκαετίας του ’20. Το βαρύ, λάγνο, ίσως μπλαζέ βλέμμα, το έντονο κόκκινο κραγιόν και τα λευκά γάντια γίνονται η επιτομή του στυλ και το σήμα κατατεθέν για την σύγχρονη, χειραφετημένη και απελευθερωμένη γυναίκα.

Ο Ευαγγελισμός στα έργα του El Greco

Τα έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου ή αλλιώς El Greco, όπως συνήθιζαν να αποκαλούν τον καλλιτέχνη οι Ιταλοί, αντλούν συχνά τη θεματολογία τους από βιβλικά χωρία όπως είναι ο Ευαγγελισμός στην Καινή Διαθήκη (Λκ 1, 26-38). Ο Ευαγγελισμός απαντάται κατ’ επανάληψη στα έργα του μεγάλου ζωγράφου. Μέσα από αυτά φανερή είναι η εξέλιξή του ως καλλιτέχνη,

Νικηφόρος Λύτρας, Αναμονή (1895-1900)

Ο Νικηφόρος Λύτρας (1832-1904) υπήρξε από τους κυριότερους εκπροσώπους της σχολής του Μονάχου. Φοίτησε στο Σχολείο των Τεχνών όπου αργότερα μάλιστα δίδαξε Στοιχειώδη Γραφική. Έπειτα μετέβη στο Μόναχο με υποτροφία της ελληνικής κυβέρνησης και την βοήθεια του βαρόνου Σίμωνα Σίνα για σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών (1860). Μετά το πέρας των σπουδών του, ο Λύτρας

«Η Συνάντηση» ή «Καλημέρα Κύριε Courbet» του Gustave Courbet

«Η Συνάντηση» είναι έργο του Γάλλου ρεαλιστή Gustave Courbet (1819-1877). Δεξιά για τον θεατή, ο ζωγράφος παριστάνει τον εαυτό του να περπατά στην εξοχή και να κάνει μία μικρή στάση προκειμένου να χαιρετίσει ένα φίλο και πελάτη του ο οποίος συνοδεύεται από τον υπηρέτη του. Βρισκόμαστε στο 1854, στην καρδιά του 19ου αιώνα, στη Γαλλία

Marc Chagall, Εραστές στις πασχαλιές (1930)

Πολλά έργα του Marc Chagall (1887-1985) όπως το συγκεκριμένο Εραστές στις πασχαλιές (“Lovers among lilacs”) (1930) έχουν έντονο το σουρεαλιστικό στοιχείο, ωστόσο ο ίδιος απέρριπτε τον χαρακτηρισμό του «σουρεαλιστή». Ο  Chagall περισσότερο θεωρούσε πως «ο κόσμος μέσα μας είναι πιο αληθινός απ’ τον ορατό κόσμο. Όταν κανείς αποκαλεί ψευτιές ή παραμύθια όσα του φαίνονται παράδοξα,

Το «Κόκκινο Δωμάτιο» του Henri Matisse

Το «Κόκκινο Δωμάτιο» είναι ένα από τα διασημότερα έργα του Γάλλου Henri Matisse (1869-1954) και φιλοτεχνήθηκε το 1908. Επρόκειτο να διακοσμήσει την τραπεζαρία της έπαυλης του Ρώσου επιχειρηματία και συλλέκτη Sergei Shchukin στη Μόσχα. Αρχικά ο Matisse είχε σκοπό να δημιουργήσει ένα έργο αφιερωμένο στο μπλε με τίτλο Harmony in Blue ωστόσο το έντονο κόκκινο

Κρήνη του Marcel Duchamp

Το 1917 ο Marcel Duchamp (1887-1968), συμμετείχε σε μία έκθεση ανεξάρτητων καλλιτεχνών στη Νέα Υόρκη, που οργανώθηκε σύμφωνα με το μοντέλο του Salon des Intependants του Παρισιού. Κάθε καλλιτέχνης με τη συνδρομή των 6 δολαρίων μπορούσε να εκθέσει ως και δύο έργα. Ο Duchamp λοιπόν συμμετείχε στην έκθεση αυτή με την πασίγνωστη Κρήνη (Fountain), υπογράφοντας

Koloman Moser, Mermaid (1914)

Ο Koloman Moser ήταν Αυστριακός καλλιτέχνης που εκτός από τη ζωγραφική ασχολήθηκε με τις γραφικές τέχνες, την εικονογράφηση, την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, το σχεδιασμό επίπλων, τη χειροτεχνία και τη σκηνογραφία. Θεωρείται ένας από τους εκπροσώπους του κινήματος της Απόσχισης ή αλλιώς του Ζετσεσιονισμού (1897). Το κίνημα της Απόσχισης, με πρώτο του πρόεδρο τον Gustav Klimt,

Ταυτόχρονη Όραση του Umberto Boccioni

Ο Umberto Boccioni (1882-1916) στο έργο του Ταυτόχρονη Όραση παρουσιάζει μία δυναμική σύνθεση-ύμνο στην φουτουριστική ιδεολογία. Βίαιες διαγώνιοι, ζωντανά και παλλόμενα χρώματα, κατακερματισμένες φόρμες και υποκειμενική προοπτική συνθέτουν ένα φαντασμαγορικό και επαναστατικό σκηνικό. Μία γυναίκα κρεμιέται από το μπαλκόνι και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα κάτω στην πλατεία. Η μορφή κυριαρχεί και πλαισιώνει τη δράση στο μακρινό

Egon Schiele, Οι Εραστές (1914-1915)

Οι εραστές ή αυτοπροσωπογραφία με την Wally (“Liebespaar / Selbstdarstellung mit Wally”) (1914-1915) είναι έργο του αυστριακού εξπρεσιονιστή και με επιρροές από την Αρ Νουβό ζωγράφου Egon Schiele. Το έργο Οι εραστές βρίσκεται στο μουσείο Leopold της Βιέννης στην Αυστρία, όπου μπορεί κανείς να βρει τα περισσότερα έργα του Schiele. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο

Edgar Degas, Το Λουτρό (“The Tub”) 1886

Το Λουτρό (“The Tub”) (1886) ανήκει στον Γάλλο ιμπρεσιονιστή ζωγράφο και γλύπτη Edgar Degas. Ο ίδιος δεν αποδέχονταν τον χαρακτηρισμό του ως ιμπρεσιονιστή και προτιμούσε αυτόν του ρεαλιστή. Μεγάλο μέρος των έργων του Degas καταλαμβάνουν θεματικά χορεύτριες και γυναικεία γυμνά. Ιδιαίτερη έμφαση έδινε ο ζωγράφος στην κίνηση και στην εντύπωση που αυτή προκαλούσε. Τα έργα