Πέτρος Γραμμενίδης

Website URL: http://cityculture.gr/petros-grammenidis

Όταν όλα είναι σκούρα …κάνε διάλειμμα

Όταν βλέπεις το μαύρο να σκεπάζει τον ουρανό σου, όταν η κατάθλιψη σου χτυπά τη πόρτα, χρειάζεσαι από κάπου να πιαστείς. Ή θα τα ακουμπήσεις στην ιατρική επιστήμη, ή θα κατεβάσεις τα ρολά για να απομονωθείς λέγοντας δεν μπορώ άλλο. Tο Άγιο πνεύμα το χτύπησε κάποιος λαθροκυνηγός για αυτό μη περιμένεις ουρανοκατέβατη βοήθεια. Αφού δεν

Τριαντάφυλλα στό παράθυρο (Ανδρέας Εμπειρίκος)

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι ἡ χαμέρπεια. Ὑπάρχουν ἀπειράκις ὡραιότερα πράγματα καὶ ἀπ’ αὐτὴν τὴν ἀγαλματώδη παρουσία τοῦ περασμένου ἔπους. Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ ἀγάπη. Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ ἀτελεύτητη μᾶζα μας. Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ λυσιτελὴς παραδοχὴ τῆς ζωῆς μας καὶ τῆς κάθε μας εὐχῆς ἐν παντὶ

Σοφία Δημοπούλου (συγγραφέας)

H Σοφία Δημοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, η καταγωγή της όμως είναι από τα Λουσικά, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό. Εργάστηκε ως μηχανικός στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Lapis lazuli,

2cellos, η μουσική είναι μία, πανέμορφο video

Οι 2cellos είναι οι  Λούκα Šulić και Stjepan Hauser. Το βίντεο απεικονίζει το δίδυμο να παίζει μπροστά σε ένα  μπαρόκ ακροατήριο, το οποίο σύντομα αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά 🙂 Η μουσική ξεκινά με ένα κλασικό κομμάτι, αλλά σύντομα ο ρυθμός αυξάνεται και τα δύο τσέλο  μετατρέπονται σε ροκ συγκρότημα. Η μουσική τελειώνει με τα βιολοντσέλα να μιμούνται τον ήχο

Ευαγγελία Μητσοπούλου (πιανίστα – καθηγήτρια στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης)

Απέσπασε το Πρώτο Βραβείο ανάμεσα σε 300 πιανίστες που συμμετείχαν απ’όλον τον κόσμο στο Διεθνή Διαγωνισμό Πιάνου Brandshaw & Buono 2014 της Νέας Υόρκης. Είναι θεσσαλονικιό πιανίστα και  μουσικολόγος και ταυτόχρονα καθηγήτρια πιάνου στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. Το όνομα της Ευαγγελία Μητσοπούλου*.  Με αφορμή τη βράβευση συναντηθήκαμε με την κα Μητσοπούλου και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία

Όσκαρ Ουάιλντ, ο εστέτ που ερωτοτροπούσε πάντα με το ωραίο

Ο Όσκαρ Ουάιλντ ήταν μια “θεατράλε” προσωπικότητα, ιδιαίτερα ταραγμένη αλλά όχι διαταραγμένη, που πάνω από όλα (έμπνευση, οξυδέρκεια, ιδιοφυΐα, εκκεντρικότητα)  είχε ένα απαράμιλλο στυλ!   Η αυλαία για την μεγάλη αυτή φυσιογνωμία της τέχνης, έπεσε το 1900 μόνο ημερολογιακά. Την ημέρα που πέθανε. Στην πραγματικότητα όμως, η αυλαία, ακόμη παραμένει σαν διαρκή ανάσα ανοιχτή για τους άπειρους θαυμαστές του αλλά

Λορίν Μπακόλ: Ο άνδρας πρέπει να έχει μυαλό, χιούμορ, μαγκιά, ευφυΐα, balls

Η Λωρίν Μπακόλ (16 Σεπτεμβρίου 1924 – 12 Αυγούστου 2014), γεννήθηκε με το όνομα Μπέτυ Τζόαν Πέρσκε στη Νέα Υόρκη, ως μοναχοκόρη της Νάταλι (πατρικό όνομα Μπακόλ ή Βένσταϊν), μιας γραμματέως, και του Ουίλιαμ Πέρσκε, ενός πωλητή . Οι γονείς της πήραν διαζύγιο όταν ήταν έξι ετών. Τότε ήταν που υιοθέτησε το επώνυμο της μητέρας της.

Αυτοκαταστροφικός σαν καλλιτέχνης, 7 Έλληνες + 7 ξένοι δημιουργοί που αυτοκτόνησαν

” Ξέρεις, μερικές φορές νιώθω ότι οι καλλιτέχνες είναι σαν κυνηγοί μέσα στο σκοτάδι. Δεν ξέρουν ποιος είναι ο στόχος τους και δεν ξέρουν αν τον έχουν πετύχει.” Θάνατος στη Βενετία – Thomas Mann Τα βράδια μένανε άγρυπνοι, είχαν  εφιάλτες, παλαβές φοβίες, συντριπτικές ανασφάλειες και μια δίψα για ζωή, που δεν μπορούσε να τις σβήσει

Οι Noir Désir (Σκοτεινή Επιθυμία) το δημοφιλές γαλλικό ροκ συγκρότημα και η τραγική ανατροπή

Oι Noir Désir (Σκοτεινή Επιθυμία) είναι ένα δημοφιλές γαλλικό ροκ συγκρότημα, Ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια τους με υπέροχους στίχους είναι το Le Vent Nous Portera (θα μας πάρει ο άνεμος).

Σοφία Βόϊκου (συγγραφέας)

Με αφορμή το νέο της βιβλίο  «Το Μυστικό της Καταιγίδας» από τις εκδόσεις Ψυχογιός,  η συγγραφέας  Σοφία Βόϊκου  απάντησε στις ερωτήσεις  του thessaloniki-portal.gr. Η συγγραφέας κατέθεσε τις απόψεις της,  τον τρόπο σκέψης, τα συναισθήματα,  αλλά και το πόσο εφικτό είναι κάποιος που θέλει να γράψει ένα βιβλίο να βρει εκδοτικό οίκο για να αναλάβει την έκδοση. Παράλληλα μας ετοίμασε

Κική Δημουλά, για τον έρωτα: …είναι του ενός ο βασανισμός

«Οφείλει κανείς να ζει ένα πράγμα με την ένταση που του προκαλεί, κι ας βλάπτει το δεσμό αυτή η μονομερής ένταση. Κατά τη γνώμη μου, βλάπτεται ο δεσμός από το ότι το ένα μέρος παραπροσφέρει, παραπροσφέρεται, παρά είναι παράφορο. Αλλά είναι και τόσο απίθανο να συμπέσουν οι βαθμοί του αισθήματος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, παρά

Ξέρεις Καβάφη; τζάμπα θα πας ταξίδι (μια ωραία ιδέα)

Έναν πρωτότυπο τρόπο βρήκαν σε μια πόλη της Σιβηρία για να γιορτάσουν τα 215 χρόνια από την γέννηση του Πούσκιν, του μεγάλου Ρώσου ποιητή. Προσφέρουν δωρεάν διαδρομές με το μετρό (δωρεάν εισιτήρια)  για όσους γνωρίζουν από ποίηση.  Με αυτόν τον ευρηματικό τρόπο οι αρχές του Νοβοσιμπίρσκ στη Σιβηρία προωθούν την αγάπη στην ποίηση: όποιος μπορεί να απαγγείλει τουλάχιστον δύο στίχους από

33ο Φεστιβάλ Βιβλίου, 33 χρόνια πολιτισμός και …μπουρίνια στη Θεσσαλονίκη

Το Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης έχει συνδεθεί στη συνείδηση των Θεσσαλονικέων, με τις καθιερωμένες βροχές κατά τη έναρξη αλλά και τη διάρκεια της λειτουργίας του. Τη πρώτη χρονιά λειτουργίας του Φεστιβάλ το 1982, από το μπουρίνι που σηκώθηκε τα κύματα πλημμύρισαν τα περίπτερα με αποτέλεσμα τα βιβλία να ταξιδέψουν στη θάλασσα του Θερμαικού. Γκαντεμιά είπαν…. Μία

Κρίσεις με αφορμή το αυθόρμητο γράμμα-καταγγελία, για την αυτοκτονία του μαθητή

Το συγκεκριμένο γράμμα το έστειλε μία μαθήτρια στη LIFO. Σε όλο το διαδίκτυο κυκλοφορεί με τον politically correct τίτλο «Μια μαθήτρια εκφράζει την αγανάκτηση της για τις πανελλήνιες, με αφορμή τη αυτοκτονία του 18χρονου». Το περιεχόμενο βέβαια είναι γεμάτο με την (διόλου άδικη) αγανάκτηση και τον αυθορμητισμό της ηλικίας της.  Μάλιστα είχε και την συγκεκριμένη σημείωση:

Lindsey Stirling, το αγαπημένο ξωτικό με το θεικό ταλέντο…

Κάνει φιλανθρωπίες, δίνει πολλά χρήματα για τα παιδιά στην Αφρική, μοιράζει δώρα σε οικογένειες με οικονομικά προβλήματα και χαρίζει βιολιά σε παιδιά που δεν μπορούν να τους τα αγοράσουν οι γονείς. Επιπλέον είναι κουκλάρα και μοναδική μουσική ιδιοφυΐα.  Συνδυάζει καταπληκτικά κλασσικό βιολί και χορό. Είναι η μοναδική Lindsey Stirling.   Γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1986 στην Αμερική. Όταν

Η καταπληκτική δύναμη των λέξεων

Η ιστορία που θα παρακολουθήσετε στο παραπάνω βίντεο είναι απλή, συνηθισμένη και καθημερινή: Ένας τυφλός ηλικιωμένος έχει καθίσει στο δρόμο με ένα άδειο μεταλλικό δοχείο μπροστά του και ένα κομμάτι χαρτί δίπλα του που γράφει «Είμαι τυφλός, βοηθήστε με».

Ο κόσμος πηγαινοέρχεται μπροστά του, ένας δυο σταματάνε και ρίχνουν κάτι, αλλά οι περισσότεροι προσπερνούν αδιαφορώντας. Μέχρι που εμφανίζεται μια νεαρή γυναίκα, κάτι γράφει στο χαρτί του τυφλού και φεύγει.

Και ως εκ θαύματος, τα κέρματα αρχίζουν να πέφτουν… βροχή και ο γεράκος, όπως είναι φυσικό, έχει παραξενευτεί. Όταν, όμως, επιστρέφει η κοπέλα, όλες οι απορίες λύνονται…

Γιατί πραγματικά η δύναμη των λέξεων είναι τόσο μεγάλη που δεν το βάζει ο νους σας…

 

Στο πόλεμο, στη ζωή και στο έρωτα, δεν σου στρώνουν χαλί να περάσεις

Ήταν μια επίσκεψη στο Όρος. Ο ασκητής που μας φιλοξενούσε είχε διάθεση για κουβέντα. Μορφωμένος, πρώην σκηνοθέτης, με πολλές εμπειρίες και καλά διαβασμένος, ο καταλληλότερος συζητητής. «Θέλω να μιλήσουμε σχετικά με τη ύπαρξη του θεού» του είπα – έχοντας στο μυαλό μου ότι θα τον συντρίψω επιχειρηματολογώντας- «…αλλά όχι με υποθέσεις και ασάφειες, μόνο με 

«Όποιος δεν έχει την αγκαλιά που λαχταρά να χορτάσει την πείνα του, είναι και αυτός άστεγος…

Με κοίταζε έντονα. Τα μάτια του στρογγυλά, το βλέμμα χαμένο, μία παράξενη σύνθεση φοβισμένου αδέσποτου και ενός είρωνα με βαρύ παρελθόν.  Γνωστή φιγούρα, συχνάζει στη παραλία και κοιμάται όπου βρει. Με κοιτούσε όπως θα με κοίταζε μια εξημερωμένη κολοβή γέρικη αλεπού. «Δεν είμαι κλέφτης, ούτε αλήτης. Δεν έχω να φάω. Είμαι άστεγος, πεινάω, θέλω κάτι

Αφού έχω εσένα, ακόμη και σε μια άσχημη πόλη μπορούμε να περνάμε καλά

Έκανε την κίνησή του… Είχε μια μανία που μόνο ένας πολεμιστής της πρώτης γραμμής, σε μάχη σώμα με σώμα, μπορεί να βγάλει. Με μεγάλη ταχύτητα πλησίασε στη ρεματιά. Μα εντελώς ξαφνικά, για δικούς του λόγους, άλλαξε γνώμη και μερικά μέτρα πριν αγγίξει το έδαφος, με μεγαλοπρεπή αρχοντιά εκτοξεύθηκε πάλι στα ύψη. Ήταν ένας πολύ μεγάλος

Όχι, δεν είναι όλες ίδιες…

Δεν είναι όλες ίδιες. Αυτές που με τραβάνε διαβάζουν τα μάτια, έχουν ενοχές, μνήμες, άρωμα, είναι ερωτικές, μοιάζουν βασανιστικές, ειρωνικές, απειλητικές, εκκωφαντικά σιωπηλές, αμήχανες, νοσταλγικές, παλαβές, αέρινες. Δεν δίνουν υποσχέσεις. Είναι συνειδητές και αδυνατούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Στέλνουν κρυφά μηνύματα και μέσα σε λίγα λεπτά μπορούν να σου καταβροχθίζουν τα σπλάχνα… (Μετά αποκτούν

Κι αυτό που θέλω να σου πω …το πιο όμορφο απ’ όλα, δε στο `χω πει ακόμα.

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών είμαστε μες στο δικό μας κόσμο Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα Κι αυτό που θέλω να σου πω το πιο όμορφο απ’

Όταν οι άνθρωποι δημιουργούν στενές σχέσεις μεταξύ τους, η συμπεριφορά τους θυμίζει σκαντζόχοιρους

Στη θεωρία, κάποιος φιλόσοφος έλεγε «Όταν οι άνθρωποι δημιουργούν στενές σχέσεις μεταξύ τους, η συμπεριφορά τους θυμίζει σκαντζόχοιρους που προσπαθούνε να θερμαίνονται μια παγωμένη νύχτα. Το κρύο τους κάνει να αγκαλιάζονται και όσο πιο δυνατά το κάνουν, τόσο περισσότερο πονάνε απ’ τα τσιμπήματα που δέχονται, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να απομακρύνονται. Μετά ξανά το κρύο

ΝΙκόλ Ρούσσου: Πες τη μορφίνη ακόμη τη ψάχνω (κριτική)

Είναι το πρώτο βιβλίο της Νικόλ Ρούσσου και ένα  από τα καλύτερα βιβλία της σύγχρονης νεοελληνικής λογοτεχνίας. Με μεγάλη άνεση το εντάσσω στα αγαπημένα μου, αυτά που ξεχωρίζω, αυτά που προτείνω, αυτά που ξαναδιαβάζω. Ένα άριστο δείγμα εμπνευσμένης γραφής που σε παρασύρει να ξεχάσεις πως πρέπει να φας, το ραντεβού που έχεις, τη περασμένη ώρα,

Τι νόημα θα είχε η ομορφιά της ζωής, αν εσύ δεν βουτούσες μέσα της και αν αυτή δεν μπορούσε να σε ξεκάνει

Ο άνθρωπος είναι μια γκρίζα κάμπια, που εφορμά στη ζωή  μπουσουλώντας. Κανακεύεται και εκπαιδεύεται αρχικά, μαθαίνοντας να υπακούει σε νόμους, κανόνες, διαχωρίζοντας το σωστό από το λάθος, το επιτρέπεται από το απαγορεύεται,το ηθικό και το ανήθικο. Και σαν αλογάκι που του δίνουν ζάχαρη περιμένει την ανταμοιβή του (όντας μέσα στους κανόνες) που ποικίλει, ένας στόχος,

Με λένε, η Τάρα, μιλάω με το φεγγάρι

Σήμερα το πρωί είχα μια κουβέντα για την Ελλάδα, γιατί να μένουμε εδώ σε μια χώρα που δεν σέβεται τον πολίτη, με άθλιο σύστημα υγείας, είρωνες δημόσιους λειτουργούς κι όλα τα γνωστά αρνητικά μας.  Πολλοί με ευκολία δηλώνουν πως θέλουν να φύγουν, να βρούνε καλύτερες συνθήκες και όλα τα λογικά στεγνά και αχώνευτα.  Τι να

Χρήστου Γιανναρά : Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων (κριτική)

Θα μπορούσα να το παρομοιάσω με την απόπειρα που κάνεις για να διαβείς ένα φαράγγι που όλοι λένε πως το ξέρουν μα ελάχιστοι το έχουν περάσει. Συναντάς εκατοντάδες άγνωστα φυτά που αν θα έπρεπε να τα ονοματίσεις ένα προς  ένα θα ήθελες πολλούς μήνες για να κάνεις τη διαδρομή.  θα συναντήσεις δεκάδες εικόνες από αυτές

Οι Τούρκοι στη πλατεία Ταξίμ, οι Έλληνες στη πλατεία Τα Ξυν΄

Μία φωτογραφία μειονεκτεί… γιατί δεν μπορεί να σου κάνει αντίλογο. Μπορεί ο καθένας να της δώσει τη δική του ερμηνεία, αυθόρμητα με μια πρώτη ματιά, αυτό που του λέει να μιλήσει στη ψυχή του. Αλλά η ψυχή είναι κάτι που πρέπει να ελέγχεται… ελεύθερη προκαλεί κινδύνους Βλέπεις  ένα μελίρρυτο κορίτσι να περπατάει στη παραλία και

Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν : Οι θάλασσες του Νότου (κριτική)

Τον Μονταλμπάν τον γνώρισα κάπως παράξενα. Ήταν ένα καλοκαίρι σε ένα κάμπιγκ στη Χαλκιδική. Ώρες αραγμένος κάτω από τον σκιερό πλάτανο σε μια αιώρα ατένιζα το τίποτα και γέμιζα με τα πάντα. Βιβλία και μουσικές ήταν το καλυτερότερο μου μετά την πρωινή βουτιά στην άδεια θάλασσα. Με αφορμές που δεν είναι του παρόντος να γραφτούν