Ευαγγελία Κανταρτζή

Website URL: http://bit.ly/HCkmur

Mε μουσικές εξαίσιες με φωνές..Θεσσαλονίκη είσαι μια στον κόσμο δεν είναι άλλη (κριτική θεάτρου)

Πολυαναεμενόμενη η παράσταση του Κρατικού Θεάτρου «Με μουσικές εξαίσιες… με φωνές». Την όρεξη μας άνοιξε η παρουσίασή της ως happening σε δρόμους και γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Έξω από το Κρατικό, στην πλατεία Αριστοτέλους, στο Λιμάνι, στην Καλαμαριά, στον Εύοσμο, στο άνοιγμα της νέας παραλίας. Η ιστορία της Θεσσαλονίκης μέσα από τη μουσική. Από το 1912

Άγριος Σπόρος ή ο νεοέλληνας, οι ξένοι, τα γουρούνια και η καντίνα (η 2η κριτική μας)

Ο νεοέλληνας στο μεγαλείο του. Κλασικές σκηνές, κλασικές ατάκες, κλασική ελληνική κουλτούρα. Εδώ μάλιστα η ελληνική κουλτούρα σε αντιπαράθεση με την κουλτούρα των ξένων. Δύο διαφορετικές κουλτούρες, «εμείς» και οι «άλλοι», οι «διαφορετικοί». Ένα «εμείς» που σε κάνει άλλοτε να το συμπαθείς και άλλοτε να το αντιπαθείς βαθιά. Τόσο αγώνα κάναμε άλλωστε να γίνουμε Ευρωπαίοι

Αλατζά Ιμαρέτ: ένα ξεχασμένο μνημείο της Θεσσαλονίκης

Ομολογώ με ντροπή, αν και βέρα Θεσσαλονικιά, παιδί του κέντρου, πτυχιούχος Φιλοσοφικής και όλων των σχετικών, ότι το μνημείο αυτό της Πόλης μας πρώτη φορά το είδα. Και εξεπλάγην  με την ομορφιά του, το μέγεθος, τον όγκο του. Χάρηκα ακόμα γιατί το μνημείο φιλοξενούσε και έκθεση της Biennale. Kάτι σκέφτηκα στην πορεία της εκπαίδευσης μου

Μια Θεσσαλονικιά στην Αθήνα. Καφέ με ωραίους κήπους

Πολλές οι επιλογές για καφέ με ωραία ατμόσφαιρα και στην Αθήνα. Είπαμε μπορεί να μην έχει φραπόγαλο και άραγμα στην παραλία αλλά κάποια ωραίες γωνιές υπάρχουν και εδώ.  Για μένα τρεις από τις ωραιότερες και ατμοσφαιρικότερες διεξόδους για καφέ στο κέντρο είναι και αυτές που σας προτείνω. Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών και Black Duck

Η σκληρή και σύντομη ιστορία ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου

Κάθε χρόνο, αρχές Δεκέμβρη εμφανίζονται. Έλατα, πολλά έλατα, που σκορπίζουν την πρώτη ανάσα της μέλλουσας γιορτινής ατμόσφαιρας.  Μικρά, μεγάλα, άλλα στημένα ήδη, άλλα πλαγιαστά περιμένουν τους υποψήφιους που θα τα επιλέξουν για να στολίσουν τον χώρο τους. Χριστουγεννιάτικα δέντρα! Το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, ξενόφερτο ή μη, παραδοσιακό έθιμο ή όχι, είναι μια αγαπημένη συνήθεια.

Μια Θεσσαλονικιά στην Αθήνα. Οδός Ευριπίδου, ένας δρόμος με γεύσεις και μυρωδιές

Στην Αθήνα κάποιο δρόμοι είναι οι αγαπημένοι μου. Ένας από αυτούς είναι η οδός Ευριπίδου. Κάτι σαν την αγορά Καπάνι, κάτι σαν την παλιά Άθωνος. Ένας δρόμος γεμάτος μυρωδιές, χρώματα, γεύσεις. Ένας δρόμος που ακόμα κρατάει την αυθεντικότητα του και μας θυμίζει το χθες στο σήμερα. Μικρά μαγαζάκια, από αυτά που δεν είναι ντελί, που

Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη (1η κριτική)

«Αυτά που χάνουμε αξίζουν περισσότερο» Βασισμένο στο βιβλίο της Καρυστιάνη «Μικρά Αγγλία» η πολυαναμενόμενη ταινία του Παντελή Βούλγαρη δικαίωσε τις προσδοκίες. Λίγες φορές μια ταινία μπορεί να σε συγκινήσει το ίδιο ή και περισσότερο από το βιβλίο.Μια ταινία δυνατή με εξαιρετικές ερμηνείες, άρτια αισθητικά εικόνα, υποβλητική μουσική, και ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Η Άνδρος του 30 είναι

Όλα για τη μητέρα μου ή η αποδόμηση της μητρικής αγάπης (παράσταση θέατρο Ακροπόλ)

Η παράσταση του Ακροπόλ είναι η θεατρική διασκευή της οσκαρικής ταινίας του Αλμοδοβάρ. Η διασκευή έγινε  από τον Σάμιουελ Άνταμσον και αννέβηκε για πρώτη φορά το 2008 στο Λονδίνο. Αλμοδοβάρ και ένα έργο για τις γυναίκες, τις μάνες και όχι μόνο. Δεν το είδα στον κινηματογράφο οπότε αυτό λειτούργησε μάλλον θετικά για την παράσταση καθώς

Μια Θεσσαλονικιά στην Αθήνα: Ανακαλύψαμε την ταβέρνα του Βάρναλη

Σαν από σκηνικό παλιάς ταινίας. Κατεβαίνεις τα σκαλάκια του ερειπωμένου νεοκλασικού και ξαφνικά βρίσκεσαι στο χθες. Σταμάτησε ο χρόνος θαρρείς. Ο μαρμάρινος πάγκος, τα παλιά ξύλινα βαρέλια, ο βασιλικός, τα ασβεστωμένα σκαλοπάτια.   Μια υπόγεια ταβέρνα που λειτουργεί από το 1957 κάπου στην κεντρική αγορά της Αθήνας. Η λειτουργία της ξεκίνησε όταν η περιοχή εδώ

Μια Θεσσαλονικιά στην Αθήνα. Μέρη με θέα και προτάσεις για άνδρες

Μπορεί στη Θεσσαλονίκη να έχουμε την παραλία μας με το κυματάκι να σου γλείφει τα πόδια, το φεγγάρι να πέφτει στη θάλασσα αλλά και στην Αθήνα υπάρχουν ειδυλλιακές τοποθεσίες και μάλιστα προσφέρονται για ιδιαίτερες περιπτώσεις. Π.χ. θέλετε να ρίξετε μια γυναίκα; Επιβάλλεται λέει το σαβουάρ βιβρ και η συνήθης ιεροτελεστία να δημιουργήσεις τη δέουσα ατμόσφαιρα

Μια Θεσσαλονικιά στην Αθήνα

Η πρώτη λαβωματιά όταν κατεβαίνω Αθήνα είναι η αναγνωρισιμότητά της προέλευσής μου, που αρχίζει από την κλασική ερώτηση του ταξιτζή. «Από τη Θεσσαλονίκη είστε;». Ναι βρε παιδιά, μην το κάνουμε και θέμα. Δεν χρειάζεται να ρωτήσω από πού το κατάλαβε. Αν είναι ευγενικός θα πει «ε είστε ωραίες γυναίκες εκεί». Αλλά θα συνεχίσει ακάθεκτος «από

Γνωρίζουμε την πόλη μας: ξεναγήσεις του Δήμου Θεσσαλονίκης

Ξέρετε πού δολοφονήθηκε ο Βασιλιάς Γεώργιος; Ξέρετε ποιος ήταν ο αγαπημένος δρόμος περιπάτου της Θεσσαλονίκης; Ξέρετε σε ποιο σπίτι φιλοξενήθηκε ο Βασιλιάς της Βουλγαρίας Φερδινάνδος; Ξέρετε ότι η Β. Όλγας ονομαζόταν Γιαλιλάρ; (σε αντιστοιχία με τα περίφημα γιαλιά του Βοσπόρου, δηλαδή παραθαλάσσια σπίτια των πλούσιων οικογενειών της πόλης) Ξέρετε ποια σπίτια έκτισαν οι περίφημοι αρχιτέκτονες

Μια έκπληξη για τους Θεσσαλονικείς.«Με μουσικές εξαίσιες, με φωνές!… Μια μουσική ιστορία της Θεσσαλονίκης

Μια εξαιρετική ιδέα του ΚΘΒΕ. Η προβολή της νέας παραγωγής του  «Με μουσικές εξαίσιες, με φωνές!… Μια μουσική ιστορία της Θεσσαλονίκης», ένα μήνα πριν το ανέβασμά της, στους δρόμους της πόλης. Οι Θεσσαλονικείς, υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό την απρόσμενη έκπληξη. Σιγά που δεν θα μας αρέσουν τέτοιες εκπλήξεις. Έδραξαν την ευκαιρία και τραγούδησαν και χόρεψαν μαζί

Οι ελληνικές ταινίες του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Ο Προφήτης και η Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά

Στο ελληνικό τμήμα του Φεστιβάλ συμμετέχουν οκτώ ταινίες δίνοντάς μας την ευκαιρία να αποκτήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της σύγχρονης παραγωγής : Goldfish του Θάνου Τσαβλή. Ελλάδα, λίγα χρόνια μετά την επίσημη χρεοκοπία της χώρας. Ένας μοναχικός άντρας κρύβεται από το σκοτεινό παρελθόν του. Μια κοπέλα αναζητά τον μεγάλο έρωτα. Δυο κακότυχα αδέλφια αναλαμβάνουν να ξαναστήσουν

Το Ραφτάδικο στο ΚΘΒΕ: ένα έργο για την επιβίωση

Τι δουλειά έχει το έργο ενός Γάλλου συγγραφέα, έστω πολύ σημαντικού, που διαδραματίζεται στα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σήμερα στην Ελλάδα; Η πρώτη παράσταση του Ραφτάδικου ήταν πριν τριάντα τρία χρόνια στο Θέατρο Οντεόν του Παρισιού. Ο χώρος του ραφτάδικου οικείος στον Γάλλο συγγραφέα του, Ζαν-Κλωντ Γκραμπέρ, αφού σε έναν τέτοιο χώρο πέρασε

Γιοι και κόρες…μια παράσταση για την αναζήτησης της ευτυχίας

«Μάλλον, αυτή ήταν μια στιγμή ευτυχίας»!. Μια εξαιρετική παράσταση που υποστηρίζεται από ένα επιτελείο νέων και ταλαντούχων ατόμων. Αν και το τελευταίο διάστημα παρακολούθησα αρκετές αρκετές παραστάσεις από αυτές που ονομάζονται «θέατρο-ντοκουμέντο» η παράσταση που παρακολουθήσαμε μας καθήλωσε καθώς φέρνει κάτι νέο, φρέσκο, ζωντανό και κεφάτο. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός επί ένα χρόνο μάζευε ιστορίες

Μια ματιά στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Από 1-10  Νοεμβρίου στην πόλη μας διεξάγεται μια από τις πιο επιτυχημένες εκδηλώσεις, το 54 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Κόσμος πολύς, πολλές παράλληλες εκδηλώσεις, πολλά πάρτυ και happenings δημιουργούν μια γιορταστική ατμόσφαιρα. Ανάμεσα στους διάσημους προσκεκλημένους ο Τζιμ Τζάρμους, ο Αλεξάντερ Πέιν, ο Αλέν Γκιροντί, η Κλερ Σιμόν αλλά και η Βαλέρια Γκολίνο ως σκηνοθέτιδα του

Γιάννης Καλαβριανός: Όποιος πορεύεται στη ζωή οφείλει να είναι αισιόδοξος

Ο Γιάννης Καλαβριανός είναι Θεσσαλονικιός. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών και είναι υποψήφιος διδάκτωρ του ίδιου Τμήματος. Εργάστηκε ως ηθοποιός στις παραστάσεις της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης και ως σκηνοθέτης.  Σκηνοθετεί την παράσταση «Γιοι και κόρες. Μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας». Για την παράσταση αυτή

Μάρθα Πατλάκουτζα : Ζαχάρα η θύελλα της καρδιάς

Να είσαι προσεχτική με αυτόν που ερωτεύεσαι. Πρέπει να το αξίζει.. Η Μάρθα Πατλάκουτζα είναι δασκάλα. Κατάγεται από τη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής, με παππούδες και γιαγιάδες που ήρθαν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Διορίστηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση το 1996 και από τότε είναι δασκάλα σε σχολεία της Θεσσαλονίκης. Έτσι γνωριστήκαμε. Τη συνάντησα ως μια δασκάλα

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους; Ο απόηχος των παρελάσεων

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις. Η πόλη μας είχε μέρες δόξης λαμπρές αυτές τις ημέρες. Οι εορταστικές εκδηλώσεις της επετείου του ΟΧΙ και οι ηχηρές αφίξεις από τας Αθήνας, δημιούργησαν σωρεία σχολίων, δηλώσεων, αντιπαραθέσεων. Δρόμοι που έκλειναν, κάγκελα και κιγκλιδώματα, που επέτειναν το κυκλοφοριακό κομφούζιο, που

Τι ειν’ η πατρίδα μας; Σκέψεις γύρω από τον «πατριωτισμό» των πολιτικών μας με αφορμή τις παρελάσεις…

Αν ακούσετε τους λόγους των πολιτικών μας, ιδιαίτερα αυτών των τελευταίων χρόνων, θα διαπιστώσετε ότι ο πατριωτισμός τους περισσεύει. Κάντε μια ανάλυση του προφορικού ή  γραπτού τους λόγου και θα δείτε, ότι όλα όσα έγιναν, όσες αποφάσεις σκληρές παίρνονται, τα μνημόνια, οι μειώσεις μισθών, η εξόντωση των τελευταίων θυλάκων κοινωνικής πρόνοιας, όλα έγιναν και γίνονται

Δημήτρης Καταλειφός : Το θέατρο σε βοηθάει να βελτιώνεσαι και να αναβαθμίζεσαι

Προσπαθώντας να κάνω μια εισαγωγή για τον Δημήτρη Καταλειφό δυσκολεύτηκα. Τι να πω και τι να αφήσω; Το έργο του, το σπάνιο ήθος, την προσήλωση χωρίς συμβιβασμούς σε αυτό που κάνει; Αποφάσισα να μη γράψω τίποτε παρά μόνο αυτό: Δημήτρης Καταλειφός: Η Θ Ο Π Ο Ι Ο Σ. Μια συνέντευξη στην Ευαγγελία Κανταρτζή Στην

Χάρης Πεχλιβανίδης: Βραβεία Ίψεν, μια ελληνική πρωτιά που πέρασε στα ψιλά…

Ο Χάρης Πεχλιβανίδης είναι ένα νέο παιδί. Ταλαντούχο, με εξαιρετικές σπουδές και πολύ καλή παρουσία έως τώρα. Ηθοποιός, χορευτής αλλά και δάσκαλος χορού. Φέτος, αυτός και η Κορίνα Βασιλειάδου, τιμήθηκαν με μια εξαιρετική διάκριση, τις διεθνείς υποτροφίες Ίψεν, μια υποτροφία που δίνεται από το Υπουργείο Πολιτισμού της Νορβηγίας σε πρωτοποριακές και σύγχρονες αναγνώσεις του έργου του

Επίσκεψη στο Εθνικό Πάρκο Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα

Με αφορμή την οικολογική  γιορτή στο περιβαλλοντικό πάρκο του Γαλλικού ποταμού που οργάνωσε ο φορέας διαχείρισης του Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα, επισκεφθήκαμε το Εθνικό πάρκο Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα. Μια περιοχή τόσο κοντά στη Θεσσαλονίκη και σχεδόν άγνωστη. Άκουσα ακόμα και Καλοχωρίτες να λένε ότι πρώτη φορά πήγαν. Ο φορέας διαχείρισης οργάνωσε μια γιορτή  ως αφορμή για να γνωρίσουμε

Ολεάννα του Ντέιβιντ Μάμετ: ή παιχνίδια εξουσίας

Δεν θα δείτε ένα εύκολο έργο. Σίγουρα όμως δεν θα αδιαφορήσετε. Στην σκηνή μπροστά σας θα δείτε δυο ανθρώπους να αλληλοσπαράσσονται. Δυο άνθρωποι που δεν μπορούν να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον καθώς ο καθένας τους έχει βαθιά ριζωμένες τις αλυσίδες του που δεν τον αφήνουν να δει την πραγματικότητα του άλλου. Ένας ανελέητος πόλεμος,

Γκόλφω: είν’ η αγάπη φονικό

Τι δουλειά έχει η Γκόλφω στο Εθνικό; Τι νέο μπορεί να φέρει, δώσει ένα ανέβασμα, του ιστορικού πλέον βουκολικού, δραματικού ειδυλλίου του Περεσιάδη; Αναρωτιόμουν. Αλλά οι ιστορίες αγάπης φαίνεται ότι πάντα κρύβουν ένα δυνατό χαρτί. Συγκινούν. Η θρυλική ιστορία της Γκόλφως και του Τάσου, βαδίζει αντάμα με την νεοελληνική κουλτούρα και παράδοση. Το έργο γνώρισε

Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα: ή γιατί απλώς δεν μένεις;

Μια συνάντηση εκεί που δεν την περιμένεις, η απόφαση για ένα ταξίδι ακολουθώντας κάτι πέρα από τη λογική και ξαφνικά όλα ανατρέπονται στην ήρεμη αλλά μονότονη και παραιτημένη ζωή σου. Ένα εισιτήριο που πέφτει από ένα βιβλίο, το τρένο που φεύγει σε 15 λεπτά, και σε εκείνο το τέταρτο να αλλάζει η ζωή σου. Νυχτερινό

Ελληνίδα μάνα

Μην μου πείτε ότι δεν γελάτε με τις ελληνικές διαφημίσεις όπου η κεντρική ηρωίδα είναι η «ελληνίδα» μάνα; Η μάνα του σούσι, η μάνα  με  το καφεδάκι, με τον φρέσκο χυμό,  με το παστίτσιο, η μάνα έτοιμη για όλα. Για τον κανακάρη της, για την κοράκλα της, η μάνα της θυσίας, της υπομονής του ….γαντζώματος,

Βαλς στον Λευκό Πύργο

Ο Αγγελόπουλος έχει συνδέσει αρκετές  ταινίες του με τη Θεσσαλονίκη. Το χειμωνιάτικο τοπίο της Θεσσαλονίκης, η παραλία, το λιμάνι της, η ομίχλη, η υγρασία που αναδύεται από παντού, ήταν ένα έτοιμο σκηνικό για  την υψηλή αισθητική του Αγγελόπουλου. Ποιο λοιπόν πιο ιδανικό σημείο για να τον ξαναθυμηθούμε;       Μπροστά στον Λευκό Πύργο στήθηκε

Οι νύφες της Θεσσαλονίκης

Tις βλέπω κάθε απόγευμα με τη δύση του ήλιου. Στην αρχή ήταν ελάχιστες. Διστακτικά, δειλά έκαναν την πρώτη τους  εμφάνιση. Το έθιμο από έξω φερμένο.     Δεν είναι από εδώ έλεγα, καθώς σταματούσα για να τις χαζέψω.   Τις είχα δει πριν έρθουν εδώ: στη Βουλγαρία, στη Γερμανία, στην Κωνσταντινούπολη. Οι νύφες φωτογραφίζονται σε