Ευαγγελία Κανταρτζή

Website URL: http://bit.ly/HCkmur

Μια αλλιώτικη Κυριακή: Κυριακή χωρίς αυτοκίνητα!

Mακάρι να ήταν έτσι πάντα ή έστω πιο συχνά. Να μπορούμε να χαιρόμαστε την πόλη μας, το κέντρο της, το ανθρώπινο πρόσωπό της. Με αφορμή τον θεσμό της «Ημέρας χωρίς αυτοκίνητο» διοργανώθηκε μια άλλη εναλλακτική πρόταση για τον εορτασμό της. Στην προσπάθεια αυτή συμμετείχαν πολλοί και αυτό δείχνει πώς υπάρχει ελπίδα για συνεργασίες: Παράλλαξη, Δήμος Θεσσαλονίκης,

Και ύστερα ήρθε το χρώμα στη ζωή μας:μέρα με τα χρώματα στο στρατόπεδο Κόδρα

Και εκεί που καθόμουν νωχελικά κάνοντας ηλιοθεραπεία στην παραλία του ναυτικού ομίλου, με τη ψυχή κλεισμένη από όλα τα άρθρα που είχα διαβάσει  ξεφυλλίζοντας τις εφημερίδες, είδα μεγάλες παρέες με νέα παιδιά να περνάνε τη Σοφούλη, τον παραλιακό δρόμο της Θεσσαλονίκης. Πολλά, με μακό άσπρα μπλουζάκια και τζινάκια, με χαμογελαστά πρόσωπα και πρόσχαρη διάθεση. Μα τι

Βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Τότε και τώρα.

Η  παραλία της Θεσσαλονίκης είναι το μεγάλο της ατού. Ιδιαίτερα τώρα τον Σεπτέμβρη, που ο καιρός είναι γλυκός και η πόλη έχει την τιμητική της. Η βόλτα στην παραλία, εκεί κοντά στη δύση, είναι μια μικρή ή μεγάλη απόλαυση. Εξάλλου το σήμα κατατεθέν της ανέκαθεν ήταν η προκυμαία της με τον Λευκό Πύργο. Είναι ενδιαφέρον να

Το τέλειο χτύπημα ή όλα αντιγράφονται…ακόμα και ο έρωτας

Ο Τορνατόρε του «Σινεμά ο Παράδεισος» επιστρέφει με μια ταινία που δυσκολεύομαι να χαρακτηρίσω. Παλιομοδίτικη αστυνομική, μυστηρίου, αγάπης, λίγο από όλα; Βέβαια να εξηγούμαι. Ττην ταινία την είδα για τους πρωταγωνιστές της. Αγαπημένοι και οι δύο πολύ: Τζέφρι Ρας και Ντόναλντ Σάδερλαντ. Και μόνο γι’ αυτούς, ασχέτως της ποιότητας της  ταινίας αξίζει να πας. Κινηματογραφική

Θλιμμένη Τζασμίν: Πόσο αντέχεις μέχρι να πάρεις τους δρόμους και να ουρλιάζεις;

  Blue moon, You saw me standing alone Without a dream in my heart Without a love of my own”     Η μουσική σε όλες τις ταινίες του Γούντυ Άλεν είναι κυρίαρχη και επενδύει το έργο μοναδικά. Εδώ η μελωδία του «Blue Moon»  εμπλέκεται στο παραλήρημα της Μπλάνσετ στο πικρό μα αναμενόμενο φινάλε του έργου.

Django όχι Τζάμπο: μια ταινία του Ταραντίνο.

Ξανά επίκαιρη η ταινία του Ταραντίνο, Django Unchained-Ο τιμωρός. Μια ταινία που  είναι ένα γουέστερν σπαγκέτι. Μάλιστα ο ίδιος  ο τίτλος αλλά και η τοποθεσία είναι  εμπνευσμένα από το πολύ γνωστό σπαγκέτι γουέστερν «Django: Ο Τρομοκράτης του Πάσο-Ντόμπλε», μια ταινία του Σέρτζιο Κορμπούτσι του 1966, στην οποία τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον είχε ο Φράνκο Νέρο. Ο

Τα παλιά μας αλφαβητάρια

Κάθε Σεπτέμβριος μου δημιουργεί ταυτόχρονα χαρά και μια γλυκιά θλίψη. Είναι το καλοκαίρι που φεύγει, είναι η μέρα που φθίνει, είναι το γλύκαμα του καιρού. Ο Σεπτέμβρης!  Συνδυασμένος πάντα με το άνοιγμα των σχολείων και τις θύμισες που αυτό κουβαλάει: η μυρωδιά από τις δερμάτινες τσάντες, τα ξυμμένα μολύβια, το καπλάντισμα και το γρήγορο ξεφύλλισμα

Ο κανόνας της σιωπής ή πώς καταντούν οι επαναστάτες…(κριτική ταινίας)

“Τα μυστικά είναι επικίνδυνα. Μαθαίνοντάς τα μαθαίνεις και κάτι για τον εαυτό σου. Ελπίζω να είσαι έτοιμος γι’ αυτό”. Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Niel Gordon (2003)  (σενάριο Lem Dobbs)   που αναφέρεται στην πραγματική οργάνωση Weather Underground, μια αμερικανική ριζοσπαστική, αριστερή οργάνωση που ιδρύθηκε στο Ann Arbor της Πανεπιστημιούπολης του Michigan. H ομάδα πραγματοποίησε

“Μίκης Θεοδωράκης Ποιος τη ζωή μου”: Πήραμε τη ζωή μας λάθος! Κι αλλάξαμε ζωή.

Για κάποιες παραστάσεις το να πεις κάποια πράγματα είναι λίγα. Τι να πεις για την κινητή ιστορία που λέγεται Θεοδωράκης και πώς να χωρέσει σε μια παράσταση; Και όμως η παράσταση «Ποιος τη ζωή μου» μπόρεσε να συνδυάσει και τη ζωή του Θεοδωράκη και να αναδείξει το σημαντικό μουσικό έργο του και το κυριότερο να

Καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη. 10, και όχι μόνο ιδέες, για να περάσετε καλά!

Τα τελευταία καλοκαίρια στην πόλη μένει όλο και περισσότερος κόσμος. Πάνε οι εποχές που ερήμωνε η πόλη. Κάτι που ο κόσμος, ακόμα κι αν πάει διακοπές, έχει μειώσει τον χρόνο των διακοπών του, κάτι που οι τουρίστες  αυξάνονται στη Θεσσαλονίκη (νέο φρούτο και αυτό), η πόλη έχει κόσμο. Και το καλύτερο ; Έχει πλήθος πολλών

«Γιατί στο χρήμα είν’ όλα υποταγμένα». Πλούτος σε σκηνοθεσία Σαββόπουλου

Η Επίδαυρος είναι ένα μαγικό μέρος! Είναι ένα μέρος που αναδύει και σε περιβάλλει με ιδιότυπο μαγνητισμό καθώς το πλησιάζεις. Μυστηριακό και ταυτόχρονα οικείο σε τυλίγει με την ηρεμία που αναδίδει το τοπίο. Είναι  η αίσθηση των τόσων χρόνων ιστορίας ή είναι και κάτι άλλο; Είναι ψυχαγωγία πραγματική κάθε φορά η παρακολούθηση παράστασης εκεί. Ακόμα

Μια Μήδεια αλλιώτικη από τις άλλες: Μήδεια σε σκηνοθεσία Ευαγγελάτου

«Πως πλειότερο απ’ τον άλλον αγαπά ο καθείς τον εαυτό του, ή δίκια ή για συμφέρο» Η Μήδεια είναι ένα έργο πάθους, πάθους ερωτικού, απύθμενου, σαρωτικού,  που μόνο μια γυναίκα προδομένη μπορεί να βιώσει, να εκφράσει και να πραγματώσει. Ο Ευριπίδης βάζει τη Μήδεια, να σκοτώνει τα παιδιά της, με ψύχραιμη δική της βούληση, και

“Για να σταματήσουμε το γκρέμισμα και να αρχίσουμε επιτέλους να χτίζουμε”. Μια συνέντευξη με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο

Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης και από το 1995 συνδύασε το όνομά του με την προσπάθεια που ονομάζεται “Θέατρο του Νέου Κόσμου”. Από το 1997 το θέατρο στεγάστηκε σε ένα παλιό βιομηχανικό κτίριο, πρώην ζυθαποθήκη του ΦΙΧ, και εκεί παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ο “Κοινός Λόγος” της Έλλης Παπαδημητρίου, στην αυλή της παλιάς

Πριν τα μεσάνυχτα (κριτική)

Mια ταινία, τρίτη στη σειρά. “Πριν τα μεσάνυχτα”. Tριλογία: Πριν το ξημέρωμα, Πριν το ηλιοβασίλεμα και τώρα η τελευταία; “Πριν τα μεσάνυχτα” και γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα. Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά καλό. Για την Ελλάδα μια χαρά είναι να γίνονται τέτοιες παραγωγές εδώ. Τζάμπα διαφήμιση είναι και μάλιστα γερή. Θα πρέπει να

Αγαμέμνων Αισχύλου, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, «Θήλυς, άρσενος φονεύς»

Το 458, δηλαδή δύο χρόνια προτού πεθάνει ο Αισχύλος, νικάει στους δραματικούς αγώνες με τη μοναδική τριλογία που διασώθηκε, την Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες), με θέμα από τον μύθο των Ατρειδών. Στον «Αγαμέμνονα», η υπόθεση που ξετυλίγεται σε 1683 στίχους, επικεντρώνεται στην επιστροφή του Αγαμέμνονα από την Τροία, μετά την άλωσή της και τον φόνο

Ο Επιθεωρητής (κριτική)

«Δεν πρέπει να τα βάζεις με τον καθρέφτη, φταίει η φάτσα σου». Τη ρώσικη αυτή παροιμία, ο Γκόγκολ, έβαλε ως προμετωπίδα, όταν τύπωνε τον Επιθεωρητή. Tα κλασικά έργα είναι πάντα επίκαιρα. Και ο Επιθεωρητής είναι ένα έργο κλασικό και γι’ αυτό επίκαιρο, δυστυχώς, έως πολύ επίκαιρο. Γραμμένο το 1835 είναι ένα έργο που στηλιτεύει τη

«όσο η πολιτική και πολιτικοί δεν αλλάζουν συμπεριφορά και πρακτικές» …Μια συνέντευξη με τον Γιάννη Ζαφείρη

«όσο η πολιτική και πολιτικοί δεν αλλάζουν συμπεριφορά και πρακτικές»  δυστυχώς κάποια πράγματα, όπως οι παλιές ελληνικές κωμωδίες εξακολουθούν να είναι επίκαιρα! Ο Γιάννης Ζαφείρης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και καλλιτεχνικός διευθυντής του Περιφερειακού Δημοτικού Θεάτρου Βορείου Αιγαίου από το 2010. Έχει μεταφράσει και διασκευάσει θεατρικά έργα,  έχει πολλές συμμετοχές τόσο στα ελεύθερα θέατρα, όσο και

Περιμένοντας στη στάση ή το κλείσιμο της ΕΡΤ

Περιμένοντας στη στάση  τα λεωφορεία που έκαναν στάση συμπαράστασης προς την ΕΡΤ μου ήρθαν στον νου οι στίχοι του Νεγρεπόντη «Δεν θα περάσει ο φασισμός» (εσύ Λοίζε έφυγες νωρίς). Δεν με ένοιαξε όμως  η μη έλευσή τους καθώς τα δημόσια μέσα μεταφοράς εξέφραζαν τη συμπαράστασή τους για το κλείσιμο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Δυστυχώς το λεωφορείο

Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκριν (α κριτική)

Βλέποντας την παράσταση «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» σκεφτόμουν τις αντιπαραθέσεις που προκαλεί το περίφημο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο (θαρρείς και οι νόμοι είναι ικανοί να αλλάξουν νοοτροπίες και στάσεις), μου ήρθαν στον νου οι κορωνίδες που ακούγονται ξανά για την κ. Ρεπούση, και ένοιωθα, άβολα βέβαια,  πόσο βαθιά επίκαιρο είναι το έργο. Πόσο ακόμα δρόμο θέλουμε για

Μαρία Μπαλτατζή (Πολιτεία Θεάτρου)

Την Μαρία Μπαλτατζή τη γνωρίζουμε από τις σημαντικές δουλειές που έχει ανεβάσει στον προσωπικό της ιδιαίτερο χώρο στην «Πολιτεία Θεάτρου». Ένας χώρος ιδιαίτερος, με πολύ μεράκι φτιαγμένος που πηγαίνεις όχι μόνο για να δεις αξιόλογες παραστάσεις αλλά για να αισθανθείς σαν στο σπίτι ενός φίλου σου, να γνωρίσεις άλλα άτομα και να συζητήσεις (πόσο μας

Μετά τη Λουτσία (κριτική)

  Σκηνοθέτης:Μισέλ Φράνκο Παίζουν: Τέσα Ια, Γκονζάλο Βέγκα Τζούνιορ, Ταμάρα Γιάζμπεκ, Χερνάν Μεντόζα Πλησιάζοντας η «Πανελλήνια ημέρα της κατά της βίας στο σχολείο», στις 6 Μαρτίου, η ταινία «Μετά τη Λουτσία» είναι μια επίκαιρη και δυνατή ταινία που θα σοκάρει, θα ευαισθητοποιήσει, θα αναγκάσει να αντιμετωπίσουμε κατάματα ένα θέμα-πρόβλημα που δεν είναι μακριά μας πλέον.

Άντρες έτοιμοι για όλα (κριτική)

Αν θα πάτε για να δείτε τη   θεατρική απόδοση του έργου «Full Monty» μάλλον θα απογοητευτείτε.  Το έργο είναι μια διασκευή αλλά Παπαθανασίου-Ρέππα βασισμένη κυρίως στην κωμωδία των Νεοζηλανδών Στίβεν Σινκλέρ και Άντονι ΜακΚάρτεν του 1987 που ανέβηκε με τίτλο «Ladies Night». Η υπόθεση παρόμοια στα βασικά της σημεία με την ταινία. Δηλαδή πέντε άνδρες,

Ανδρέας Μαυρίδης, μαραθωνοδρόμος

Ο Ανδρέας Μαυρίδης είναι δάσκαλος  σε σχολείο, με αξιόλογες  μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές,  με  πλούσια συνδικαλιστική  δράση, με οικογένεια με δύο μικρά υπέροχα κορίτσια και ταυτόχρονα ένας αθλητής μαραθώνιου δρόμου. Πώς τα συνδυάζει, πώς τα  καταφέρνει, τι του προσφέρει η συμμετοχή του σε μαραθώνιους  δρόμους; Γι’ όλα αυτά μίλησε στην Ευαγγελία Κανταρτζή και το city-culture.

Μεγάλες Προσδοκίες-Great Expectations (κριτική)

«Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας» είναι ένα από τα πολύ    γνωστά αποφθέγματα του Ντίκενς. Οι Μεγάλες Προσδοκίες είναι ένα  από τα καλύτερα μυθιστορήματα του μεγάλου Άγγλου μυθιστοριογράφου Τσαρλς Ντίκενς.  Ο Ντίκενς θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Άγγλους πεζογράφους του 19ου αιώνα. Γιος του Τζον Ντίκενς, δημοσίου υπαλλήλου, ο οποίος εξαιτίας των χρεών του

Ο Βυσσινόκηπος στη Βίλα Καπαντζή (κριτική)

 Η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» ανέβασε μια παράσταση σχεδιασμένη αποκλειστικά για έναν χώρο: την ιστορική  Βίλα Καπαντζή στη Βασιλίσσης Όλγας, που σήμερα στεγάζει το Πολιτιστικό Κέντρο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ). Μια απόλυτα επιτυχημένη συνεργασία όπου και οι δύο πόλοι, κτίριο και έργο συνταίριαξαν απόλυτα και βοήθησαν στη μέθεξή μας. Ένα έργο, που

Ο έρωτας της βασίλισσας (κριτική)

Νομίζω ότι η ταινία αδικείται από τον τίτλο της. Γιατί για  άλλα σε προδιαθέτει ο τίτλος ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια βαθιά πολιτική ταινία με πολυεπίπεδες αναγνώσεις. Ο ελληνικής καταγωγής Δανός σκηνοθέτης Νικολά Αρσέλ καταπιάνεται με μια πραγματική ιστορία της Δανίας του 18ου αιώνα που σφραγίστηκε από τις νεωτεριστικές ιδέες του διαφωτισμού. Οι ιδέες

Detachment – Μαθήματα ζωής (κριτική)

  Σκηνοθέτης: Τόνι Κέι Παίζουν: Κριστίνα Χέντρικς, Μπράιαν Κράνστον, Άντριεν Μπρόντι, Τζέιμς Κάαν, Λούσι Λίου, Μπλάιθ Ντάνερ, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Μπέτι Κέι, Σάμι Γκέιλ «Αποτύχαμε γιατί τους απογοητεύσαμε όλους, ακόμα και το εαυτό μας» αναλογίζεται ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Μαθήματα ζωής». Μια από τις καλύτερες ταινίες που είδα φέτος. «Μαθήματα ζωής» στον ελληνικό τίτλο ή

Broken city (κριτική)

  Σκηνοθέτης: Άλεν Χιουζ Παίζουν: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Ράσελ Κρόου, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, Μπάρι Πέππερ, Κάιλ Τσάντλερ, Νάταλι Μαρτίνεζ, Τζέφρι Ράιτ Eίναι αλήθεια ότι πήγα με πολύ χαμηλές προσδοκίες να παρακολουθήσω την ταινία. Διαπίστωσα ότι οι ώρες πέρασαν ευχάριστα σε μια ταινία που κρατούσε συνεχόμενο το ενδιαφέρον και σε κάποιες στιγμές μάλιστα προκαλούσε και αγωνία. Ένα

Ειλύθεια μια κωμωδία των Μιχάλη Δαρνάκη και Μαρίας Λαφτσίδου (κριτική)

Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν η παρακολούθηση της παράστασης «Ειλύθια» στο θέατρο Αυλαία. Μια ανατρεπτική, πρωτότυπη κωμωδία γραμμένη, σκηνοθετημένη και παιγμένη από νέα παιδιά, με όρεξη, με μεράκι και με πολύ ταλέντο. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Αυλαία, τον Μάιο του 2012 και το καλοκαίρι του ίδιου έτους πήρε μέρος στο Δεύτερο

Performance «FAKE TIME» στο Ξενοδοχείο Άριστον (κριτική)

Δεν είναι θέατρο με την κλασική έννοια του όρου είναι performance, όπως περιγράφεται και στο δελτίο τύπου. Μια performance που ξετυλίγεται στους 7 ορόφους ενός παλιού ξενοδοχείου κοντά στον Βαρδάρη. Και αυτό από μόνο του μας ιντριγκάρισε καθώς μας αρέσει που τέτοιοι χώροι μεταμορφώνονται και αποκτούν νέες χρήσεις. Καθώς ανοίγεις την πόρτα του ξενοδοχείου αρχίζουν